Zawgi
ဒီေန႔ကေမာင္အလုပ္ပိတ္ရက္မို႔ ေမာင့္အိမ္သြားမိသည္။
လက္ထဲမွာေတာ့ေမာင့္အတြက္ ေစာေစာထလုပ္ထားတဲ့
ဟင္းအႏွစ္ရယ္ ဖတ္ထုပ္ေႏြးေႏြးေလးရယ္ တစ္ပတ္တစ္ခါလုပ္ေပးျမဲဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးေတြ႔ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံကမဆဲေပ
ခ်စ္တယ္ေမာင္...။
ေမာင့္အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျခံတံခါးကလည္းဖြင့္ထားၿပီး အထဲမွာကားတစ္စီးၿပီးေတာ့ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ကတစ္ရံ......ရင္
ထဲထိတ္ခနဲ... ကင္ဂ်င္းမ်ားေရာက္ေနတာလား........ ခပ္ျဖည္းျဖည္းဝင္ၾကည့္ေတာ့ အေပၚထပ္ကအသံေတြ
ၾကားေနရသည္။ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့အသံေတြ မသိစိတ္က
ခိုင္းေစမႈေၾကာင့္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းသာအေပၚထပ္ကိုတတ္သြားမိသည္.....။
.တစ္စစ္ကိုက္ခဲမႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားကလည္းက်လာေလသည္....။ထင္ထားသလိုျဖစ္မလာဖို႔
ဟိုေလးေမ်ွာ္လင့္ပါရဲ႕......။အခန္းထဲကအသံကိုအျပင္က အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။
"ဘာလို႔ဟိုေလးမွဟိုေလးျဖစ္ေနရတာလဲ ေမာင္ကကြၽန္မကိုေမ့ပစ္လိုက္ထာလား ေမာင့္ကိုပဲၾကည့္ၿပီးျပန္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေလ ေမာင္အဲ့လိုလုပ္လို႔ရလား........
ေျပာေလေမာင္.....ေျပာစမ္းပါလို႔...."
"မင္းနဲ႔ငါေဝးကြာခဲ့တာဘယ္ႏွႏွစ္လဲ...ဟမ္!
မင္းငါ့ကိုထြက္သြားပါလို႔ေျပာခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ...
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္အတြင္းဟိုေလးကငါ့အနားအျမဲ႐ွိေနေပးခဲ့တာငါကမင္းကိုတမ္းတေနမွန္းသိတာေတာင္ တြယ္ကပ္ၿပီးေနခဲ့တာ..... ခုခ်ိန္ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးႏွလံုးသားေတြတည္ၿငိမ္ေနတာကိုမေႏွာက္ယွက္နဲ႔ကင္ဂ်င္း..ငါကဟိုေလး
ကိုပဲလက္ထပ္မွာ.....ေက်းဇုူးျပဳၿပီးငါ့အခန္းထဲကထြက္သြားေပး......"
ေမာင့္ရဲ႕ျငင္းဆိုသံကသူ႔က္ိုေပ်ာ္ရြင္ေစသည္။ ေမာင္ဟာသိပ္သစၥာ႐ွိေလသည္။ ေမာင့္ကိုဟိုေလးကဒါေတြေၾကာင့္ယံုၾကည္တာ........။ ဟင့္!
"ေမာင္ကြၽန္မကိုမုန္းတယ္လို႔ေျပာကြၽန္မမ်က္ႏွာၾကည့္
ျပီးမခ်စ္ေတာ့ပါဘူး......ထြက္သြားလိုက္ပါလို႔ေျပာေလ
.........ေျပာေလ....ေမာင္......ေျပာပါ"
"မင္း......ကင္ဂ်င္း.....ခုခ်ိန္ထိေမာင့္ကိုဒုကၡေပးလို႔မဝေသးဘူးလားေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္......ေမာင္....ဟိုေလးအေပၚမွာသစၥာ႐ွိျခင္တယ္.....ေက်းဇူးျပဳၿပီး.....ေမာင့္အနားကထြက္သြားေပးပါ....."
