Sınav haftasına girmiştik. Her öğrenci gibi bende bu haftayı hiç sevmiyodum. Çünkü bi sürü zor sınav , bi sürü not ve bunların hepsini ezberlemek. Ölüm gibi bişey kısacası... Neyse... Salı günü de matematik sınavına girecektik. Ve çok heyecanlıydım. Eğer güzel bir not alamazsam dersten kalma ihtimalim vardı. Bu yüzden iyi bi not almalıydım.
Bu arada lisede sınavlarda kelebek sistem uygulandığı için ben ve yeşim genelde sınavdan yanımıza kimin oturacağını düşünürüz ve aslında ikimizin de yanımıza oturmasını istediğimiz iki kişi vardı zaten... Ama ilk defa matematik sınavında sadece sınavı düşündüm ve yanıma kimin oturacağını hiç düşünmedim. Ve her sınavda yanıma oturmasını istediğim yani sevdiğim çocuk,tam da matematik sınavında yanıma oturdu!
9-B de sınava girecektim. Sınıfa gittim ve sıramı arıyodum. Tam da sıramı ararken kitaplığın yanında onu gördüm. 1-2 saniye öylece kaldım. Daha sonra yerimi buldum ve yanım boştu. Yani kalem kutu falan yoktu. Aklımdan geçen şeyleri düşündükçe içimden “ Hayır, lütfen. Zaten hiç bişey bilmiyorum bide yanıma oturursa hiç bişey yapamam heyecandan. ” dedim ama artık çok geçti. Çünkü kafamı çevirdiğimde sevdiğim çocuk yanımdaydı ve sıraya oturuyodu. İşte o an hem çok sevindim,hem de bi yandan sınavda heyecandan ne yapacağımı düşünmeye başladım.
