"THE ANGEL WHO LOST ITS WINGS"
"Thankyou Azril"
"Salamat Ril"
"The Best ka talaga beh", Sabi nila sakin. Ako kasi yong gumagawa ng mga project nila.
Buti nalang may parang Anghel tayong kaibigan kong wala tiyak na wala tayong project sabi ni Jelena
Kaibigan nyo ako no kaya tutulungan ko kayo basta't makakaya ko, sabi ko sakanila.
"Parang malalate na tayo. Kita nalang tayo sa tagpuan natin mamaya."
"Bye sis"
"Thank you talaga Azril"
"Antayin kalang namin don sa tagpuan mamaya"
"Bye din sainyo," sigaw ko sa kanila.
"Oi.. Azril bakit mo pa yon sila ginagawan ng mga project nila? Di mo ba alam pinaplastic ka lang nong mga yon?" Sabi ng kaklase ko
"Luhh.. parang di naman mahal kaya ako ng mga non" sagot ko dito. Grabe sila pinag iisipan nila ng masama mga kaibigan ko.
"Hyss bahala ka nga.Ikaw rin baka magsisi ka sa huli"
"Bahala ka din. Lakompake sayo hahahah" patawa kong sabi sa classmate ko.
Hyst ewan ko don sa mga kaklase ko, ganon yong sinasabi nila pagtinutulungan ko mga kaibigan ko. Palagi nalang nilang sinasabi na plastic yong mga kaibigan ko na inaabuso nalang nila kabaitan ko eh mahal nga ako nong mga non.Tas ngayon magkikita nga kami sa tagpuan namin.Hyst.. Kong anu-ano nalang yong pinag-iisip ng mga kaklase ko sa mga kaibigan ko.
"Ang bobo talaga ni Azril hahhahaah"
"Sinabi mo pa"
"Ang tanga tanga nya talaga hahaahahah di nya alam pinaplastic lang natin sya.hahahaha"
"Di nya alam ginagamit lang natin sya hahahahahh"
"Hahahaha hahaahahah" tawan ng mga kaibigan ko.
Di ko namalayan tumutulo na pala yong luha ko habang nakikinig sa usapan nila.
At naglalakad paalis sa kanila. Ang sakit sakitvlang isipin na na tinuring ko na silang kapatid ko tas maririnig ko pa sa kanila mismo na pipaplastic lang nila ako tas inabuso na pala nila ang kabaitan ko sa kanila. Akala ko totoo sila sakin sana noon palang naniwala nalang ako sa mga kaklase ko. Tama nga sila para akong Anghel sa kabaitan.
ANGHEL NA KINUNAN NYO NG PAKPAK NGAYON..
