Yeni Ailem °BTS°

19.bölüm

Multimedya talha
                         ~Arda'dan~
Sesi o kadar tanıdıktı ki sanki önceden duymuş gibiydim.
"Neden yardım etmem gerek"
"Beni *konum* burda zorla tutuyor ve dövüyor lütfen yalvarırım bana yardım et"
"Tamam bak ben arda, kaç yaşındasın bilmiyorum ama yaptığın şey komik değil başka biriyle uğraş" diyip telefonu kapatmıştım. Milletle dalga geçmek çok kolaydı zaten. (Mesajlaşma arda-. mina+.)

- Arda lütfen istersen görüntülü arayıp ne halde olduğumu gösteririm bana yardım et.

+Ne bu sosyal deney falan mı? Sana yardım edince ne kazanıcam yardım sever mi olucam.

-İstersen sana para bile veririm.

+Peki ihtiyacım yoksa.

-Lütfen beni kurtar artık sana ne lazımsa nasıl yardım edersem ederim
(Görüldü)

-Lütfen arda lütfen bana yardım et.
(Görüldü)
-Arda

+Tamam ama bak sosyal deney gibi birşeyse benden çekeceğin var.

-Teşekkürler çok teşekkürler.

+Bü gün oraya gelip bakıcam seni nasıl çıkaracağımı ve kaç kişi olduğuna bakıcam.

-Bir kişi var.

+Emin misin?

-Beni evin altında tutuyor rutubetli ve yerlerde su olan bir yer bodrum katı gibi karanlık ve ben yürüyemiycek durumdayım.

+Neden?

-Balyoz ile diz kapağımı parçaladı ayağa bile zor kalkıyorum ama yürüyemiyorum.

+Tamam mina ben sana yardım edicem.

Gece dört oluyordu ve mina'nın söylediği konuma varmıştım. Bu ev bi HARİKA. Burda oturan biri neden birini alıkoysun ki bunu neden yapardı biri.
Hem bu eve nasıl girilirdi. Varlıklı bir ailede dünyaya gelmiştim ama böylesine büyük, ihtişamlı ve gösterişli bir eve nerden girilirdi. Mal arda kapıdan. Ağzımın suyunu silip evin etrafını dolandım. Evin sağında alt kata yakın bir pencere vardı ordan girerdim...
~Mina'dan~
Arda'nın bana inanmaması çok tuhaf gelmişti. Sanırsam önceden yaşadığı şeyler yüzündendi yada birileri onla uğraşıyordu. Telefon hâla elimdeydi saat 5 oluyordu. Uykum gelmişti ve gözlerim yavaştan kapanıyordu. Telefonun titremesi ve vücudumu titretmesi sonucu kendime gelmiştim.

+Mina buldum seni nasıl kurtarıcam buldum.

Çok mutlu olmuştum. Kurtulucaktım. Bu siktiğimin boktan çukurundan kurtulucaktım. Bütün elem, keder, dert, tasa ne var ne yok hepsi gitmiş yerini koccaman bir huzur bulutu kaplamıştı. Yere uzanıp gözlerimi kapadım tekrardan teşekkürler...

Ayağıyla beni ittirip
"Kalk"
Demişti kalkıp sinirle suratına bakmıştım.
"Al bunları gün boyunca acıktıkça yersin benim bu gün çok önemli işlerim var keyfim yerinde kısacası kurtuldun."
Diyip çıkmıştı. Ama kapının arkasından gölgesi sanki hiç gözükmüyordu. Birşeyden şüphelenmişti ama ben salak değildim.
"Artık adam gibi bir uyku çekicem"
Derin bir nefes alıp yine kafamı yere koyup gözlerimi kapamıştım. Gölge kımırdanınca hemen gözlerimi yummuştum kapı gıcırdanarak açılmıştı ve sonra kapanmıştı. Bu sefer tam anlamıyla gitmişti. Vakit kaybetmeden hemen mesaj atmıştım.