Ormandaki Çığlık

23 1 0
                                    

"kim var orada". İçimi yiyen bir korku vardı ayağa kalktığımda "korkma benim çınar korkuttum galiba".  "sorun değil". İçim bir nebze olsun rahatladı. Gelip yanıma oturdu. Bugün ona sormak isteğim soruyu sordum. " bugün neden yanıma gelmekten vazgeçtin". Çınar " şey sevgilinle seni rahatsız etmek istemedim". Hafif bir kahkaha attım. "Mustafa' dan bahsediyorsan o benim kardeşim yani en yakın arkadaşım ". Çınar 'ın yüzü rahatlamış gibi oldu ben farketmeyeyim diye düzeldi ama ben çoktan farketmiştim. Bana doğru döndü "Derin sana birşey sormak istiyorum sen neden her gece buraya geliyorsun?" yüzüm düşmüştü " Ben babamı çok seviyorum çınar bana beni melek gibi hissettiren, dolunay hikayesini anlatan, gökyüzünü sevdiren bir babaydı. Dünya nın en iyi babasına sahiptim". Çınar " e çok iyi çok şanslısın desene". "şanslıydım". Çınar " nasıl yani". "ben babamı 6 ay önce kaybettim bu yüzdende her akşam gökyüzüne bakıp onu selamlıyorum çünkü o bana dolunay masalında  hep bir insan ölünce bir yıldız daha doğuyormuş derdi. Benim yıldızımda bak bu". Uzun bir suskunluk çöktü üzerimize . Bir dakika çınar benim her gece burada olduğumu Nerden biliyordu. "çınar sen benim her gece buraya geldiğimi Nereden biliyorsun yoksa o gece sen mi beni..." çınar " bak sakın yanlış anlama gizli sapığın falan değilim o gün babamla  kavga etmiştim sinirlenip kumsala indiğimde seni gördüm uzanmış gökyüzüne bakıyor ve  konuşuyordun istemeden kulak misafiri oldum. O kadar güzel konuşuyordun ki kendimi durduramadım ve dinledim. O kadar hüzünlü bir şekildeydin ki ağlıyordun her akşam her gece ben senin içine acına aşık oldum  derin ben sana a... "

Ormandan tiz bir çığlık sesi geldi. İkimiz aynı anda birbirimize döndük
" bu neydi çınar ". Çınar" sakin ol gidip bakacağım sen sakın buradan kımıldama hemen geliyorum". "saçmalama çınar ben tek kalamam burada, korkuyorum". Çınar sıkıntılı bir şekilde ofladı ve elimi tuttu içimde garip bir his olsada önce o sesin sebebini öğrenmem gerekirdi. Yaklaşık beş dakikadır ormanda yürüyorduk. Etraf zifiri karanlıktı. Yavaş yavaş yürüyordum tam o sıra ayağım birşeye takıldı ve düştüm fakat bu bir dal veya taş değildi bu şey bir insan vucuduydu...

dolunay cinayetiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin