Lost [Lewis Hamilton]

Learn again

Po tym, jak nieoficjalnie zakończyłam nasz związek, musiałam na nowo nauczyć się żyć bez ciebie. Przyzwyczaić się, że nie będziesz pierwszą osobą, którą zobaczę po przebudzeniu i ostatnią, zanim zasnę.

Musiałam nauczyć żyć się z myślą, że już nie usłyszę, jak wypowiadasz moje imię i jak mówisz, że mnie kochasz. Wiedziałam, że będzie ciężko, ale już przecież raz żyłam bez tego. Żyłam tak i radziłam sobie świetnie, zanim Cię poznałam, więc może teraz też mogło mi się udać.

Wystarczyło tylko ignorować Twoje wiadomości, wszelkie próby, gdy dzwoniłeś do mnie z nadzieją, że odbiorę i te kilka razy, kiedy liczyłeś, że otworze Ci drzwi, a ja decydowałam się na udawanie, że nie ma mnie w domu.

Ciężko było ignorować kogoś, kogo się kocha i traktować jakby nie istniał, ale musiałam zrobić to dla siebie. I wcale nie chodziło o zemstę, byś poczuł się jak ja.

Tamtego dnia zrozumiałam, że nigdy się nie zmienisz. Nie ważne ile szans dostaniesz, bo tak naprawdę to nie był to pierwszy raz, jak zapomniałeś o moim istnieniu, ale po prostu świetnie się oszukiwałam, że to ostatni raz albo nie chciałeś, że to przecież nie jest specjalnie.

Dopiero wtedy zrozumiałam, że nawet jeśli sądziłeś, że mnie kochasz, to nic nie zmieniłoby tego, jaki jesteś i jak wiele nas dzieli.

Dlatego uczyłam się żyć na nowo. Bez Ciebie w swoim życiu