ROSE

42 3 1
                                    

Gülün beti benzi atmış, kalp atışı hızlanmıştı. Kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Uzun zaman sonra ilk defa ağlıyordu. Gül, galiba diğer zamanların acısını çıkarıyordu. Çünkü çok fazla ağlıyordu. Birkaç dakika ağladıktan sonra annesi içeri girdi. Kızının ağladığını görünce biraz şaşırdı ve yanına oturdu. Güle bir anne şefkati ile sarıldı. Annesi ona öyle sarıldığı için şaşkınlığını gizleyemedi ama annesine hala çok kızgındı. Büyük bir sinirle yatağından kalkıp "Sadece ağladığım zaman yanımdasın, benim neler yaşadığımdan haberin bile yok, aptal işine geri dön."dedi. Evet biraz fazla abartıyor, hatta çok fazla abartıyordu ve kendisi de bunun farkındaydı, ama öfkesine yenik düşmüştü. Aslında her zaman öfkesine yenik düşüyordu. Gül kapıyı açtı ve dışarı çıktı, aynı şiddetle kapıyı geri kapattı. Teresa gitti mermerin üzerine oturdu. Akşamın sessizliği ve ağustos böceklerini dinledi. O sırada karşı komşuları olan Selin ona seslendi "Hey! Gül nasılsın? Seni ilk defa bu kadar sakin görüyorum ne oldu yoksa annenler evi mi terk etti?". Gül cevapladı. "Çok komiksin Selin ama yanlış bildin Annem biraz önce bana sarıldı ama ben büyük bir aptallık yapıp ona bağırdım. Elimdeki tek şansı da kaybettim."
- Üzüldüm, olabilir böyle şeyler sıkma canını, ben kendimi kötü hissettiğim zaman uyuyorum bu çok iyi geliyor. Sen de denemelisin!" dedi neşe ile Gül'ü mutlu etmek için.
-"Bu sende işe yarıyor olabilir ama bende işe yarayacağını sanmıyorum."
-"Merak etme bende seçenek çok meselaaa... buldum 1 dakika boyunca istemeden de olsa olabildiğince gülümse  bu işe yarayacaktır"
- "Bunu yapabilir miyim ki?"
- 'Tabii ki yaparsın sadece eski dostun Selin'e güven, Rosie o kadar da zor değil."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 04, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

GÜLHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin