Yalnızdım,tanışma yıldönümümüzde yalnızdım.Kimsesizdim,biçareydim,hiçtim.İşte o gün Tanrı da bana üzülmüş olacak bulutlar da benimle birlikte ağladı.
Tanrı ilk defa yanımda olmuş,bana yardım etmişti.Ancak bu içimdeki şeytan için yetersizdi,o daha fazlasını istiyordu,o Jungkook'u istiyordu.Gece üstümüze yoğun karanlığıyla çökerken şeytanım planını tamamladı ve beni uygulamaya zorladı.
Elimi Jungkook'un kanıyla boyadı sonra da o kanla resim yapmayı öğretti.İçimdeki canavar için bu o kadar tatmin ediciydi ki,intikamın tadı o kadar lezzetliydi ki evinizin tüm duvarlarını o kanla boyamak.
Üzgünüm Jimin,bu işten ne kadar haz aldığımı inkar edemem.Sadece şeytanın değil benim de suçumdu bu.Onun bedenine bıçağı sapladığımda aldığım tadı,vücudunu paramparça ederken aldığım zevki hiçbir şeyden alamayacağım.
Beni affetmeni beklemiyorum fakat en azından anla beni,neler hissettiğimi gör.Onun canını aldıktan sonra istedim,imkansız olmasına rağmen canlanmasını gerçekten istedim.Tanrı'nın bana yardım edip onu tekrar hayata döndürmesini her şeyden çok istedim.
Ancak Tanrı'nın bana karşı yapacağı iyilikler tükenmiş olacak ki isteğimi kabul etmedi.Onu tekrar hayata döndürmedi.
Sonrasını hatırlamıyorum.Sanırım cesedin üzerinde uyuyakalmışım,uyandığımda karakoldaydım.Ve bulunduğum odadan çığlıklarını işitebiliyordum.Yalnızca o an üzüldüm,sana çektirdiğim acı için üzüldüm.
Ama bunu yapmalıydım Jimin,senin sevgini onunla paylaşamazdım.Yağmurlu bir cuma gününde yeniden buluşalım olur mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THE BEAST IN ME|VMİNKOOK
FanficÜzgünüm,herkesten çok üzgünüm.Ben kendi ellerimle onsuz yaşayamadığım oğlanı öldürdüm.Bütün bunlaradan daha acı olanıysa kimse bunu kendi isteğimle yapmadığıma inanamıyor.En yakınımdakiler bile. Ama sen inanıyorsun değil mi? IrisLena|2020
