lies of the life

Prologue

This is it sabi ko sa sarili ko
'my God for almost a year na nanirahan ako sa manila ito nanaman lang ulit yung time na nakauwi ako dito sa probinsya. I miss this, i miss everything about this province.'

Habang nag lalakad ako pauwi sa bahay naming nabubulok na dahil sa tagal ng panahong lumipas napansin kong nagsipag patayo pala ng mga bagong bahay ang aming mga kapit bahay.

'wow aa? asinsado nadin tong mga to haha.'

i Am Ashley Herrera isang probinsyanang pumunta sa maynila prara ayusin ang buhay niya. i am 18 now and a working student i've been taking up the track of HUMSS because i do beleive that dito talaga ako nababagay.

Summer ngayon at pinagbakasyon ako ng amo namin kaya naisipan kong umuwi dito sa probinsya namin ang tagal nadin kasi nung huli kung uwi dito.

'pa? paaa? my tao po ba?' nakarating na nga ako sa bahay di naman kasi ito kalayuan sa my kalsada .

Nakakamiss din pala ang ganto? yung simoy ng malinis na hangin puro at matatabang lupa, mga hayop sa taniman,mga palay na umaayon sa hampas ng hangin hmmm, sana bata nalang ulit ako .
Gusto ko nalang manatili ulit dito. Sa tabi ng Magulang ko, Dito sa probinsyang ito.

Habang nakatayo ako sa labas ng gate namin na sira- sira nadin ay naaninag ko si papa pababa ng niyog. ahh? kaya pala walang sumasagot sakin umakyat pala siya sa puno ng niyog. iyon ang pangunahing hanap buhay namin.

Diko naman masasabing lahat ng tao dito ay yun ang hanap buhay, yung iba kasi my sakahan, my bukid na matataniman ng mga gulay prutas at kumg ano-ano pa.

Meron ding ang hanap buhay ay gulayan binibinta nila sa sentro ng bayan, meron namang kupra at mga mag uuling .

Madaming pwedeng hanap buhay sa probinsya kami lang tong hirap magkaroon dahil maliban sa wala kaming puhunan ee wala din kaming mapag ppwestuhan.

Nangunguha ng niyog ang aking ama, at ibinibenta sa kung sino man ang my bukohan dito samin. maayos ang buhay namin peru dati malimit kami kung makakain ng 3 beses sa isang araw dahil na nga din sa hirap ng pinagkukunan naming hanap buhay.

Masaya naman kami kahit Naghihirap na nga kami peru may mga pangyayaring nagbago sa buhay namin.

Broken Family kami at iniwan kami ng inay.

Sa ngayon may iba na siyang pamilya. Mukha namang Masaya siya doon Kaya hinahayaan na namin,but how can we moved on if our father the foundation who's responsible with all the mess was also a mess?

Ganito talaga siguro ang buhay? mapait,masalimuot at walang pakundangan but i've never blame anyone for this cause i know that no one wants it to be like this.

Walang may gusto at kahit kailan ay di ginusto, haha matatawa ka nalang sa sakit peru wala ka din magagawa , buhay nga naman?

Peru mas okay nadin ito. Kesa naman kasama namin sya peru iba naman ang nasa isip nya, let go and let life nga ee so let's be better instead of being bitter.

Let go the past and live for the future, it is all what we need after all. Life is cruel but what's more cruel than having a miserable life?

It's being left hangging with out any words said after or before leaving.

Let's just pretend that we love life even though it's not, let's just pretend that we can and don't give up untill the end, this is our choice the path that we want so let's just deal with it.haha.

'pa? Anjan kalang po pala bakit di kayo sumasagot? Nang gugulat kayo lagi ee'

My papa just smile and said
'you're not paying attention kaya lagi kang nagugulat , dika pa din nasasanay sakin nak? Haha,you're expression are always epic Haha'

Aba't pinagtawanan daw ba ako? Hmp! Si paoa kahit kailan di nagbabago kaya i love papa ee he makes me smile when im sad even he doesn't know what im sad about.

Mahal na mahal ko sya kahit alam kong may favoritism siya , syempre di naman na siguro maaalis yun.sa dami ba naman naming magkakapatid haha.

Ngayon ko naisip na ito na yon! Andito na nga ako nakabalik na ko after so many years hmm.