-Farklı olmaktan korktun mu hiç? Herkese uyum sağlayamamaktan?
-İnsanları kalıplara sokmak ya da sığdırmaya çalışmak tam olarak nedir?
- Neyin aynı kalmasını isterdin?
-Kalp kırmak mı daha kötü yoksa kalbinin kırılması mı?
-Her merhaba bir elvedayla biter mi?
-Günaydın mı, iyi geceler mi?
-İlginç bulduğun herhangi bir şeyi söyle.
-Düştüğün en iyi batak nedir?
-Son bir mesaj bırak buraya.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitabı bitirirken birkaç şey söylemek istiyorum.
Öncelikle homofobik insanları anlamıyorum. Bir insana yönelimi yüzünden nefret beslemek nedir? Bunu geçtim bazen bu insanların hayatlarına bile mal oluyorlar. Bir insana yönelimi yüzünden nefret beslemek ve dışlamak kadar kötü bir şey yok. Hepimiz bir arada hoş görüyle yaşamayı mı öğrensek acaba.
Irkçı insanlardan nefret ediyorum. Hepimiz eşit ve hür doğduk. Ten rengi yüzünden kimseye ayrıcalık doğmuyor. Tekrar söylüyorum hepimiz eşitiz. Bu yüzden sen şöylesin böylesin diyerek kimseyi dışlamaya ya da ayrıcalık göstermeye hakkımız yok. İlk başta herkesin yaşama hakkı vardır.
Kimsenin dini kimseyi ilgilendirmez. Bu herkesin kendi seçimidir. Bu müslüman bu hristiyan diyerek insanlara nefret kusamayız. Bütün dinlerin temelinde hoş görü varken bunu yapmak çok saçma. Bu dünyada birlikte yaşamayı öğrenmeliyiz. Dinden nefret doğmaz.
Erkek kadından veya kadın erkekten üstün değildir. Kadın ve erkek eşittir. Cinsiyet sebebiyle kimseyi kalıba sokmamalıyız. Eşit doğduk. Bunu kaç kere yazdım bilmiyorum ama KADIN VE ERKEK EŞİTTİR.
Tüm bunların yanında hayvanlara, çocuklara ve kadınlara yapılan şiddet kadar iğrenç bir şey yok. Hayvanlar bize emanettir. Onlar bizim can dostumuzdur. Onların hakları vardır ve onlara sahip çıkmak bizim yapmamız gerekendir. Onların hepsi masumdur.
Çocuklara yapılan şiddette gelince gerçekten utanıyorum. Masum, henüz hiçbir şeyden haberi olmayan çocuklar çok şeye maruz kalıyor maalesef. Onlardan çocukluklarını çalmaya kimsenin hakkı yok. Sadece fiziksel şiddetten değil psikolojik şiddetten de bahsediyorum. Onlar bu dünyanın geleceği, bizim geleceğimiz. Çocuklara sahip çıkmalıyız.
Kadınlara olan şiddette gelince sonu gelemeyecek bir şey gibi geliyor. Artık o kadar canım yanıyor ki. Kadın sizin köleniz değil. Kadının da düşünceleri vardır. Onlara istediğiniz gibi davranamazsınız. Onlar istemedikçe onları bir şeye zorlayamazsınız. Erkeklerin kadınlardan hiçbir üstünlüğü yoktur. Artık kadınlar, ertesi gün ölecek miyim korkusuyla yaşıyor. Bu iğrenç zihniyetler bizi nerelere getirdi. Gerçekten utanç duyuyorum ve çok üzülüyorum.
Son olarak yukarıda belirttiğim gibi din, dil, ırk, cinsiyet, yönelim ayırt etmeden bu dünyada bir arada yaşamayı öğrenmeliyiz ve saygı duymak zorundayız. Kimse kimseyi sevmek zorunda değil fakat saygı duymak zorunda.
Bu yazdıklarım aslında bir itiraf sayfası içindi bu yüzden üslubum farklı gelebilir. Çünkü o gün çok kızgındım ve yazıp geçtim. Ama hala düşüncelerim bu şekilde.
Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim kendinize iyi bakın, mutlu kalın. Sizi seviyorumm.
