İNTİKAM ZAMANI

İNTİKAM ZAMANI 1. BÖLÜM (KİMDİ BU GÖKAY ÇAĞLAR ? )

Merhaba arkadaşlar :D Adım Demet Doğan. Bu ilk hikayemiz olacak. Hikayemiz derken çok yakın bir arkadaşımla yazıyorum. Başta pek cesaretimiz yoktu. Ama daha sonra yazmaya karar verdik. Arkadaşımın şahsı hesabı bu :D http://www.wattpad.com/user/cagla_cskn Şimdide size hikaye hakkında bilgi vermek istiyorum. İsmindende anlaşılacağı gibi intikam la ilgili bi hikaye olucak ama ilk 3 bölümde intikama dair pek bir şey göremiceksizin.Çünkü daha çok karekterleri tanımaya yönelik olucak bu bölümler. Asıl olay 3. Bölümden sonra şekillenecek. Bu yüzden sabırla okumanızı istiyorum :D İlk hikayemiz olduğu için amatörce yazmış olabiriz. İnşallah begenirsiniz. Sizi çok seviyoruz. Öpüldününzz :D <3

Tamam biliyorum. Şuan arabadan inmem gerek. Ama istemiyorum. 5 saatlik yolculuğun ardından İstanbul’ a gelmiştik ve ben şuan arabadan inmemek için direniyorudum. Totoma yapıştırıcı sürüp oturmayı bile düşündüm. Annemin bakışları ne kadar iğneleyici olsada inmeyecektim arabadan. Zaten Ankarada bu arkadaş ortamları konusunda yeterince sorun yaşamıştım. Şimdi yeni okul yeni arkadaşlar.. Lise hayatım boyunca bittiğimin temsiliydi. ‘kızım kalksana koltuga mı yapıştın’ Bunu şuan gerçekten de çok istiyordum. Daha fazla arabada oturamayacığımı anlayınca mayışık hareketlerle totoma yapıştırmak istediğim koltuktan ayrıldım. Herşey düzenlenmişti. Buraya gelmeden önce eşyalarımız getirilmişti. Ah ne güzel !

Apartman kapısından içeri girdiğimizde yüzümü yalayan sıcak hava beni mutlu etmişti. Eve girdiğimiz an kendimi odama atmıştım. NE YAPICAKTIM BEN ? Hayatım boyunca hiçbir düzgün arkadaşım veya arkadaş grubum olmamıştı. Kendimi insanlardan soyutlamıştım ailemden bile. İnsanlarla aramda olan dev buzdan duvar bana ulaşmaya çalışanları bile büyük bi soğuklukla duvarın diğer tarafında birakıyordu. Belkide onları dış görünüşüm benimle arakdaşlıktan yapmaktan alıkoyuyordu ? Bilmiyorum.. Ankaradaki çevremden arkamdan konuşulanlara göre inek çirkin sivilceli bi kızım. Evet kabul ediyorum. Etrafım tarafından o kadar çok bastırılmıştım ki kendime olan özgüvenimden gram kalmamıştı.

  Babam Türkiye’nin en başarılı iş adamlarındandı. Haliyle zengindi. Ama bu zenginlik beni mutlu etmeyi bırak nefrete ve üzüntüye boğuyordu. Her kız babasına aşıktır dimi ? Bendeki aşk çok küçükken bitmişti. Babamın bana bir kere bile sarıldığnı hatırlamıyorum. Sürekli işiyle ilgilenirdi. Sorduğumda ise gelecegin için derdi. Bu sözden nefret ediyordum. Gelecek ? Bir insan için bu kadar fazla önem taşımamalıydı.

  Yavaş hareketlerle oturduğum yatağımdan kalkıp bavulumu açtım. İçinden ayıcıklı picamalarımı çıkarıp hemen üstüme geçirdim. Evet bunu seviyordum. Etrafımdaki sürtükler gibi kendini sıkan o mini elbiselerden nefret ediyordum. Aslında nefret etmesemde içine sığabileceğimi pek sanmıyorum ama neyse. Hemen kendimi yataga atıp beni yavaş yavaş esir alan uykunun kollarına bıraktım kendimi.

   Herşey çok güzel olucak.. her şey çok güzel olucak.. her şey çok güzel olucak. Bok güzel olcak hersey iğrenç olcak. Off. Bugun yeni okuluma kayıt yaptırmaya gidicektik ve ben şuan yorganın altında kendi kendime konuşuyordum. Özel ÇAĞLAR KOLEJİ. Yeni cehennemime açılan kapının mekanı. Korkmaya gerek yoktu aslında. En azından başıma neler geleceğini tahmin edebiliyordum. Bana iğrenmişcesine bakan gözler, okulun sürtükleri, arkamdan konuşanlar ve tabiî ki kendini begenmiş zengin züppeleri.

