Drakenziel

10. Verleden en heden

Ik lag uitgestrekt in bed te slapen. Maar  ergens in mijn droom had ik het gevoel dat ik moest wakker worden. Ik hoorde een stem in mijn hoofd 'wakker worden'. Ik voelde iets nats in mijn gezicht en schrok wakker. Ik keek om mij heen ik zag niks het was pikdonker. Er zat iets op mijn buik en het was niet echt ligt. Ik liet een lichtbol ontvlammen uit mijn handen maar ik had het nog maar net gedaan en ik schrok me helemaal te pletter en gilde keihard 'AAAAAAAH!!!' Het beest sprong van schrik in de lucht en belande op mijn gezicht. 'Aauu!' Ik stond gelijk op met het beestje Vooruitgestoken in mijn handen. Ik hing mijn lichtbol in mijn lamp en keek geschrokken naar het ei, het was gebroken!! Ik keek van het wezen naar het ei en weer terug. Eindelijk viel het kwartje. het was mijn partner. Het beestje keek mij met een schuin kopje aan. Nu besefte ik wat het voor wezentje was. Het was een draakje. Geen wonder dat Miss. Mystery het niet kon vinden in haar boeken. Draken waren eigenlijk uitgestorven. Tijdens de grote oorlog uitgeroeid. Sindsdien was er nooit meer een draak of een ei gezien. Ze wisten bijna niks meer over de draken. Alle informatie was verloren gegaan in de oorlog. Er scheen maar 1 iemand iets te weten en ze heeft maar Een paar dingen verteld. In deze wereld had je verschillende soorten elven. Vroeger leefde ze in stammen van een soort. Maar nu waren ze allemaal gemengd. Vandaar dat sommige heel veel krachten in bezit hadden. Ze stamde af van heel veel verschillende soorten elfen. Er waren wel hoge bloedlijnen, zoals die van Olivier, maar die wilden liever de pure elfensoorten erin houden. De rede dat maan en zon magie zeldzaam was is omdat die erg op hun zelf wonen in hun eigen land. Er bestonden ook drakenelven die waren altijd gekoppeld vanaf de geboorte met een draak of ze kregen er later 1. Het drakenelvenkoninkrijk was het grootste koninkrijk dat er bestond duizenden jaren geleden tot er een duistere tovenaar over de wereld wilde heersen. Hij had met magie een soort wezens opgeroepen die je ziel eruit zoog. Ze werden de zielenzuigers genoemd. Ze eerde maar één iemand en dat was die tovenaar genaamd: '..........'. Je kan het eigenlijk niet uitspreken of überhaupt maar denken je had dan meteen ongeluk met van alles. Als deze wezens je ziel er uitzogen veranderde je in steen en er is nooit een spreuk tegen gevonden om de wezens die versteent waren wakker te maken. Het hele koninkrijk der drakenelven was daardoor in steen veranderd. Niemand kwam er meer in de buurt omdat om het koninkrijk heen een zeer duister bos lag. Mensen die toch het woud in gingen zijn nooit meer teruggekomen! De geruchten gingen dat er nog zielenvreters ronddoolden in het woud, dat maakte veel elven bang. Ik keek naar het draakje ze was enorm schattig

Ze had een lichte blauwe kleur met donker blauw groene tinten. Het beestje keek me aan en ik hoorde een stem in mijn hoofd galmen. "Hallo mijn drakenridder. Mijn naam is Dragina." 'Jij kunt praten?!!' "Nee ik kan niet praten dan komt er gepiep uit. Ik kan telepathie" 'wauuww!!' Ik zette het beestje neer en bekeek haar goed. Ik bedacht mij opeens dat ze waarschijnlijk wel honger had. "Ja!! Ik wil eten!" 'Huh. Ik zei niks' "onze gedachtes zijn verbonden".Ik kan in je herinneringen kijken enzo. Wie zijn al die mensen? En wat vind jij zo leuk aan die Olivier?" 'Ik schrok me helemaal kapot. Ze kon echt alles weten. Ik stond op en ging naar de keuken. Dragina hobbelde achter mij aan en sprong overal op. Ik zei in mijn gedachten keihard 'sssttt! Zachtjes. Het is nog heel vroeg!' Ik pakte een stuk vlees en sneed het in kleine stukjes. Ik deed het in een emmer en nam het mee naar de hangplek. 'Mondje open' ze gehoorzaamde ging zitten en deed haar bek open. Een hele rij scherpe tanden kwam tevoorschijn. Ik legde het stukje in haar bek en ze at het op. Het een na het andere stukje en uiteindelijk was de emmer leeg. "Dat was lekker!" 'Gelukkig!' Het werd al licht het zou wel 7 uur zijn. Ik maakte iets te eten voor mezelf en ging weer zitten. Het was zondag dus geen school. "Wat is school" 'daar zijn we nu, ik ga bijna elke dag naar school om dingen te leren." " je hebt er leuke herinneringen aan" 'ja, ik woon hier met 5 andere leerlingen en dit is ons eigen appartement.' "Het is erg groot. Wat is dat andere beest in je kamer? Kan je die eten?" 'Oh nee, nee,nee,nee die is niet om te eten. Dat is een paard. Ik rij erop en hij is een huisdier.' "Is dag hetzelfde als dat wij zijn?" 'Nee, ik versta hem niet. Diablo is een dier die via zijn lichaamstaal praat. "Ik vindt hem wel leuk." 'De rest zal zo ook wel komen. Zij hebben ook allemaal partners.' "Kan ik met hun spelen?" 'Ik denk het wel maar wel eerst kennis maken. Dragina weet jij wat voor krachten je bezit?' "Ja ik heb het zelfde als jij plus water en vuur." Bijna elke draak had wel vuur en water was gewoon een extraatje. Ik moest echt meer over haar te weten komen. Over wat voor draak ze was, hoe groot en zwaar ze zou worden, hoe ik haar kon trainen, of ik ooit op haar kon vliegen. Ik had opeens een idee. 'Kom Dragina, ik maak even een briefje voor de rest waar ik heen ben en dan gaan we naar de directrice. Op mijn stukje perkament stond:
ik was al wakker. Het ei is uitgekomen maar moet snel meer over haar te weten komen. En ze is een draak. Dus ben naar de directrice.
