NORMAL FANTASIES

Έρχομαι!

• Η απογοήτευση είναι μάθημα μέγιστης αξίας. Σου μαθαίνει πόσο απρόβλεπτοι είναι οι άνθρωποι. Και εκεί που νόμιζες ότι χωράς ξαφνικά περισσεύεις.

Κεφάλαιο 1

Αφήνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω στον ασφυκτικό χώρο του βραδυνού κλαμπ. Δεν χαίρομαι που είμαι εδώ αλλά είναι μια σημαντική ευκαιρία για να βγάλω άκρη με το τι συμβαίνει μαζί του. Σπρώχνω ένα κορμί για να κάνω δρόμο και αυτό πέφτει πάνω σε ένα άλλο. Ίσα ίσα που χωράω να περάσω.

Στο βάθος διακρίνω την φιγούρα του να κάθεται στο μπαρ και δίπλα του μια ξανθιά κοπέλα να τον κοιτάει θελκτικά και να παίζει με μια τούφα από τα μαλλιά της. Δεν αντιλέγω είναι πολύ ωραίος για να απαιτήσω να μην του την πέφτουν και εξάλλου ούτε καν μαζί είμαστε. Ένα φιλί και αυτό μετά βίας.

Πάω κοντά του και τραβάω το βλέμμα του και όχι μόνο το δικό του πάνω του. Με κοιτάει επίμονα από πανω μέχρι κάτω και δυσκολεύομαι να αναπνεύσω για λίγο. Πίνει μονορούφι το ποτό του και σηκώνεται από το κάθισμα όταν η διπλανή του λέει κάτι και μάλλον όχι καλό απότι καταλαβαίνω από το ύφος που γυρίζει και την αντικρύζει.

Άντε γαμήσου! Της απαντάει απότομα και μένω άφωνη.

Εντελώς ανεπηρέαστος από την προηγούμενη σκηνή με πλησιάζει αργά και κολλάει το σώμα του πάνω μου. Φέρνει τα χείλια του κοντά στο αυτί μου για να ακούσω καθαρά αυτό που έχει να μου πει.

Μην δείχνεις τόσο έκπληκτη μωρό μου δεν είναι όλες σαν και εσένα! Χιλιάδες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου,καλές και κακές, αλλά δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω καμία αφού μου πιάνει το χέρι και με τραβάει ξανά έξω από το μαγαζί. Περνάμε την εξώπορτα και διασχίζουμε την φάτσα του μαγαζιού, στρίβει αριστερά και φτάνουμε σε ένα μέρος που μοιάζει γαλήνιο σε σχέση με την ηχορύπανση που είχε στο εσωτερικό του.

Απομακρύνεται από μένα και κάνει βόλτες δεξιά και αριστερά εχωντας το ένα του χέρι στους κροτάφους του. Φαίνεται να τον προβληματίζει κάτι και αυτή η ησυχία μεταξύ μας με σκοτώνει. Πάω να του αγγίξω το μπράτσο και με αποφεύγει.

Σε παρακαλώ μη.. μην με αγγίζεις δεν θέλω να κάνω πράγματα που θα μετανιώσω αργότερα. Στα μάτια του αυτά τα μάτια που κανείς άλλος από εμένα δεν μπορεί να νιώσει αντιλαμβάνομαι τον φόβο και την άρνηση.

Τι συμβαίνει Άλεξ σε παρακαλώ πες μου εσύ δεν είσαι έτσι. Ίσως μπορώ να βοηθήσω σε κάτι το ξέρεις ότι πάντα θα το κάνω. Τον παρακαλάω και η ανησυχία μου γίνεται ακόμα πιο έντονη.