150 Days with You

Chapter 2

Madaelline POV

Sumunod naman ako kay boss agad and we settle on the right wing of the cafeteria,  umupo na siya nang hindi man lang ako pinaghilaan ng upuan, wala talaga sa motto nito ang pagiging gentleman kahit kelan. Asar akong umupo di lang halata dahil mahinhin ako outside pero inside tangina kumbaga sa anime pula na ang mukha ko at may usok na lumalabas sa tenga ko.

" Straight to the point Ms.Secretary. You're coming with me along with other business colleagues for our 3 days trip in Hawaii. Pack your things and see you tomorrow "

Bagsak balikat at poker face kong tinitigan ang boss ko, WHAT? why me? Bakit hindi ang vice president? WHYYYYYY!

" Copy boss " yan lang sinabi ko kasi IM SO HAPPYYYYYY note the sarcasm on my voice, hindi naman ako pwedeng umangal o humindi diba? May choice ba ko? Haysss

" 6 am sharp Ms.Secretary, don't be late " pahabol niya bago tumayo sa kanyang pwesto at umalis na sa harapan ko.

Well, para naman hindi boring, i-enjoy ko nalang, parang scape ko na din to or mini-vacation with the beast. Pagkatapos ko kumain ay umakyat na ulit ako sa office, while waiting dahil ang tagal ng elevator nahagip ng mata ko si boss may kasamang gurlalo papalabas ng lobby ~ witwew chicks.

Napaismid nalang ako at pumasok sa elevator, I glance again on them at nakita kong nakatitig sakin si boss habang sumasara ang elevator at di nakatakas saking mata ang pag glide ng dila niya sa kanyang ibabang labi, napalunok ako ng wala sa oras, he looks so effin hot holy macaroni.

Winaglit ko saking isipan ang senaryong iyon, pagkabukas ng elevator sinalubong ako nang napakatahimik na palapag. We're on the top of the building solo namin ito, I mean ako lang kasi nga diba hindi pumapasok si boss minsan lang. Tumingin ako sa may wall clock and it's 1 in the afternoon na pala, wala naman na kong gagawin so I better get some sleep, nap timeee. Inayos ko ang mga nagkalat na papel saking mesa at kinuha ko yong neck pillow ni boss na pag aari ko na rin, after a couple of minutes nilamon na ko ng dilim.

I was running in a dark alley, lakad-takbo ang ginagawa ko, what the hell? Bat ba ko napunta dito.

Every step pabigat ng pabigat ang paghinga ko, I clasped my hand near to my heart, its hard to breath. Para akong mawawalan ng lakas. Every breath is hard, ang hirap at sobrang init ng katawan.

I saw a light, I ran towards pero parang lumalayo ito sakin, bakit parang ayaw nito ako tanggapin.

I tried to take a step but I fell like Im glued, i look down, seeing my feet being drifted to nowhere. Im sweating and losing air to breath. I forfeit, letting the dark engulf me.

A light slap hit my cheek, I stand up quickly, feeling my world like I was lost from outer space. Im sweating and having problem breathing smoothly.

I look at the worried face of my boss, so close that I catch his mint-flavored breath. Asking if I'm okay, I nod at him tyaka umayos ng tayo, I wipe those excess sweat on my forehead, feeling myself if Im okay or not. I look up to those eyes which I've loved the most, mentally smacking myself for being lost again.

" Im sorry boss, for sleeping during work hour " yumuko ako sakanya, nodding he stand straight and his sending me signal again through his eyes. Looking at me intently, he turn around and walk away.

Di ka naman ganito dati, inaamin ko isa ako sa mga babaeng humahanga kay boss. He have the looks that worth dying for, yong feeling na babae na lalapit sakanya, dagdag mo pa, a CEO on his own company that is known worldwide pero alam ko din kung saan ako lulugar. Tinigilan ko na ang nagbabadyang feelings na pwedeng ikabagsak ko. Ayokong mahulog lalo na't alam ko sa huli ako iyong talo.

After that incident wala nang imikan ang nangyari at himala nagstay si boss ngayong araw, kadalasan kasi half a day lang siya pero ngayon parang iba, baka inspired si boss sa kasama niya kanina nakascore ata siya kaya ginanahang magtrabaho, napailing ako at napangiti sa aking naiisip, mahaba kaya si sir? masarap kaya? For sure oo, kaya madaming babae ang baliw na baliw sakanya. Why do I thinking nasty things again nagising lang ako sa katotohanan nang magring ang cellphone ko, a smile crept into my lips nang mabasa kung sino ang tumatawag.

" Elooooo titaaaaaaa!!! " matinis at singkit na boses ng batang babae ang bumungad sakin, Skylaure Collins anak ng kapatid ko and my one and only niece

" Hello baby, how are you? " humagikgik muna siya bago magsalita ulit " im okay tita hihihi " napatawa nalang ako sa kakyutan ng batang ito. I miss them so much, nagkwentuhan kaming dalawa at andami-dami niyang sinasabi and glad to say kahit 3 yrs.old palang ay hindi siya utal magsalita.

Maraming tao na nakapagsasabi na parang mag ina kami ni Skylaure, her looks matches mine ang pinagkaiba lang ay ang aming mga buhok, since we're born half British, iyong buhok namin light brown and for Skylaure pure black mana sa ina.

After the call ay tinapos ko na lahat ng paper works at tiningnan ang wall clock. Past 6 and its time to go home. Inayos ko lahat ng gamit at ready na ko umalis. Si boss ayon busy sa kakalikot sa laptop niya, halata sa mukha nito ang stress.

Pumunta ako sa coffee bender at ginawan siya ng kape, dahan dahan akong lumapit sakanya at maingat na nilapag ang kape sa kanyang desk.

" Coffee boss, mauna na ho ako sa inyo." I turn around at nagsimula na kong igather lahat ng gamit ko. Papalabas na sana ako ng office when someone grab my waist from behind.

Sparks crawls over my body because of that tingling sensation. Napapikit ako sa di ko malamang kadahilanan, ano bang ginagawa niya? I turn around and that is the biggest mistake na ginawa ko.

----
~YUURAKIDO~