Ik stond op en liep de deur uit de gang in. Er was niemand dus zou ik niet erg opvallen. Na een tijdje was ik bij haar kantoor aangekomen. Ik klopte op de deur. Eerst geen reactie maar toen. 'Binnen'. Ik deed de deur open en keek om het hoekje. 'Ha Rayla, vanwaar dit vroege bezoek?' 'Ehm nou vanwege haar.' Ik stapte op zij en deed de deur open Dragina waggelde naar binnen. Ik keek naar de directrice. Haar mond was opengevallen van verbazing toen ze het draakje zag. 'Ze is een draak' ze stond op van haar bureau en liep naar Dragina toe. Ze bekeek haar van top tot teen. 'Wat een plaatje!' 'Ze is prachtig. Dat ik dit nog mag meemaken.' Ik was helemaal verbaast normaal had ze altijd een neutrale uitstraling, maar nu was ze zacht en emotioneel. "Ik vindt haar wel aardig" zei Dragina in mijn hoofd. De directrice richte zich nu op mij. 'Kun je haar horen in je hoofd?' 'Ja' 'dus je bent ook met haar verbonden' ze liep naar haar bureau en gebaarde mij te gaan zitten Dragina sprong op mijn schoot, maar ze was zo groot als een middelmatige hond dus best zwaar. 'Dragina ga van me af dit wordt alsjeblieft geen gewoonte van je'. De directrice lachte. 'Zo heet ze dus' 'Rayla, ik weet niet of je het begrijpt ,maar ik hoop dat je beseft dat de draken eigenlijk waren uitgestorven. De laatste draken zijn of omgekomen of versteent.' 'Ja daarom ben ik hier. Hoe kan het dat er nog bestaan' 'Rayla je echte ouders heb je nooit gekend toch? Ik denk dat ik nu weet waarom! Ik denk dat je een drakenelf bent Rayla.' Ik schrok me kapot. Meende ze dit nou. 'Jouw ouders zijn waarschijnlijk omgekomen in de oorlog of versteent. En op de een of andere manier ben je bij iemand anders terechtgekomen.' Ik was even sprakeloos. Een drakenelf, de machtigste elven die ooit hebben bestaan. 'Maar wat moet ik dan doen hiermee, zal ik ooit terug kunnen gaan naar waar ik vandaan kom?' 'Ik ben bang dat ik je niet veel kan vertellen ik heb het drakenland opgegeven de duistere tovenaar is misschien verslagen maar zijn volgers zijn misschien nog in het duistere bos. En ik moet je iets vertellen. Ik ben ook een drakenelf.' Mijn mond viel open van verbazing. Maar hoe? 'Mijn draak is millennia geleden versteent. Ik heb haar in een tombe staan als herinnering. Wil je het zien?' Ik knikte. Ik liep achter haar aan de kamer in van haar naar een stenen trap naar beneden. Het was enorm donker daar, maar toen zij op van de traptreden ging staan gloeide blauwe fakkels op. Ze liep de trap af en ik volgde haar. De lichten gingen per traptrede aan waar de directrice op stond. Na 10 minuten kwamen we bij een deur gewikkeld in ranken. Ze sprak een bezwering uit. Nåsę lįvēnœâ søręlíxū mùsîcã drägõnįs ęlvîsch qûęên. De ranken verdwenen en de enorme deur ging open. We liepen naar binnen. De zal was niet verlicht. Het was een ronde zaal met aan de buitenkant water dat een blauw licht gaf en in het midden stond een soort beeld. Ik besefte opeens wat het was. Het was de versteende draak. Dragina stond een beetje te piepen toen ze naar de draak keek. Het wezen was enorm minstens 5 m hoog het stond op zijn achterpoten en zijn voorpoten in positie om uit te halen maar de uitstraling van de ogen was het ergst de pure angst straalde er van af. Vleugels gestrekt om te vluchten maar het was te laat geweest. Om de draak heen was het lichtgevende water. Er lagen overal roze lelies die een zacht licht uitstraalde. 'Ik was te laat om haar te redden' begon de directrice. 'Ik zou haar zo graag weer terug willen. Ik heb alles geprobeerd. Ik heb het opgegeven ik weer wat ik zou moeten vinden maar deze voorwerpen liggen overal verspreid in heel Ęlvêndålė. Ik zou niet weten waar ik moest beginnen. Ik had willen zoeken, maar ik ben oud.' 