Kape (Tula#18)

Kape

-

Lamig ng simoy, alas singko ng umaga

Nanlalamig na palad sa ibabaw ng mesa

Tanging nagbibigay-init, usok mula sa tasa

Likidong itim, na pinaikot ng kutsara

-

Init ng likido, sa ilong nalalanghap

Kasing init ng sitwasyong kinakaharap

Kaya marapa't muna'y, ito ay palamigin

Pagka't pag minadali, labi ang papasuin

-

Isang taong malapit, sakin ay nagparamdam

Lihim nyang pagtingin, sa akin ay pinaalam

Dapat bang maniwala o baka malinlang?

Magdudulot ba ng saya o baka sakit lamang?

-

Dating minamasdan ngayo'y nakilalang labis

Dating tibok na normal, ngayo'y bumibilis

Dati'y wala lamang, ngayo'y pulos ngiti pag kasama

Ngunit dati ri'y masaya, nahulog na'y nasaktan pa

-

Tulad ba ng kape, kung pagmamasdan

Ang pait sa kulay, hindi mahuhulaan

Lulunurin ba sa pait, o sarap sa lalamunan

Di rin malalaman kung hindi susubukan

-

Gusto mang subukan, takot naman sa sakit

Hihigupin bang pilit, baka mapaso sa init

Lagukin man nang diretso, maiiwan din ang pait

Ngunit malamang pagkatapos, magising sa panaginip

-

Siguro nga'y magigising kung aking susubukan

Kaya init ng likido, gumuhit na sa lalamunan

Isip nga ay luminaw, damdamin ay napukaw

Isang desisyong puso ko na ang sumisigaw

-

"Ako'y natatakot lamang ngunit MAHAL DIN KITA...

Salamat sa kape... damdamin ko'y napukaw na."