Just always be mine

CHAPTER FIVE

Ch.5 BLACK ALPHA BAND

Naririto ako ngayon sa sementeryo. Dinadalaw ko ang puntod ni Gammy.

Five months ago na ang lumilipas simula ng mangyari ang trahedya. Feel ko tuloy napakamalas ko sa ta'ong to.

After that, tumigil na din ako sa pag-aaral at nagtuon nalang sa trabaho na aking napasukan. Mabuti at nakaabot ako ng collage, marami pa ring tatanggap sakin.

I sat down after i put the flowers on her grave. I smile while touching it. Dinadama ko sya sa paligid at dala ng hangin. I close my eyes when i started crying. I hold a deep breath because of that. Di kasi ako makahinga kapag umiiyak. Nagsimula ito ng macoma ako ng three days.

"Nak..." pumiyok ako. Im watching her picture now. "Sorry... sorry dahil late ako ngayon..." I smile to hold my tears. Sa bawat araw na nabubuhay ako, sinisisi ko ang sarili ko sa pagkamatay ng anak ko.

"Kasalanan ko naman talaga eh. Kung di lang ako umalis ng araw na yun sana... sana andito kapa... sana kapiling parin kita..." pinunasan ko ang luha ng tumunog ang aking telepono. Tinignan ko ang tumatawag at nakita ko ang pangalan ni Manager Fran.

"Babalik ako anak." Pagkatapos non ay sinagot ko na ang tawag at umalis na.

"Hello maam." Akmang ngingiti palang ako ng magsalita sya.

"Your fired!" Pinatay na nya ang telepono matapos sabihin yun. Tinignan ko ang cellphone ko at di makapaniwala sa narinig ko.

Ano?! Kakapasok ko lang ah. Sigh.

>>>>>

"Maam please maam. Wag nyo po akong tanggalin." Nagmamakaawa kong sinundan sya sa bawat paghakbang nya. Gusto ko sanang sabihin sa kanya na di naman ata makatarungan kung ifi-fired nya lang ako basta basta.

"No!"

"Maam pls." Hinawakan ko ang kamay nito at kulang nalang lumuhod ako.

"I said no!" Tinabig nya ang kamay ko.

Dito na nag-umpisang kumulo ang dugo ko. Langya ka manager ka! Ako na nga tong nagmakaawa at halos lumuhod na sa harapan nya, napaka-oa parin!

"Bakit?!" Nasigawan ko na sya. Kumunot naman ang noo nito at nagsitinginan ang mga tao dahil sa ginawa ko.

Excuse me! Itong kinakalaban ko, Manager lang naman ng kompanya na ito. Kaya di sila makapaniwala na sinigawan ko ito.

"Did you just shout on me?" Di makapaniwalang sabi nito habang hinaharap ako.

"Oo! Bakit ba kasi?! Bakit nyo ko tinanggal ng walang valid reason?!"

Sinampal ako nito. Sapo-sapo ang mukha ko sa ginawa nya. Ang lakas huh!

"I dont have any valid reason. Pero sapat ng tanggalin kita dahil inaagaw mo ang boyfriend ko!" Nagulat ako sa sinabi nya. Ano bang kalokohan to? Wala akong inaagaw sayo! Wala!

"Maam-"

"No! I dont want to change my mind. So stop!"

"Maam, hindi ko kilala ang boyfriend nyo!" Napahinto ang lahat sa sinabi ko. May problema ba sa sinabi ko? Ang iba nagbubulong bulungan na.

"Hah! Dont make me laugh. Alam ng lahat kong sino ang boyfriend ko. So you also know it. O baka nagsisinungaling kalang." Napatawa pa ang bruha.

"Maam." Huminahon ako. "Bago lang ako dito okay? Kahapon nga lang ako nag-umpisa dito. Kaya di ko matanggap na tatanggalin nyo ko! At ano ang boyfriend na sinasabi nyo?"

Napahinto ako.

"Hindi ko ito kilala! Bakit? Sino ba sya? Hari ba ng impyerno yan para dapat kilala ko?"