My secretary is my bodyguard [COMPLETED]

CHAPTER 11

NAKARATING AKO sa cafe na sinasabi nya ay nakita ko na sya agad ang malapad nyang likod at ang kulay brown nyang malagong buhok kaso gago sya ehh sayang

Nang makalapit ako sa kanya sa
harapan nya ay agad na nagliwanag ang mukha nya ng makita nya ako, yung ngiting laging gusto kong makita dati pero ngayon parang ordinayong ngiti na lang para sa akin

"take a seat" saad nya na agad ko namang sinunod

"so....what are we gonna talk about?" tanong ko agad sa kanya

"lets order first before we talk about that" saad nya at tanging tango lang ang sinagot ko

Sya ay half-american at half-filipino pero mas madalas syang magsalita ng english kaysa sa tagalog kahit na nasa pilipinas pa sya kaya dati ubos dugo ko sa kanya kaka english

Umorder na kami at nanatiling tahimik nagpakikiramdaman kaming dalawa at alam ko yun, ng makarating na ang order namin ay nanatiling tahimik kaming dalawa

"if your not gonna talk maybe i should leave your just wasting my time" pambabasag ko katahimikan

"V sorry if i left just like that, i didn't mean to do that, it's just that i have to fix myself and find who i am and i—i" hindi ko na sya pinatapos sa sasabihin nya dahil sa inis

"stop! First you have no rights anymore to call me V for your information we're over! Second why do you have to leave me alone if i can be with you and help you to fix yourself!?" tanong ko sa kanya

Namatay kasi ang nanay nya at ang kapatid nya and that time parang nawala na siya hindi niya na alam ang gagawin tapos iniwan pa siya ng tatay nya hindi ko alam ang buong istorya ng buhay nya at wala na akong pake dun

"vannesa"

"i give you thirty minutes to explain"

"our company, someone have to manage it, all of my love ones already leave me and the last thing they gave me is the company that's the only thing they left to me so that's why i dont want to lose it and as i said a while ago someone have to manage it, and i. Iam the only person left in our family, please, im begging you please forgive me! I cant lose you, i dont want to lose someone to me! I do to want to lose you, I love you, i really do! Can we start over again? Please my V" mahabang pagpapaliwanag nya hindi ko alam kung anong mararamdaman ko matutuwa o malulungkot ng mapansin nya na wala akong reaction sa mga sinabi nya bigla nalang syang nagalala "hey! Did i say something wrong?" tanong nya bumuntong hininga muna ako bago sumagot

"you know what i understand your reason but who is celine. Celine medina?"

"van" ang tanging nasabi nya sa akin at hindi ko nya ako matingnan sa mata ng deretso nagsimulang maglikot ang mga mata nya at naghahanap ng maisasagot

"nevermind, just forget what i said" ng akmang tatayo na ako ay hinila nya ako kaya napaupo na ulit ako, tinignan ko lang sya na paulit ulit na bumubuntong hininga "maybe she left you already, so you're here in front of me begging me to be with you again!" hindi ko lang talaga maiwasan na magtaas ng boses kasi nakakainis sya magsisinungaling la sya naiintindihan ko yung sa family na part nya pero yung may iba ng babae ang usapan.....iba na yan

"im sorry"

"goodbye"

Pagkasabi ko nun umalis na ako at hindi pa ako nakakapasok sa sasakyan ko ng hawakan nya ang kamay ko ng mahigpit

"please! Give me an second chance,please! im ready to right all of my mistake that i have done"

"i love you"

"i miss you"

"V i love you"

"V please!"

Kung ano ano pang sinasabi niya napagmamakawa at mga drama nya sa buhay, napabuntong hininga na lang ako at tinignan ang mukha niya

'kahit na umiyak ka ang gwapo mo pa rin'

'pero kahit na gwapo ka, hindi ko kaya ibigay ang hinihiling mo'

'kasi wala na akong nararamdaman sayo'

'nakamove on na ako'

'at yung second chance na hinihingi mo hanggang friends na lang yun'

Gusto ko yung sabihin sa kanya pero hindi ko magawa kasi alam kong masasaktan lang sya pero kung papatagalin ko lang ito mas masasaktan sya kasi aasa sya, bumuntong hininga ako at hinawakan ang pisngi nya dahilan para magangat sya ng tingin at pinunasan ko ang mga luhang tumutulo sa pisngi nya

"im sorry pero kung second chance ang hinihingi mo sige pagbibigyan kita" saad ko dahilan para magliwanag ang mukha nya "pero friends lang tayo" dugtong ko pero imbis na malungkot ngumiti pa din siya yung ngiting kala mo batang binigyan ng candy. Bigla na lang nya akong niyakap ng mahigpit dahilan para magulat ako

"thank you very much, i promise, you will never regret that you give me a second chance" saad niya mas hinigpitan ang pagkakayakap sa akin pero kahit na ganon hindi ako gumanti pabalik, wala na akong nararamdaman sa mga yakap nya, wala na. Tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin at pinagtaasan ko siya ng kilay

"for your information! We're. Just. Friends. I give you a second chance BUT as a FRIEND,so....if you dont mind get out of my way" saad ko at akmang papasok na sa kotse ng hawakan nya ang kamay ko

"whatever you say, i will win you back.no matter what it takes just to be with you" seryosong saad nya hindi ko na lang sya pinansin at sumakay na sa kotse pero ng pinagana ko na ang makina at nasa gilid pa rin siya binababa ko ang bintana at nagsalita

"and please next time na makikita o kakausapin mo ko magtagalog ka naman at umalis ka dyan" sabi ko sa kanya at tinaas na ulit ang bintana at pinaharurot na ang kotse ko paalis

Second chance lang binigay ko sayo hindi na ang tiwala ko........