မ်က္လုံးကအလိုေလ်ာက္ပြင့္လာခဲ့သည့္နံနက္ခင္းတစ္ခုသည္ အရင္လိုေနျမင့္စၿမဲမို႔ ယမန္ေန႔သည္လည္းေန႔လည္1:00နာရီထိုးေနေလၿပီ။
"ဟင္.."
ညကမူးၿပီးအခန္းဆီဘယ္လိုျပန္ေရာက္မွန္းေတာင္မမွတ္မိသည္ကို..မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ျခင္း ျမင္လိုက္ရသည့္ ေဘးကအဝတ္ကင္းၿပီးေက်ာေပးအိပ္ေနသူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ Tineမ်က္လုံးေတြျပဴးကာ အိပ္ယာကေနခ်က္ခ်င္းထထိုင္လိုက္မိသည္။
"ဘယ္..ဘယ္သူလဲ..အို Shiaa(Shit)"
ႏိုးဖို႔ကိုလက္လွမ္းၿပီးမထိရဲ..ကိုယ္ကိုျပန္ငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့လည္း အဝတ္ကပ္မေနတာေၾကာင့္ ေစာင္ကိုယူကာကိုယ္အျပည့္ၿခဳံလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚကဆင္းကာမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
"ဘယ္..ဘယ္သူလဲ..ငါ့..ငါ့အိပ္ယာေပၚတက္အိပ္ေနတာ..ထစမ္း..အခုထ..မၾကားဘူးလား..ထစမ္း.."
Tineေအာ္ေနေသာ္လည္း ဘာမွတုံ႔ျပန္မႈရွိမလာတဲ့ထိုလူေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရၿပီ။
"Shiaa! Saraleoo! !!"
"Tineရာဘာျဖစ္ေနတာလဲကြာ..နားကိုၿငီးေနတာပဲ.. ငါညကမအိပ္ရေသးလို႔ တိတ္တိတ္ေလးေနေပးပါလား"
"Sarawat!!!"
"အင္း"
Tineမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာပဲ ကုတင္ေပၚျပန္လာထိုင္ကာ အိပ္ေနတဲ့sarawatေက်ာျပင္ကို႐ိုက္လိုက္သည္။
"ေဟး...ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ..နာတယ္ေလ"
"ငါ့အိပ္ယာေပၚဘယ္သူကအိပ္ခိုင္းလို႔လဲ..ထ..မင္းအခန္းမင္းျပန္အိပ္"
Sarawatလည္းခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္လုံးေတြပြင့္လာကာTineကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ထၿပီးျပန္ေလ"
"ငါညကပင္ပန္းထားတယ္ေလ..ခဏေလာက္ဆက္အိပ္ခိုင္းလိုက္ပါလား"
"ညကပင္ပန္းရေအာင္ မင္း ဘာလုပ္...Shiaa...မင္းယုတ္မာလိုက္တာ"
Tineခ်က္ခ်င္းသူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေတြကို ၾကက္ေျခခတ္ဖုံးကာလိုက္ၿပီး Sarawatကို ကိုက္စားေတာ့မတက္ၾကည့္ေနေလသည္။
"ေဟး...ေပါက္ကရေတြလိုက္ေတြးမေနနဲ႔ေနာ္..PDimတို႔နဲ႔အတူတူေသာက္တဲ့ေနရာကေန မင္းကိုယ္လုံးႀကီးငါသယ္ခဲ့ရတာေလ..ေလးလိုက္တာ အဲ့တာေၾကာင့္ငါပင္ပန္းေနတာ"
