Default Title - Write Your Own

Chapter two

    
      Gabi na at may ilang oras narin na nakatunganga si Zyrill sa Study room nya. Hindi sya nalabas dahil alam nyang hindi titigil ang bulldog na hublom at hindi sya nakaka usap. May ilang bases narin nyang sinuntok at sinipa ang mga bagay na nakikita nya may ilan naring nabasag. Naaawa sya sa mga gamit na nasisira dahil lang sa inis na nararamdaman nya.
       Ilang beses man nyang pakalmahin ang sarili nya pero di nya mapakalma dahil hindi sya kuntento sa panununtok at paninipa ng gamit dahil di yun sapat para mawala ang inis nya.

Sa kabila ng pag buntong hiningan may biglang may kumatok sa pinto at dahan dahan itong bumukas. Masamang pag titig lang ang nagawa nya sa hinayupak na bulldog na hudlom.

"Z-zyrill..."

"ANO NANAMAN! KUNG ANO YUNG MGA NARIRINIG MO.. NARINIG MULANG LAYUAN MOKO DAHIL HINDI AKO NATUTUWA." Sigaw ni Zyrill.

Nakaramdam ng awa si Alcaxier ngunit pilit nyang itinago yun dahil wala din namang saysay kung ipakikita nya yun.

"Natutulog ako ang ingay mo." At malalim na pag hinga ang pinakawala nito at pumasok ng tuluyan sa loob na ikinatayo ni Zyrill.

"Lumabas ka!"

"Pano kung ayoko?" May pang aasar na saad ni alcaxier.

"Edi ako ang lalab-." Mag lalakad na sana si Zyrill patungo sa pinto ng harangin sya ni Alcaxier.

Lalong nakaramdam ng inis si Zyrill sa ginawa ni Alcaxier.

"ANO BANG PROBLEMA MO?" Walang emosyong saad ni Zyrill at kita sa mga mata nya ang galit at inis.

"Ikaw. Ikaw ang problema ko Zy."

"So wag mokong problemahin tapos." Lalampas na sanang muli si Zyrill ng hawakan sya ni Alcaxier sa braso.

"Maliit lang na kasalanan ang nagawa ko bat ganan ka... Bat pinaparamdam mo saken na parang sobrang laki ng kasalanan ko sayo.. Z-zy hanggang kailan?... Lumayo ka. hinayaan kita dahil yun ang tama para lumamig ang isip mo na akala ko pag balik mo napatawad mo nako.. Pero ano to..bat nasa malapit kalang pero parang ang layo saken. Nasa tabi lang kita pero pinaparamdam mo saken nasa malayo ka parin.. Zy kung alam kulang na lalayo ka saken.." Pinilit itinago ni Alcaxier ang sakit na nararamdaman nya dahil kung ipapakita nyang mahina sya tuluyan ng lalayo ang babaeng pinipilit ilayo ang sarili sa totoong sya.

Nanating hawak ni alcaxier ang braso ni Zyrill dahil hinihintay nya ang sasabihin nito. Ngunit lumipas ang minuto nanatiling walang imik ito.

Bumuntong hiningan si Alcaxier ng mapag tanto nyang hindi talaga mag sasalita si Zyrill.

"S-sana diko nalang sinabi... Miss na miss nakita Zy." Pag tingin sa kisame ang nagawa ni Alcaxier para mapigilan ang nag babadyang luha sa mata nya.

Kahit sinong lalaki nakakaramdam din ng sakit. Tinatago lang nila dahil ayaw nilang maging mukang mahina. Lalo na sa ibang tao pag ang lalaki nakitang umiiyak iba na ang iisipin. Ang lalaki mas matatag pag naiiyak ang sakit na kanilang nararamdaman at hindi natatakot naipakita ang totoong sila.

Tuluyan ng binawi ni Zy ang braso nya at wala imik na lumabas.

Zyrill Pov.

    Akala nya ba madali para saken ang piliing lumayo sakanya. Lalo na ang mga taong dating malapit saken ngayon ay ang layo layo na saken. Iba ang sakit pag ang taong gusto mung yakapin ng mahigpit ay pilit mung nilalayuan kahit labag sayong kalooban. Di naman ako mag kakaganto kung di nila ko hiyaan e. Pinabayaan nila kong lumayo sakanila di man lang nila ko pinigilan o pinag sabihan man lang. Kahit ang lalaking akala ko ay dadamay saken ay hinayaan ako.