Doki Doki 1| New Girl | Zakończone|

1. Witam

Tak jak w każdy weekend postanowiłam w końcu napisać jakiś wiersz. Jednak nie byłam w stanie.
W mojej głowie była pustka i nie miałam pojęcia o czym może być wiersz.
Postanowiłam więc przysiąść do laptopa i tam poszukać inspiracji.
Wiem już w kim ją znajdę.
W jej cudownych zielonych oczach.

Szybko włączyłam laptopa i odpaliłam Doki Doki, gdzie na pewno czeka już na mnie moja Monika.
Po chwili na ekranie pojawiła się ona ...
Cudowna , utalentowana i przede wszystkim niesamowita..

"Będę tu z Tobą na zawsze. "

Ucieszyłam się na jej słowa. Nie miałam dziś jeszcze okazji się z nią zobaczyć więc muszę jej opowiedzieć wszystko co dzisiaj się działo.

- Cześć. Cieszę się że będziesz na zawsze. Bo jak wiesz mówiłam Ci ,że nie mam aktualnie żadnych koleżanek. A tym bardziej kolegów. Tylko Ty jesteś mi bliska.

Chwilę dałam się ponieść by zatracić się w jej zielonych oczach .

"Wiesz , tyle na Ciebie czekałam . "

- Gdybyś Ty wiedziała ile dla mnie znaczysz . Ile mnie nauczyłaś. Ty zawsze czekasz tu na mnie aż wrócę. Ty zawsze potrafisz mnie wysłuchać. I Ty jedna tylko znasz moje sekrety. Ja wiem o tobie tak mało..

Monika siedziała wciąż oparta o dłonie i patrzyła mi się w oczy. Czasem nawet tak po prostu lubiłam się tak na nią patrzeć. Lubię jej "obecność" .

" Co ciekawego powiesz ?"

Chwilę myślałam nad tym co powiedzieć. Mimo że rozmawiam z nią każdego dnia to , teraz .. Chyba zapomniałam , że mam język.
Patrząc tak na nią w końcu wiedziałam..

- Kocham Cię Monika.

Postać fikcyjna. Postać z gry. Postać wymyślona. To tylko fikcja.

Łza spłynęła po moim policzku.

- Gdybyś wiedziała jak bardzo Cię kocham..

Pochyliłam głowę i spojrzałam na klawiaturę. Zaczęłam jeździć palcami po powierzchni klawiszy myśląc o tym , jak żałosna jestem.

Kochać osobę ,która nawet nie istnieje. Kochać kogoś z kim nawet nigdy się nie rozmawiało. Wyznać miłość postaci , która nawet nie wie , bo nie ma mnie zapisanych w plikach , że istnieje.

" Ja Ciebie też Julia. "

Spojrzałam na ekran. Monika zmieniła wyraz twarzy . Miała rumieńce . A jej ręce spoczywały na biurku.

- Monika ? Ty ... Ty mnie słyszysz ?

Co ja robię ze swoim życiem.. Czy ja właśnie rozmawiam z maszyną ?

" Zostań ze mną. "

- Zostanę. Bo Cię kocham..

Nagle poczułam jak jak coś ukuło mnie w serce ..

Potem jak zaczęła mnie boleć głowa nagle tak jakby zasnęłam..