မိစ္ဆာဘုရင်နှင့်သူရဲကောင်းလေး(Complete Myanmar Translation)

Chapter 2

<UNICODE>

ဘာလို့အဲ့ဟီးရိုးကောင်ကစွရမ်းနုနေရလဲငါမစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး။ဒါ့ကြောင့်ဖာဖနွန်နဲ့ဘောပစ်တိုင်းအခါငါးဆယ်လောက်ကစားပြီးတဲ့အခါငါ့မြေအောက်အကျဉ်းတိုက်ထဲမှာဖမ်းထားတဲ့မင်းသမီးကိုးမန်းဆီထွက်လာလိုက်တယ်။

အရိုးခြောက်စစ်သားတွေရဲ့ဦးဆောင်မှုနောက်လိုက်သွားပြီးနောက်မှာငါမင်းသမီးကိုတွေ့လိုက်တယ်။

ဒီနေရာမှာလအနည်းငယ်လောက်နေပြီးတာတောင်မင်းသမီးကိုးမန်းကငါပထမဆုံးသူမနဲ့စတွေ့တုန်းကလိုမြင့်မြတ်သန့်ရှင်းပြီးတော်ဝင်ဆန်နေတုန်းပဲ။သူမရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကသန့်ရှင်းနေပြီးတစ်စုံတစ်ယောက်ကသူမကိုလာကယ်မယ်ဆိုတဲ့ယုံကြည်ချက်တွေအပြည့်ရှိနေပုံရတယ်။

သူမရဲ့အဲ့ပုံကို‌တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါငါ့နှလုံးသားလေးလည်းမနေနိုင်ပဲသူမအတွက်နာကျင်သွားရတယ်။ဒီတစ်ခါဟီးရိုးကသူမကိုကယ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာသူမမသိလောက်သေးဘူးမလား။

အရိုးခြောက်စစ်သားတွေကအကျဉ်းတံခါးကိုငါ့အတွက်ဖွင့်ပေးပြီးတဲ့အခါငါမင်းသမီးကိုးမန်းရှေ့မှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

အဲ့နောက်မင်းသမီးကငါ့ကိုညင်ညင်သာသာမေးလာတယ်။"ဘာဖြစ်လို့လဲဆားသစ်?"

".....ငါ့နာမည်ကိုမခေါ်နဲ့!မိစ္ဆာဘုရင်လို့ခေါ် !"ငါပြောလိုက်တယ်။

"အဲ့လိုလား...?"

အစကတော့ငါဟီးရိုးရဲ့အခြေအနေကိုတစ်ခါတည်းပြောပြမလို့ပဲ။ဒါပေမယ့်သူမရဲ့မျက်နှာကြည့်ပြီးမပြောရက်တော့ဘူး..

ဒါ့ကြောင့်ငါခေါင်းကုပ်ပြီးမေးလိုက်တယ်။"‌မင်းရဲ့ရန်သူအဖြစ်သတ်မှတ်ထားတဲ့သူကမင်းမထင်မှတ်လောက်အောင်စွရမ်းနုဖတ်နေမယ်ဆိုရင်မင်းဘာလုပ်မလဲ?"

မင်းသမီးကိုးမန်း : "မညစ်ပဲသန့်သန့်ရှင်းရှင်းချရင်တောင်လား..??"

"အင်း!"ငါပြောလိုက်သည်။ငါ့ဘက်ကပွဲဖျက်ရင်တောင်ဘယ်သူမှသိမှာမှမဟုတ်တာ။

သူမခဏလောက်စဉ်းစားပြီးပြုံးကာပြောလိုက်တယ်။"ငါသာဆိုရင်သူ့ကိုပိုပြီးသန်မာလာအောင်အရင်ကူညီမှာ!"