Hindi ko alam na magkakilala pala si Kinry, Gage, Reid, Seal at Jzy. Sabi ni Kinry dahil 'daw kay Maxin kaya na kilala niya ang mga ibang mukong lalo na yung Jzy. After kumain sa canteen, nag-aya si Maxin na mamasyal mo na kami sa park kong saan ako tumugtog nong nakaraan.
Nasa bench ako nakaupo habang si Kinry at Maxin ay nan 'dun sa may unahan bumuli ng kwek-kwek. Samantalang silang Gage, Reid at Seal ay nasa playground nakikipaglaro sa mga bata. At ito namang si Jzy simula kanina ay hindi na ako nilubayan at palaging dikit ng dikit sakin kahit saan ako magpunta.
"Wala kabang balak magsalita?" Tanong nito habang nanunuod sa mga batang naglalaro.
"Hmm..." At gaya niya ay na sa mga bata 'din ang atensyon ko.
"You know what the difference is. Kasi kapag ganito usually mga boys ang unang nagsasalita o nagtatanong. " Aniya.
"So." At napalingon siya agad sakin.
"OMG! Nananaginip 'ba ako? " Di maka paniwalang saad nito.
"Gising ka, kaya hindi ka nananaginip." Sagot ko dito.
"Baliw, expression lang 'yun malamang alam kong gising ako." Mataray niyang sabi.
"I just answered your question." At 'dun na ako napatingin sa kanya.
"Argh..." She's frustrated.
Tatayo na sana ako para bumuli ng kwek-kwek ng hablutin niya bigla yung kwelyo ko at dahil 'dun ay napaupo ako ulit.
"What's your problem woman? Kalmado kong sabi.
"Your the guy who interrupted me while I was singing." Nakataas pang kilang aniya.
"And?"
"Yours unbelievable." Parang ano mang oras ay sasabog na ito.
Tumayo na ako at pinuntahan si Kinry. Hindi ko na nilingon si Jzy na panay ang tawag sakin. Bahala siya sa buhay niya.
Nang makarating ako sa pwesto nilang Kinry ay nagpaalam ako dito na mauuna nalang ako sa kanila kasi may gagawin 'pa akong project.
"Sige ingat ka." Sabin ni Kinry habang kumakain ng kwek-kwek.
"Bye, ingat ka." Maxin said.
Hindi na ako nagluto ng dinner dahil sigurado ako na kumain ni si Kinry sa labas kasama yung iba. Pagkatapos kong magpunas at umakyat na ako sa kwarto at sinimulan ko nang gawin yung project ko.
Alas otso na nang matapos ako at hanggang ngayon ay wala parin si Kinry, baka nakipag date na 'yun kay Maxin. Marupok 'pa naman yung mukong pagdating sa jowa nito.
Exactly 8:08 pm ay nandito na ako sa balkonahe kaso wala akong makitang mga bituin dahil maulap. At bakit ngayon 'pa kong saan kailangan ko siya. Kailangan kong makita ang buwan dahil siya lang ang nagbibigay gaan nitong nararamdaman ko. Bukas January 12, 2020, kong kailan ako pinanganak dito sa mundo. On January 12, 2017 kong saan nangyari ang isang bagay na dahilan kaya simula ng araw na 'yun ay ayaw ko nang ipagdiwang ang aking kaarawan. Dahil lahat ng sakit na pinipilit kong kalimutan ay naaalala ko lang. Nong araw na kong saan lahat ng sakin ay nawala. Kung pwede lang sana burahin sa kalendaryo ang araw na 'yun ay matagal ko nang ginawa.
Malas at maulap ngayon kaya napagpasyahan ko na pumasok nalang at 'dun magkulong sa kwarto. Tuwing sasapit ang araw ng January 12 ay nagkukulong lang ako sa kwarto. Sa mga nag daang taon ay sariwa parin sakin ang lahat kong saan wala akong magawa para tulungan siya. Wala akong kwentang tao dahil hindi ko manlang siya natulungan.
MADALING araw na nang makauwi si Kinry dahil nag date 'pa daw sila ni Maxin. Alas nwebe na nang umaga at nandito parin ang mukong. Hindi ako pumasok ngayon dahil tinatamad ako pag ganitong araw kaya imbes na matulog sa klase ay umabsent nalang ako.
Nandito kami ngayon ni Kinry sa sala at nanunuod ng anime. At ito namang mukong ay kanina pa panay ang tawa na parang konti nalang ay malalagutan na ng hininga. Baka si Maxin na naman ang ka text nito.
"Navi, let's celebrate your birthday." Aniya habang busy parin sa cellphone nito.
Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ko ang panunuod.
Lumapit sakin ang mukong at pinatong 'pa talaga ang paa niya sa legs ko. Tinignan ko siya ng masama dahil alam ko na kong ano ang gusto niyang sabihin.
"No, Kinry." At inunhan ko na.
"Navi, c'mon it's been years already. Wag mo namang parusahan ang sarili mo dahil lang sa nakaraan na walang may gustong mangyari. " Seryoso nitong sabi.
"Easy for you to say, cause your not in my shoe." Walang emosyon kong sabi.
"Hindi lang ikaw ang nawalan." Then he walked out.
Tama si Kinry hindi lang ako ang nawalan pati rin siya pero iba kami ng sitwasyon. Mas mahirap sakin at masakit. Hanggat hindi ko nakakalimutan ang nakaraan ay hindi ko kailan man ipagdidiriwang ang aking kaarawan.
Nang umalis si Kinry kaninang umaga ay hindi na ito bumalik 'pa ma hanggang ngayon at alas syete na ng gabi. Paakyat na sana ako ng may kumatok sa pinto. Wala naman akong bisita na inaasahang darating, at kong si Kinry man ay may susi naman siya. Agad akong nagtungo sa pinto at binuksan ito.
"HAPPY BIRTHDAY!" Bati nila sakin at pumasok na sa loob. Sinarado ko ang pintu-an at sinundan sila.
"Kinry." Pagtawag ko nito kaso si Jzy ang lumapit.
"Happy Birthday, Caine." Masayang Sabi nito.
"You call me Caine?"
"Yeah, maganda kasi." Nakangiting aniya.
"No one can call me Caine, except her. Not even you Jzy and all of you. "
"Pero maganda naman."
"GET OUT!" Sigaw ko at umakyat na sa itaas.
Pabagsak kong isinara ang pinto at agad akong nagtalukbong ng kumot. Mahirap 'ba intindihin na ayaw kong ipagdiriwang ang kaarawan ko. Pinagmumukha lang nila sakin kong gaano ako ka walang kwentang tao nong araw nayon. At kong paano na wala sakin ang pinakamamahal ko.
✈
