I'M HERE //simbar

9

Hola! Biliyorum bölüm atamıyorum çünkü üşeniyorum. Bir sonraki bölüm de asırlar sonra gelir herhalde. İyi okumalar♡♡

-----------------

Ambar o akşam eve geldiğinde çok mutluydu. Aylardır ilk defa içinde böyle bir his vardı. Yüz kasları gülümsedikçe acıyordu, uzun zamandır gülmek için çalışmıyorlardı.

Her zaman yaptığı gibi merdivenlerden koşarak çıktı. Kapıyı arkasından hızla kapattı ve yaslandı. Ayaklarını karnına doğru çekti.

Ambar için her şey rüya gibiydi. Simon gelmişti. Yanındaydı. Gülümseyerek kafasını arkaya yasladı. Genç kız koştuğu için nefes nefeseydi. Belki de sadece heyecandandı.

Biraz soluklanıp dinlendi ve ayağa kalktı. Bir duş daha iyi olmasını sağlayacaktı. Ceketi hala üzerindeydi ve karnı çok açtı. Hemen duş alıp yemek yemek istiyordu.

***

Duştan çıktığında çalışma masasının üzerinde bir tepsi vardı. Monica yine mükemmel yemekler yapmıştı. En azından Ambar'ı unutmamışlardı. Bu da bir gelişmeydi.

Üzerini değiştirdikten sonra sandalyesine oturdu. Bir yandan yemek yerken bir yandan da son 6 ay içinde nasıl değiştiğini, herkesin ondan nasıl nefret etmeye başladığını düşünüyordu. Lunita her şeyini almıştı. Matteo, arkadaşları, büyükbabası... Peki ya Simon ne olacaktı? Lunita Simon'un da kafasını karıştırabilecek miydi?

O sırada Ambar'ın aklına telefonu geldi. Şarjı olmadığı için şarja takmış ve beyaz şifonyerin üzerine koymuştu. Hemen yatağına oturdu ve telefonunu eline aldı.

Simon'dan cevapsız 2 arama vardı, birkaç tane de mesaj göndermişti. Ambar birkaç dakika boş boş ekrana baktıktan sonra mesaj yazmaya karar verdi.

---------------------

Simon: Ambar?

Simon: Ambar?

Simon: Müsait misin?

Ambar: Evet.

Simon: Nasılsın?

Ambar: Mükemmel hissediyorum. Sen?

Simon: Bende iyiyim.

Simon: Seni görmek çok güzeldi.

Simon: Sende çok güzeldin.
(Bu mesaj silindi.)

Ambar: Hey! Ne yazdığını göremedim.

Simon: Boşver yanlış yazmıştım.

Simon: Yarın her şeyi daha detaylı anlatırsın tamam mı?

Simon: Bu sefer seni yanında dinlerim. Gözyaşlarını silebilecek, omzuna yaslanabileceğin biri olur yanında.

Ambar: Tamam. Beni hep gülümsetmeyi başarıyorsun. Teşekkürler.

Simon: Sürekli teşekkür etmene gerek yok. Yanında olduğumu bil yeter.

Ambar: Yine de sana minnettarım.

Ambar: İyi geceler.

Simon: İyi geceler.

------------------------

Telefonun kapama tuşuna bastı ve boş boş etrafa baktı. Gözlerini kapatıp gülümsedi. Garip bir şekilde mutlu oluyordu. İçindeki his tarif edilemezdi. Sabah erkenden Roller'a gidecek ve Simon'a olanları anlatacaktı.

Şimdiden söyleyeceği cümleleri kurmaya başladı. Bir yandan uykusu da gelmişti. Telefonunu yeniden şarja taktı ve yatağına yattı genç kız.

Ambar uykuya dalmak üzereydi ama sanki bir ses duyuyordu. Kapısı açıldı. Hafif aralanıp içeri biri baktı, Ambar hemen gözlerini kapatıp uyuma taklidi yaptı. Biri içeri girdi, geri çıktı ve kapıyı kapattı. Ambar ayak seslerinin uzaklaştığını duyunca gözlerini açtı.

Gözleri karanlığa alışınca etrafa baktı. Monica gelmiş, tepsiyi alıp gitmişti. (Simon değil jsjddjs)

Genç kız yatağına tekrar yattı
Aylardır ilk defa derin bir uyku ve huzurlu bir gece geçirecekti.

------------
Çok kötü oldu çünkü uzun zamandır bölüm atmıyordum ve uyduruk bir şeyler yaptım işte wkskskska. Adios!