AY PARÇASI || Texting

0.4

Bugün bu okuldaki son günümdü. Çünkü babamın tayini çıkmıştı  ve tayini çıktığı okul Eymen'in okuluydu. Babama çok ısrar etmiştim ben bu okulda kalabilir miyim diye ama babam hangi okula giderse benide yanında götürüyordu.

   İçimden kocaman bir siktir çektiğim doğrudur. Bu işin güzel yanı ise gittiğim okula Ahsen'de geliyordu. Ahsen'le bebeklikten bu yana beraberdik ve asla ayrılmayacağımızı biliyordum.

  "Mehir güzelim daldın yoksa yine okul işini mi düşünüyorsun" diyen Ahsen'e döndüm.

"Tabiki düşünüyorum Ahsen, Eymen orada nasıl olacak hiç bilmiyorum" dedim ve ani bir farkındalıkla Ahsen'e döndüm ne var der gibi baktı.

"LAN BEN DERSLERİME NASIL ODAKLANCAM BABAM 3.DÜNYA SAVAŞI ÇIKARIR EVDEE"

"Mehirciğim kızım sen salak mısın?"

"1.si sadece aynı okulda olacaksınız aynı sınıfta olacağınızı nerden biliyorsun 2.si sen zaten çalışmadan da yapabilen bir kızsın niye bu kadar büyük tepki veriyon anlamadım ki"

"Hayır yani benim gibi mal olsan anlarım ama zekisin kızım sus ve zekiliğin tadını çıkar"dediğinde gözlerimi belertip ona baktım.

  Ahsen mi maldı?Yani evet maldı ama ders konusunda değil.  Kızın ortalaması 83 lan. Tamam normalde benimkine göre düşük ama lise ortalaması için gayet iyi bir ortalaması vardı Ahsen'in.

"Aman ne mal!"

  Derse giren Akif Hocayı görünce dersin tarih olduğunu anladım ve gömdüm kafayı sıraya. Ne yapabilirim tarihi oldum olası sevmedim.

-

Kafamı kaldırdığımda tarihin 2.dersine girdiğimizi fark ettim. 

BU DERS BİTMEK NEDİR BİLMİYOOR

diyen iç sesime hak verdim. Çantadan telefonumu çıkarıp Eymen ile olan konuşmalarımıza girdim. O kadar mükemmel biriydi ki. Kalbi mükemmeldi ve bir o kadar da yakışıklıydı. Her ne kadar dış görünüşe bakmıyoruz desek de illa ki bir etkisi vardı. Onu gördüğüm  gün sevmiştim onu hemde çok sevmiştim.

°°°

"Ahsen,Irmak hadi kızlar yetişmemiz lazım"derken ikisininde önünden yürüyordum. Onlara bakıcam derken koca bir ağaca çarptım. Yere düşünce kafamı kaldırıp baktığımda koca bir ağaç değil koca bir hayvan olduğunu gördüm. O Eymen'di. Beni yerde görünce elini uzattı ve

"Kusura bakma görmedim gel yardım edeyim "dedi.  Uzattığı elini  tuttuğumda içimde  bir şeyler olduğunu hissettim. Beni yerden kaldırıp tekrar özür dileyerek gitti. 

Kızlar yanıma geldiğinde hala afallamış durumdaydım. O günden sonra Eymen aklımdan çıkmamıştı. Başta sadece ergenlik işte diyerek geçiştirmiştim ama gitgide daha çok düşünüyordum onu. Aylar sonra  onu bulmaya karar verdim ve araştırmaya başladım.

°°°

Onu bulduğumda çok düşündüm. Aylarca telefon numarası elimde olmasına rağmen yazmadım. Zaten yazamadım.

   Irmak ailesiyle birlikte trafik kazası geçirmişti ve ölmüştü. Onu çok özlüyorduk. Gülüşleri,haykırışları... Ölürken onun yanında bile olamamıştık. Irmak'ı atlatmamız zor olmuştu. 1 sene geçmişti  ve ben  Irmak'ın her zaman dediğini yapmıştım 

"Kızlar hayat kısa sonunda ne olursa olsun güçlü durun ama yapın. Sonucu ne kadar kötü olacaksa bile yapın durmayın"

Eymen'e yazmıştım ve şuan buradaydık. Dersin bitmesiyle okuldan çıktık. Ahsen'le beraber yürürken

"Bir şey  olmuş benim güzelime anlat bakem" dediğinde sadece 

"Irmak " dedim. Anında yüzü düştü kol kola girip yürümeye devam ettik. Yol boyunca konuşmadan yürüdük. Sonra da evlerimize ayrıldık ve ben eve girer girmez yatağıma yattım uyuduuum.

Uzun süredir yokum diye bir bölüm daha paylaşıyorum. Sizce neler olacaakk? Sizleri seviyoruuum♡