bazen içimde neler olup bittiğini anlamıyorum
kafamın içindeki sesleri susturamıyorum.
yapmak istediğim çok şey vardı,
kazanmak istediğim çok oyun.
izin vermediler bana,
hedeflerimi astılar bir dala.
arzularımı bastırdım ve kendimi akladım
çok çabaladım, yapamadım.
değiştiremedim bu ucuz kaderi,
silemedim kederlerimi.
pişmanlıklarımla gurur duymuyorum elbet
ancak affı da fazla görmüyorum.
şimdi, burada sızlanırken geçmişime
hiçbir şeyin değişmemesine yanarım.
yaralarım kapanmaz,
geleceğim parlamaz.
işte buna yanarım.
yapamadıklarım sırtımda birer bıçak gibi,
ulaşamıyorum yapabilmek için
günden güne daha derine batıyorlar sanki.
belki de bu yüzdendir sabahları alamadığım nefes
ciğerlerim metallerle doludur.
bir gün kalktığımda
değişirse her şey pek memnun olurum
belki sırtımdaki bıçaklar da yok olur.
pişmanlıklarım unutulur,
hedeflerimi meyve misali alırım daldan
arzularım gün yüzüne çıkar.
ve belki o gün,
yeniden sevebilirim yaşamayı.
