Fəridi otaqdan çıxarb hazrlaşmağa başladım. İşim bitdikdən sonra çantamı alıb, aşağı düşdüm.. Atam hərzamanki yerində oturmuş qəzet oxuyurdu.. Anam isə yenə nəsə üçün əsəbi idi deyəsən)
- Sabahınızz xeyirr
Öncə anamın, sonra atamın üzündən öpüb birşeylər atışdırmağa başladım.
+ Bu gün yenə kefin yaxşıdı
- Hə ata. Uçurumdan atlamış kimiyəm..
Bu sözüm atama qəribə gəlmiş olacaq ki;
+ Nə uçurumu? Sən yaxşısan?
- Qızımız yuxusunda uçurumdan atlayıb deyəsən.
Birlikdə gülüşdülər.
- Yaxşı yadıma düşdü. Məni niyə tək arxada qoymuşduz ki? Heçç düşünmədiniz mi gözəl qızımızın kimsə əlindən tutub aparar deyə..
+ Səni mi? Kim aparacaq səni çirkin
- Fəriidd. Sən qarışma. Sənə də əsəbiyəm onsuz. Bacını heç mi düşünmədin..
Dediklərimdən heçnə anlamadıqlarından əmin idim. Amma olsun. Yenədə əsəbi idim onlara. Məni tək buraxıb qaçmaq da nəyin nəsi idi...
+ Belə olmaz. Əyləş, rahat ye yeməyini.
Anamın bu sözünə başımı salladım..
- Ac deyiləm onsuz. Dərsdə yeyərəm...
...Evdən çıxmış, dərsə gedən yolda addımlayırdım. Sabah gördüyüm yuxu hələ də ağlımda idi. Niyə elə bir yuxu görmüşdüm ki? Uçurumdan düşüb, öləcəkmiydim yoxsa? Gülümsədim.. Sadəcə yuxuydu Fəridə. Bu qədər böyütmə..
Nə olduğunu bilmədiyim an, birdən, addımlarım yavaşlamağa başladı.. Və.. Həryer qaranlıqlaşdı...
