Yorgun bir günün ardından kendinden emin ama halsiz bir halde eve dönüyordu Joong. Yol çok uzun sürmemişti yada yol boyunca söylediği şarkıda dolayı öyle gelmişti. (*medya*)
Eve vardığında direk yatağına atladı ve uykunun kollarına bıraktı kendini.
Hwa ise evde pineklerken onu düşünüyordu. Kendisine ihtiyacı olması hoşuna gitmişti. Onunla zaman geçirecek olması onu mutlu etmişti. Bir bakıma kendisini sevdiğini bile düşünmüştü bir anlığına ama tabii ki
Sadece bir anlığına...
Ikiside gözlerini gecenin eşsiz karanlığına kapattı...
////////////////////////
Hongjoong'Dan <Anlatım>
Sabah Gözlerimi hafiften yakan o anlık rahatsız edici gelmiş güneş ışığı ile araladım.
'Güzel bir gün olacak gibi' diye içimden geçiriyordum. Nedenini pek anlamadım ama herhalde tüm gün evde oturmayı düşündüğüm içindir dedim.
Sonuçta yarın büyük bir yorgunluk bana bahşedileceği için günümü İyi değerlendirmek İyi bir fikir olmalı.
Yarın...
...Yorucu olucak (*Joong'un iç sesi*)
'Kesinlikle öyle olacak'
Kendime bir kahve yapmak için mutfağa doğru yol aldım ve kahvemi kısa sürede hazırlandım.
Yetişkin olduğumu sayarsak hala Minions izlemem normaldir diye düşünürüm her zaman ve bana bu konuda sataşmak istemezsiniz. Bu çok normal bir şey bence; ve tabii oyuncaklarla oynamak falan da dahil ne var ki bunda herkes oyuncakları, pamuk şekerleri, lolipopları ve filmleri sever.
Bu konuda kesinlikle garip olduğumu düşünmüyorum tabii ki.
Düşünmem de zaten saçma olurdu.
Daha fazla kendi kendime kavga etmeden kahvemle birlikte en sevdiğim filmi izledim.
Bu filmi izlemekten asla bıkmayacağım.
Derken içeri 2 deli geldi.
Woo ve San'dan bahsediyorum tabii ki
Yine sarmaş dolaş gülüşüyorlardı. Bazen gerçekten onlara özeniyorum.
Benim de öyle bir sevgilim olsa gibi gibi gibi. Anladınız işte
Tabii zamanı gelince olur falan diye de kendimi teselli etmiyorum kesinlikle. Anneme bile böyle bir yalan uydururken nasıl bir kafa yaşayıp neyime güvendim bilemiyorum cidden.
WY: Nasılsın Joong?
HJ:Idare eder, siz?
S: Oldukça iyiyiz
(*Woo'nun kulağına bir şey fısıldar*)
Woo gülmeye başladı ama tabii ki yine bir şey anlamadım derken
WY: Biz yukarı çıkıyoruz~
HJ: Tamam
Gülüşerek yukarı çıktılar ve kapıyı çarptılar.
Olayı anlamam çok uzun sürmedi ama kulak sağlığım için evden çıksam mı diye düşünmeden de edemedim.
Kendimle çelişkimden sonra son bir karar verdim ve ceketimi alıp evden çıktım.
Gideceğim yer belliydi her cumartesi.
Zamanı genellikle değişebilirdi; Sabah akşam veya öğlen veya hava kararmadan hemen önce
Ama gideceğim yer asla değişmedi;
Han nehri...
Bittti
Nasıldı?
Yorum yapar mısınız lütfeeen ve vote sayısı çok düşük kalıyor okumaya göre
Vote sınırı vermek istmiyorum.
Gerçekten bu hikayeyi zevkle yazıyorum.
Umarım beğeniyorsunuzdur.
Sizi seviyorum ♡🖤💜🖤💜🖤💜🖤💜🖤💜🖤♡♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
