Samuel p.o.v
"U kunt niet bij de kuur zijn van Amber, er kan alleen 1 persoon aanwezig zijn" Zegt dokter Janzen. "Mevrouw Beckham, u kan gaan, als u er het ook mee eens bent, meneer" Eigenlijk zou ik erbij willen zijn maar you know, parents first. Amber en haar moeder gaan naar de afdeling waar de aankomende kuren gaan plaatsvinden. Het gaat 4 uur duren. Best wel lang maar deze zijn 2 keer zo sterk en iedere keer een pauze van een kwartier.
~ 2 uur later
De moeder van Amber komt snel binnen lopen met opgezwollen ogen, met een trillende stem begint ze te praten "Samuel...emhh..ja..ehhh...Kan je naar Amber..eh.....Ze vraagt naar je.." Ik kijk de vader van Amber vragend aan, met een blik van mag het? Hij knikt en troost zijn vrouw. Ik loop naar de juiste verdieping. "IK WIL NAAR SAMUEL *snik, snik, snik* HET DOET ZO'N PIJN!!!!" Amber gilt het uit. "Shttt, niet huilen, ik ben hier" zelf is het ook moeilijk om niet uit te barsten in tranen, ik moet sterk blijven voor Amber. Na veel gehuil en geschreeuw is de kuur eindelijk afgelopen want het was geen pretje om Amber pijn zien te lijden....
Mevrouw Beckham p.o.v.
We zijn al heel lang aan het wachten, als Samuel binnen komt lopen. "U mag beide naar haar kamer, uw moet wel rustig doen want ze is aan het slapen" en hij vervolgd "Als u het niet erg vind ga ik naar huis om uit te rusten" "Tuurlijk jongen, we bellen je wel als ze wakker is" Zeg ik met een glimlach. Die jongen, pff, wat hij doet bij Amber, wat Amber voor hem voelt is onbeschrijfelijk....
Amber p.o.v.
"Mam, Pap, mijn hoofd draait" Mijn ouders draaien zich gelijk om. "Lieverd, je bent wakker. Samuel is naar huis, om wat te rusten" Mijn moeder pakt mijn hand en wijft erover. "Pap, kan je Sam bellen?" "Tuurlijk Prinsesje" en hij loopt de kamer uit.
Samuel p.o.v
Ik loop Amber's kamer binnen met een ballon van Minnie Mouse en een pak bonbons in de vorm van een hart. "Lieverd, wij gaan naar huis, als er iets is moet je bellen!" Zegt mijn vader. "Trouwens Samuel, je kan hier blijven slapen, welterusten Amber en Samuel" zegt mijn moeder. "Samuel bedankt" zegt Amber uit het niets. "Babe, waarvoor?" En ik kijk haar verbaasd aan. "Dat je er altijd voor me bent...."
