Karanlığın pusunu sırtlamış ceketim
Çokça vakit taşımış kokusunu
Hayli bekliyor askıda
Tekrar giymeye yoktu niyetim
Lakin zorundayım sanırım,
Sürgüne gönderilen biriyim.
Yapmayın.
Mecbur bırakmayın onu giymeye
Geç vakit keşfettiğim ışıklar,
İteliyor şimdi beni karanlığa,
Umudumu söndüren sert soğuklara.
Oysa
Daha yeni bulmuştum yolumu,
Hissetmiştim solumu...
Hoşnuttum ben aydınlıktan
Hem az evvel kurtulmuştum,
Ait olmadığım karanlıktan.
Tamam, kapıyı çekip çıkacağım
Başka yolum yok, anlıyorum.
Fakat,
Giymesem olmaz mı bunu ?
Sevmiyorum.
Epey zaman gönülsüz taşımıştım
Artık bunalıyorum.
Bu ceketin,
Ben değilim sahibi
Üç beden büyük bana
Belli ki ben değilim nasibi...