'Zouden wij ze niet kunnen zoeken' de directrice schrok. 'Ag nee kind de voorwerpen waar ik naar zocht zijn de elementkristallen. Elk soort ligt verborgen een land waar vroeger een elvensoort leefde. Deze stenen worden bewaakt door de meest gevaarlijke wezens die er zijn. En in gebieden die erg gevaarlijk of lastig te bereiken zijn. En ik wil je dit niet laten doen je bent nog zo jong.' 'Maar, ik ben ook een drakenelf zou ik dan niet er alles voor moeten doen om mijn thuis terug te krijgen.' 'Ik wil het nog niet je bent nog te jong' we stonden nog een lange tijd naar de versteende draak te kijken. Uiteindelijk gingen we terug. Ik het kantoor weer in en ging zitten. De directrice pakte een enorm boek uit de kast. 'Hier Rayla. Dit is het drakenhandboek hier staan alle drakensoorten in die er zijn en wat er over ze te weten valt. Ik stond op en nam het boek aan. 'Dank u' 'ga nu maar naar je kamer, ik denk dat je vrienden haar wel willen ontmoeten. We liepen naar onze kamer en ik deed maar de deur open en alle ogen waren op mij gericht. Daisy riep nieuwsgierig 'heb je echt een draak?' 'Nee een kip nou goed' iedereen moest keihard lachen. Ik stapte de kamer in. 'Jongens dit is mijn partner Dragina. Ik had het nog maar net gezegd toen Dragina al de kamer in stormde. De rest keek haar bewonderend aan en hun partners net zo nieuwsgierig als hun. Dragina waggelde naar de hangplek toe en deed eerst alsof ze wilden gaan liggen, maar in plaats daarvan sprong op en vloog ze naar de Fenix van Daisy die schrok zich helemaal kapot en vloog weg. Dragina was nog niet zo goed in vliegen dus die scherpe bocht kon ze niet nemen enzo botste ze vol tegen het gezicht van Daisy aan. 'Aaaaauuuu!!!!' Gilde ze. Dragina schrok ervan sprong van haar af maar belande in het vuur waardoor ze piepend naar mij toe vloog. Ze klemde zich aan mij vast maar door de klap verloor ik mijn evenwicht en viel ik tegen Olivier aan die mij opving. Storm die begon en zei: 'wat een chaos beest dat wordt nog lastig.' Katy en Daisy keken geamuseerd naar mij omdat ik versuft in Oliviers armen lag. Ze barste in lachen uit toen ik recht in Oliviers gezicht keek en enorm rood werd. 'Sorry' ik stond op en pakte Dragina bij haar nekvel 'niet meer zo druk doen' "jajja sorryyy!" Ik zette haar neer en ging uitgeput zitten. Ik legde alles uit over wat er gebeurt was net. Uit eindelijk zei Olivier: dus je bent een drakenelf!' 'Ja het lijkt er wel op' 'en de directrice ook!' Voegde Katy eraantoe. 'Wat een verhaal' zuchtte Thomas. Olivier keek bezorgd keek me aan en zei ' je bent toch niet van plan om die kristallen te gaan zoeken toch?!' Ik schrok van die vraag. Ik wilde dolgraag er naar zoeken maar het kon niet totdat Dragina wat ouder was en kon vliegen zonder overal tegen aan te botsen. 'Nee nog niet..... maar ik wil het wel' Daisy begon gelijk ' en je opleiding hier dan?' 'Dat maakt voor jullie dan misschien uit maar voor mij is dit alleen maar een voorbereiding op wat me te wachten staat.' Olivier ging staan. 'Als jij denkt dat je dit alleen gaat doen heb je het mis ik zal altijd achter je staan ook al reizen we de hele wereld rond!' Ik moest ervan blozen. 'Ik ook!' Riep Daisy. 'En ik' voegde Katy eraan toen 'net zoals ik' zei Thomas. 'Nou als iedereen dan gaat ga ik waar jullie gaan' zei storm. 'Jullie zijn geweldig, maar besef wel dat je misschien wel een jaar weg kan zijn of misschien nog wel langer' zei ik er nog bij. 'Maakt mij niet uit ik zal gaan waar jij gaat.' Bleef Olivier koppig volhouden. 'Met zijn allen reizen we Ęlvêndålė rond.' Riep Daisy.