  Büyük bi oflamayla yataktan çıktım. Kısa bi duş aldıktan sonra hazırlanmaya başladım. Yatagımı toplamaya başladığımda hala içi sıcacıktı ve davetkar bi şekilde bana göz kırpıyordu. ‘gell bana ablana gel yafruw’ diyordu sanki. Düşüncelerimi dağıtmak için kafamı iki yana salladım. Delirmiştim ben bu sefer gerçekten delirmiştim.

    Daha fazla yatağımın beni ayartmalarına maruz kalmamak için hemen aşağı indim. Babam çok tan hazırdı. ‘Sonunda gelebildin Elif. Hadi hemen çıkmamız gerek.’ Evet sabah fırçamıda yediğime göre arabaya geçebilirdik artık. Arabanın kapısını açıp hemen kendimi içine attım. Bir an önce bitmesini istiyordum. Arabanın ısıtıcısını açarak koltuğa iyice yayıldım. Kafamı arabanın camını yaslayarak yeni hayatımı düşünmeye başladım. Kimbilir belki de bu okulda arkadaş edinirdim ? yeni arkadaşlar.. Yeni aşklar ? Ah hayır bunun olacagını hiç sanmıyorum. Daha önce hiç kimseyle flörtleşme girişimimnde falan bulunmamıştım. Zaten istesem de bu tipimle bana bakacaklarını hiç sanmıyordum.

  Ben bunları düşünürken sonunda gelebilmiştik. Fotoğraflarda göründüğünden daha güzel bi okuldu ama öğrencileri hakkında aynı şeyi söyleyemezdim. Koridorlarda kimse yoktu. Atabildiğim kadar büyük adımlarla babama yetiştim ve okul müdürünün kapısının önüne geldik. Kapıyı bir iki defa tıklatmadan sonra açarak içeri geçtik. Oda gerçekten muhteşemdi. Ben salyalarımı akıtarak odayı izliyordum. Sonunda bana bakan babam sayesinde gözlerimi odadan alabilmiştim.

  ‘Evet Ünal bey kızınızın burada en iyi eğitimi alacağınızdan hiç şüpheniz olmasın. Türkiye’nin sayılı kolejlerinden birisidir burası. Herşey vardır burada. Her türlü imkan öğrencilerimiz için kolaylıkla sağlanabilmektedir.’

   Çokta sikimde ! Tamam fazla küfür kullanmazdım ama adam okulunu öve öve bitirememişti ve gıcık olmuştum. Sonunda kayıt işlemlerini bitirip odadan çıkabilmiştik. Ama lanet olsun ki çıkışım gelişimden daha olaylı olacaktı sanırım. Anladığım kadarıyla şuan tenefüse denk gelmiştik. Bana iğneliyci gözlerle bakan ve gülüşmelere maruz kalarak kendimi hemen okulun çıkışına attım. Babam çoktan arabayı yerleşmiş beni bekliyordu. Onu bekletmemek için hızlı adımlarla arabaya doğru ilerlemeye başladım. Ama birden kolumun çekilmesiyle duraksamıştım.

  Arkamı döndüğümde sarışın mini etekli gömleğini göğüslerine kadar açmış bi kızla karşılaşmam bir oldu. Acaba o etek açılırsa neler olurdu. Ben bile bunu düşünürken bi erkeğin neler düşündüğünü düşünmek dahi istemiyordum. Anladığım kadarıyla şuan karşımda profosyonel bir orospu duruyordu.

   Bana dik dik bakıp beni baştan aşağı süzüyordu. Bana attığı her bakışta dudakları alaycı bir tavırla yukarı kıvrılıyordu. Sonunda ağzını açıp konuşmaya başladı.

   ‘Sen kimsin ? yeni mi kayıt oldun minik panda ‘

Bu söz gözlerimi yakmaya yetmişti. Ama hayır ! Ağlamıcaktım. İlk günden kendimi küçük göstermek istemiyordum. Kendimi zorlayarak konuşmaya çalıştım.

  ‘ K kolumu.. bırakır mısın l lütfen’

Lanet olsun yine sesim titremişti. Bu durumdan nefret ediyordum.

  ‘ Hayır canım bırakamam. Anladığım kadarıyla yeni gelmişsin okula canım. Şimdi seni ilk ve son kez uyarıcam. GÖKAY ÇAĞLAR’LA konuşmıcaksın. Onun sahibi var. Benim o. Sonradan aşık olursun falan ayak bağı olma. Gerçi sana bakacağımıda sanmam ama. Yarın görüşürüz küçük panda.’

  Gözlerimi kapatmamla bir iki damla yaşın ardı ardına gözlerimden süzülmesi bir oldu. Küçük panda ? Bir insanı bu şekilde yargılamak ne kadarda iğrenç ve bencilceydi. En önemliside kalp kırıcı.. Asıl önemli olan kimdi bu GÖKAY ÇAĞLAR ?