Kibritin Ucundaki Nefes

(1).Bölüm: küçük bir kibritin ucunda..

❄iyi okumalar❄

Bölüm şarkısı: jony_(indirdur.ist)

*herkes birinin katilidir aslında..*
"Herkes bu hayatta bir katildir küçük. Bağzen bir duyguyu öldürürsün yada bir canlıyı en kötüsüyse bir ruhu..
Herkes bir katildir aslında, buna bende dahilim."

-hüzündü kadının adı,
Tek bildiği ağlamaktı belkide..
En iyi o bilirdi acı çekmenin ne olduğunu,
Biri ona mutluluğun anlamını sorsa "sadece aldanış derdi", aslında nede çok isterdi aldanmayı..
Annesinin en büyük hediyesiydi hüzün, sevmeyi öğrenmişti annesinin hediyesini, kabullenmişti artık,
Kırılmak istemiyordu, kırıldığı yerden kırmaktan korkuyordu en çok, çünkü biliyordu kanatırsa öldürene kadar duramazdı...

_________

Ben kimim?.

Kendini kandıran bir aptalmı?, yoksa bildiği halde direnen bir salakmı?.

Neydim ben bilmiyordum. Bildiğim birşey vardı oda hiç kimseye benzemediğim.

Ben hazal derin.
Dünyaca ünlü bir şirketin sahibinin sorunlu kızı.
Herkesin sadece adını duymuş olduğu hazal derin. Hayatı boyunca tek tük dışarı çıkmış, yedi yaşından beri evden eğitim görmüş, yalnızlığının karanlığına kibrit yakmış bir ruhtum.

Ben istemiştim böyle yaşamayı, ben seçmiştim kendi hayatımı, tâki bugüne kadar.

"Neden şimdi?" diye fısıldadım yanımda duran adama.
"Senin iyiliğin için" dedi ve arkasını dönüp arabasına ilerledi.

Ne yani?, yaptığı bu âdice şeyin iyilik olduğunumu söylüyordu..

Onunda duyacağını umarak fısıldadım. "hadi ama oraya girdiğimde neler olacağını çok iyi biliyorsun!" dedim ve derin bir iç çekip tırnaklarımı avucumun içine geçirdim.

Âniden bana dönüp işaret parmağını sallayarak "coğrafya hocanın eline çatal batırıp. suyuna yüksek dozajda antidepresan vermen hiçbir şeyi değiştirmez! Hazal! Sen bir canavar değilsin. bunu sakın unutma!." dedi ve yanıma gelip aramıza iki adım kuralını koydu, "biliyorsun istemeden'de olsa burada'da birilerine zarar vereceğim" dedim. yerdeki çakıl taşına bakarak.

"Unutma hazal sen benim kızımsın ve birilerine zarar verip vermemen senin elinde" dedi ve bir adım attı bana doğru. refleksle hemen geri bir adım attım ve elimi şakaklarıma koyup "sende biliyorsun!. Lanet olsun!. Sende billiyorsun engel olamadığımı!." dedim ve gözleri hariç heryere baktım.

Nefesini dışarı üflediyip ellerini ceplerone soktu. "şimdi gidiyorum önemli bir işim var. Lütfen sorun çıkartma" dedi ve arkasını dönüp arabasına binip gözden kayboldu.

"Sadece tek bir gün!, yapabilirim!"

"Sakin!"

"1"

"2"

"3"

"...."

Diye fısıldayarak kocaman yep yeni kolejin bom boş bahcesine girdim ve içimden yirmiye kadar sayıp okula girdim.

Sonunda müdür denilen iletin odasını buldum ve kapıyı tıklamaya gerek duymadan içeri daldım.
"Bu ne terbiyesizlik böyle!" diye sitem etti ve suratıma bakmaya başladı.
Odasının camından dışarı bakarak "sınıfımı söyle"dedim sessiz bir şekilde.
"Ne hakla böyle davranırsın!" diye bağırdı ve elinin birini sandalyesinin kolluğuna koydu.
"İsmim hazal!. Şimdi sınıfımı söyle!" dedim ve gözlerimi camdan çekip suratına baktım.