| 𝐼'𝑚 𝑆𝑜 𝐵𝑜𝑟𝑒𝑑 | °𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐

Sonraki gün

Jin yine deftere sarılıp uyumuştu. Uyandığında saat 07.30'du. Aç değildi. Sandviçin kırıntıları duruyordu daha midesinde. Kalktı ve kollarının arasındaki deftere baktı.

"Denemekten zarar gelmez" lafına güvendi. Deftere dokunup yine onun adını sayıkladı. Ses yine beynine doluştu.

"Oh! Gelmezsin sanmıştım." Deftere bakarken bir yandan da Rinah ile konuşuyordu.

"Saçmalama. Anlattığım gibi çağırdığın her an ben yanında olacağım. Bir şey mi istemiştin?" Jin omzunda bir el ağırlığı hissetti. Halbuki görünürde hiçbir şey yoktu.

Kafasını defterden kaldırıp raftaki fotoğraf makinesine baktı. O antika makineyle zamanında Rinah ile fotoğraflarını çekmişti. Oraya bakarken sordu

"Beni de yanında götürebilir misin? Kaybedecek bir şeyim yok sonuçta."

"Evet, bu da bir seçenek tabii. Ama her şeyden emin olursan seni götürebilirim. Dediğim gibi. Akşam cevabını duymak için döneceğim. O zaman çağırmana gerek yok. Ben geleceğim. Sen sadece cevap vermek için bekle." Arsından ses de ağırlık da gitti. Jin tüm gün sayfaları karıştırdı. O kararını zaten vermişti. Rinah'nın yanına gitmek istiyordu.

[Saat 20.00]

Jin radyonun sesini kıstı. Masanın üstündeki bardakta bir yudum su kalmıştı. Onu da diktiğinde gün boyu 15 bardak su içmiş oldu.

Karşısında yine Rinah'yı görmüştü. Alışmıştı bu gidip gelmelere. Rinah konuşmaya başladı

"Kararını verdin mi Jin?"

"Evet."

"Emin misin peki?"

"Evet."

"Tamam o halde. Uzan bakalım." Jin emre itaat etti. Uzandı. Ardından parmakları arasından bir hareket hissetti. Rinah elini tutmuştu.

"Ah, Rinah. Birkaç şey daha sormam gerek."

"Peki sor bakalım." Jin yüzünde nefes hissetti.

"Beni seviyordun, değil mi?"

"A-ah, Jin.. bu... Ben.. evet ben seni seviyordum. Peki sen?"

"Ah. Evet ben de seni seviyorum. Peki... son kez mi bilmem ama.. sana 'sevgilim' diyebilir miyim?" Heyecanla çarpıyordu kalbi.

"Tabii ki diyebilirsin sevgilim." Ardından görünmez bir el Jin'in gözlerini kapadı. Jin 'sevgilim' dedi ve gözünden bir damla düştü.