NORMAL FANTASIES

Δεν είσαι τέρας αλλά...

Με έσπρωξες τόσο μακρυά που πλέον δεν με φθάνεις και τώρα παραπονιέσαι και όλο ρωτάς που είμαι;
Μα εδώ στο πουθενά σου...!!

By unknown!

......

Η επόμενη μέρα ήρθε γρήγορα. Παρομοίως οι σχολικές ώρες πέρασαν το ίδιο απλά και γρήγορα. Όλα έμοιαζαν να περνούν τον κανονικό τους ρυθμό μέχρι τη στιγμή που φωνές άρχισαν να ακούγονται από το προαύλιο. Ήταν το τελευταίο διάλειμμα και πίστευα πως τίποτα απρόοπτο δεν θα συνέβαινε. Μάλλον το μέλλον δεν έχει την ίδια άποψη με εμένα.

Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες και μπροστά μου φανερώθηκε ο ανοιχτός χώρος του σχολείου. Αρκετά άτομα είχαν συγκεντρωθεί στην μέση και είχαν σχηματίσει έναν κύκλο. Οι περισσότεροι ζητοκραυγαζαν άλλοι συζητούσαν μεταξύ τους σοκαρισμένοι και άλλοι απλά κοιτούσαν με αγωνία στο κέντρο του.

Πήγα κοντά. Δεν μπορούσα όμως να διακρίνω ήμουν πολύ μακρυά.

Τι συμβαίνει; Ρώτησα έναν συμμαθητή μου που στεκόταν κοντά.

Ο Άλεξ και ο Νίκος ... Χρειάστηκε μόνο να ακούσω το όνομα του για να αρχίζω να σπρώχνω αυτούς που μου έκλειναν τον δρόμο για να πάω πιο κοντά του.

Φθάνω στην μέση και παρακολουθώ μερικούς συμμαθητές μας να τους κρατάνε από το να πιαστούν στα χέρια. Τελικά ο Άλεξ καταφέρνει να αποφύγει τα εμπόδια και αρπάζει τον Νίκο από την μπλούζα και του δίνει μια γερή μπουνιά στο σαγόνι. Ο Νίκος αιφνιδιάζεται παρόλαυτα ανταποδίδει χωρίς δισταγμό. Ανταλλάζουν χτυπήματα και αποφασίζω να κάνω κάτι.

Μπαίνω στην μέση και προσπαθώ να τον τραβήξω μακρυά από τον Νίκο ο οποίος φαίνεται να μην αντέχει άλλο. Ο Άλεξ χωρίς να βλέπει γύρω του παρά μόνο το θύμα του τρανταζεται και με χτυπάει κατά λάθος με το χέρι στο πρόσωπο.

Αφήνω μια κραυγή και πέφτω κάτω. Νιώθω την όραση μου να θολώνει. Ακούω ακόμη τις φωνές ανακατεμένες. Σηκώνω το βλέμμα μου και μια φιγούρα περνάει από μπροστά μου. Πιάνει τον έναν και τον απομακρύνει από τον άλλο. Όλοι σωπαίνουν.

Ησυχία! Κραυγάζει κάποιος από πάνω μου.

Αμέσως μετά νιώθω ένα χέρι γύρω μου.

Άρυα; Ακούω την αρρενωπή φωνή του καθαρά πλέον. Δεν απαντάω δεν μπορώ να απαντήσω αισθάνομαι το φαγητό να ανεβαίνει και ζαλίζομαι.

Μου σφίγγει την μέση και περνάει το άλλο του χέρι κάτω από τα πόδια μου. Με σηκώνει από το πάτωμα σε στυλ νύφης και μας μεταφέρει. Προσπαθώ να εστιάσω στο πρόσωπο του. Ακούω την φωνή του Άλεξ να ρωτάει εάν είμαι καλά αλλά δεν δίνω σημασία. Δεν μπορώ να τον δω καλά αλλά ξέρω πως είναι αυτός.