It Ends Here.

chapter 2

IMBIS na mag luksa itinuon nalang niya ang pansin sa pag tatrabaho. Isinantabi niya muna ang nararamdaman para maturuan ang mga bata.

Pang hapon ang klase na tinuturuan ni Korin, Grade 3 students. Recess noon nila ng may tumawag sa cellphone niya habang inihahanda niya ang visual aide para sa sunod na klase niya.

Tumatawag si Dom,

Hindi niya iyon sinagot at pinatay lang amg screen at ibinalik ang atensyon sa ginagawa ng biglang may estudyante niyang tumatakbo at lumapit sa may desk niya.

"Maam, may nag hahanap sa inyo nasa labas  po siya naghihintay." Agad naman niyang iniwan ang ginagawa at pinuntahan ang taong nag hihintay sakaniya.

Pag labas niya, hindi niya inaakala na si Dominic ito. Halatang hindi pa ito naliligo at pinilit lang mag mukhang presentable. Sumikip ang dibdib niya ng makita niya ito muli.

"Love,"

Walang emosyon siyang tumango "Busy pa ako may kailangan ka ba?" Alam niya na alam na nito kung anong alam nila. But the way tumingin ito sa mga mata niya tila isa itong pahina na hindi niya makita sa mata niya.

"Pwede ba tayo mag usap?"

"Dito? Pwedeng mamaya na? Medyo busy kasi talaga ako." Sinungaling niyang sagot. Hindi siya makikipag usap dito kung mamaya man sila mag usap.

"Kahit 15 minutes lang, doon sa tayo lang sana." Nag susumamo na sabi ni Dom.

Napa buntong hininga siya at tumango. Umuna siya sa binata at tinungo ang likod na bahagi ng gusali.

NANG makarating kami sa likod ng building agad akong humarap sakaniya at sinenyasan na mag salita.

Napapagod na ako sa ganitong eksena namin palagi ni Dom. Mag uusap tapos okay na ulit, ayoko na.. suko na ako. Baka nga mataga na. 

"Yung damit niyo ni Gab Gab, wala na sa cabinet." Panimula nito...

"Oo wala na nga," looking at his eyes. Alam niya na ang ibig sabihin nito.

"Yung sa facebook Korin hindi 'yon totoo." 

That's it, kaya ganito palagi lang kami bumabalik sa uno. Hindi niya inaamin yung halatang kasalanan niya.

"Talaga ba kasi yung damit na suot at pantalon na suot mo doon. Yun ang suot mo nung umuwi ka nung nakaraan linggo." Walang emosyon niyang sabi.

"Maraming pwedeng kapareha akong damit at pantalon na ganon." Ginulo niya ang buhok.

"Talaga ba Dominic? Kasi parang ang saya mo don e." Fear strike through Dom's eyes.

"Korin hindi ako yon, promise. Hindi ko ginawa 'yon.

Nilapitan niya ako at hinagkan ang pisngi ko.

Hindi ko kayang gawin 'yon love. Mahal kita Korin alam mo kung gaano kita ka mahal diba?" Hinaplos haplos niya ang aking pisngi.

Huli ka na Dom, huli ka na ng anim na taon. I feel nothing but hatred anymore.

"Pagod na ako Dom, parang awa mo na ayoko na. Tapusin na natin 'to." No I will not cry. I will not let you see me crying again Dom. Hindi na ako papayag na bumalik sa bahay na 'yon at aarte parang wala talaga tayong problema at masaya tayo.

"No... Hindi aayusin natin 'to. Aayusin ko iyon, huwag hindi iyon ang solusyon. Isasalba ko ang relasyon natin." Desperado niyang sabi.

"Huwag na Dom, alam mo naman na nilaban kita right? Ngayon ako naman, huwag mo na tayo ilaban. Kasi kahit maisalba mo ang sarili mo sa kahihiyan ng ikaw lang, Hindi rin kita babalikan. Nasaktan at patuloy mo lang akong sinasaktan. Puro sakit Dom..

saad niya habang tinuturo ang puso niya

 ..puro kalbaryo lang ang hatid mo saakin. So No Dom, mag hiwalay na lang siguro tayo." I said emotionlessly.

Fuck you Dom! For all the pain and things I thought we're real. Fuck you with your lies, with your women and all the things that comes out in your mouth!

Then his tears fell and desperation filled him,

"Korin naman huwag mo naman gawin saakin 'to, paano na ang anak natin? Paano tayo? Yung sumpaan natin? Yung tahanan natin? Huwag mo naman sana itapon nalang ng ganon ganon 'yon.

Akmang hahalikan niya ako pero umiwas ako.

Alam ko mahal ko Korin, Mahal mi parin ako. Kaya sige na pag usapan natin 'to ng maayos. Korin mamaya? After ng shift mo. Mag usap tayo sa bahay...

Hindi ako nag salita at umiwas lang ng tingin.

...kahit isang oras lang, sa bahay hihintayin kita. Please ..." 

Nag mamakaawa na sabi niya. But I am too numb to feel anything at all.

Huminga ako ng malalim at inayos ang damit ko. "I think 15 minutes is done, may sasabihin ka pa ba? Kasi kung wala na. Babalik na ako, may trabaho pa kasi ako." I smiled at him but the sad one.

"Korin naman, yung babaeng 'yon hindi ko iyon kabit. Wala kaming ginawang masama ng babaeng 'yon." Pag susumamo niya.

Lies after lies, ano pa bang kaya mong gawin?

"Bago ko makalimutan, Si Gab nasa puder muna nina mama at papa. Okay lang naman na dalawin mo siya. Pakiusap ko lang na huwag mo siyang kunin doon kasi hindi mabuting ehemplo na ganiyan ka habang tumatayong ama." Nag lakad na ako paalis ng mag salita siya muli.

"Kasado ka parin Korin, kaya kahit anong gawin mo iisa pa rin tayo! wala kang magagawa para iwan ako! "

Napahinto ako at humarap sakaniya.

"How dare you, para sabihan ako niyan? Ang kapal ng mukha mo Dominic! kung sino man may karapatan mag salita niyan saatin dalawa ako 'yon! Dahil sa mga putang inang kalandian pati pangalan ko nahihihila pababa! Ilang beses kitang pinatawad at inuulit mo parin! Kasado!? Kaya kong ipawalang bisa ang kasado na sinasabi mo dahil sa mga kataranduhan mong ginawa saakin! 6 years! Six fucking years of my life! ginawa mong impyerno. Kaya ngayon Dominic!? Hindi ko na kayang pag takpan ang kababuyan na ginagawa mo! Eto na! eto na yung karma mo!"

I can't help it, akala ko na perfect ko na Ang pag tatago ng emosyon. Pero mukhang hindi pa kasi... Everything, bumabalik. His tears are not the same like the he cries before. Alam niya, alam na alam niya na he is losing me.

"last chan--

"You had your many last chance Dominic, and  none of them pinahalagahan mo! It ends here Dom. Hiwalay na tayo!"

At pagkatapos noon tuluyan na akong umalis.

Dom. once, twice, thrice, multiple times. Had my heart at lahat iyon pinili niya buakin pero pinili ko parin mag stay. Kasi akala ko mahal ko pa siya at para sa anak namin. Later that years napag tanto ko na hindi na pagmamahal ang nararamdaman ko. Awa nalang, para sa anak ko kaya nag titiis ko. It took me six years to realize na Marahil patay na ang Dom na nag propose saakin at minahal kong sobra.

Dom, It Ends Here. I am sorry