THE REASON I LEFT WHO BEG ME TO STAY

47.WHO IS IN PAIN?

FRINICA’s POV

‘I expect too much. Akala ko mararamdaman ko ang sakit na naramdaman matapos tumawag kahapon. Pero ng makita ko sila ay parang bumalik lang ang inis nung panahong iyon.

“Ano pang hinihintay natin? Magsimula na kayong magsalita para makauwi na ako.” Sambit upang magising sila sa reyalidad.

My father snap out of what he was thinking then nodded. “Yah your right. First of all I just wanted to say sorry for what I’ve said the day we last met at binabawi ko na iyon.”

Umiling ako.”Hindi yan ang tinutukoy ko. Narito ako dahil may sasabihin kayo tungkol kay Zadeya.” Nabalin ang atensyon ko kay mama ng magsalita ito. “About that. Nakita naming close kayo nung girl na yun na parang wala siyang tinatagong kademonyohan. Love, she’s insane. She hurts a lot of people.” Napabuntong hininga siya.

“Every single day ay hindi natatapos ng wala siyang sinasaktang tao.” Napakunot noo ako. “Until now?” Tanong ko. Napaisip si Mama. “Not sure but please lumayo ka sa kanya baka saktan ka lang nun.” Umiling ako at napahalakhak na lamang. “Nothing new? Alam ko na yan and she already change. Wala na ba kayong ibang maisip na paninira sa kanya?”

Pagmamaliit ko sa impormasyon na nakuha. “Oh~~~k? Alam mo na rin bang marami nang pinapatay ang kanyang mga magulang para lang makamit ang antas na meron sila ngayon?” Doon ako napatigil. Tinitigan ko lamang silang dalawa.

“Hindi mo alam?” Tanong ni mama at nagtataka akong umiling. “I’m scared about that, please Frinica bumalik kana samin. I just want to keep you safe.”

‘Safe. Safe? Safe! *Nung magkita tayo sa barko ay talagang alalang-alala ako. *Manang pakikuha si Frinica, hindi siya dapat narito. *I already said that you can do everything to me but just don’t hurt my family. *Magpapakamatay ako kung mawawala ka.’

Napatawa ako at umiling. “I’ve been through a lot of things then ngayon niyo sasabihin that you want me to keep safe? Ilang beses na akong muntik mamatay mama. Ilang beses na akong nagdusa sa pitong taong iyon. Tapos ngayon sasabihin mong you just want to keep me safe? Keeping me safe is making me weak. So, no. I won’t go back. I will never go back!”

I slam my both hands on the table the reason why I caught all guards attention. Pero dali naman nilang binalik sa malayo ang tingin.

Napahingang malalim ako at tumayo. “I guess I have to go home.” Saad at kinuha ang sling bag. “No wait!” Sinubukan akong abutin ni Papa ngunit ang tanging nahawakan niya ay ang sling bag. Napalakas ata ang pagkakahila niya dahilan kaya naputol ito.

“Papa?!” Galit kong sigaw. “I’m sorry. Ma-may sasabihin pa kasi kami.” Nag-aalalang sambit. Tiningnan ko si mama na nakayuko lang. “What?”

“I’m so sorry if sa tingin mong pinabayaan ka namin.” Nagtataka akong nakakunot noo. “Sa tingin?” Galit paring sambit.

“Yah, kasi matagal kana dapat naming na track kung wala lang humahadlang. You change your surname, right? Pero ang hindi mo alam ay binago rin pati ang pangalan mo.”

That makes me interested. Dahan-dahan akong umupo. “That girl---” I rolled my eyes. “It’s Zadeya.” Napalunok laway siya bago tumango. “Before you know Zadeya already change not just your surname but also your name on your birth certificate.” Inabot niya ang papilis. ‘Kristina Russel Regui?’

“Hindi lang yan ang pinalitan niya even the date of your birth. Your parents. Where you live and born. Everything is change. Your totally a stranger right now. Kaya pala even though we already investigate every single house here, I never seen even just your shadow. Hindi kaba nakakalabas ng bahay? Hindi ka ba niya pinapalabas?" Kunot noong tanong.