BETWEEN US

KABANATA IV

KABANATA IV

Apollo' POV

3 taon ang nakalipas..

Sa wakas at nakauwi na rin ako sa bayan namin, hindi ko sinulatan at ipinaalam kay Margarette na uuwi na ako upang masorpresa siya, alam kong nandun lang siya lagi sa puno ng mangga na kung saan ay naging tambayan namin, ilang taon den ako nawala, maraming nagbago. Bitbit ko sa kanang kamay ko ang rosas na binili ko para kay Margarette, at isang Tutang askal na lalaki sa kaliwang kamay ko. Pagdating ko sa Puno ng mangga ay hindi ako nagkamali, nandoon si Margarette na tila ba inaantay ang aking pagbabalik, halata sa katawan niya ang pangangayayat kung kaya't nag alala ako. " Margarette" tawag ko sakanya, agad niya akong nilingon at sinalubong ng napakahigpit na yakap at isang halik. Nagulat nalang ako ng makita siyang naiyak " Akala ko ay hindi na kita muling makikita, Mahal na mahal kita Apollo" " Anong problema mahal ko, bakit ka nangangayayat? Bakit ang putla mo, may sakit kaba?" tinignan lang siya ni Margarette at sinabing " Apollo, kailangan mo na kong palayain" napakunot noo ako " Hindi kita maintindihan, anong nangyayari" nagbuntong hininga siya at sinabing " Hawakan mo ako" nagulantang ako ng tumagos lang ang kamay ko sa kamay niya " Apollo, ginahasa ako ni Eduardo, inaantay kong makauwi ka ngunit hindi ko na kinaya, sobraa akong nalungkot sa mangyari, nabuntis ako, inaantay ko ang mga sulat mo na tanging lakas ko lang upang lumaban ngunit wala. Pasensya kana kung hindi ko kaya ang mag antay akala ko di ka na mulingg babalik pa, Apollo palayain mo na ko 3 taon din kitang hinihintay, hindi ako makatawid." Nagulat si Apollo sa narinig, "H-hindi hindi yan totoo, buhay ka! Kaya ko tanggapin ang anak mo Mahal, parang awa mo na sabihin mo sakin na buhay ka!" Hinawakan ni Margarette ang mukha ko, at sinabing " Ang pagmamahalan natin ay muling mangyayari, mag hintay ka lamang aking sinta" at pagkatapos non ay naglaho si Margarette.

Tinanggap ko nalang ang nangyari, masaya akong namuhay kasama ang inampon ko na bata na ang pangalan ay Anabelle. Yun kasi ang pangarap ni Margarette na magiging pangalan ng magiging anak namin. Hindi ako nag asawa, si Eduardo, pinakulong ko siya ngunit nakalaya din at namuhay ng masaya kasama ang pamilya.

Tama si Margarette, Magaantay akong mangyari muli ang aming pagiibigan.