Our Everything® (Sequel To Being His Everything)

Hoofdstuk 16 - Hard Times

‘’So, the most beautiful women 2021, how does that feel?’’ Ik krijg een microfoon onder me neus geschoven en kijk recht in de grote camera. Hier stond ik dan, behoorlijk verbaast. Ik stond op het ‘Most Beautiful Women 2021 Event’ in Los Angeles. Ik had zojuist die titel gekregen. Je had me hoofd moeten zien toen ik in me Rode cocktail dress dat podium op liep en dat ik het gouden beeldje in me handen kreeg geschoven. Ik had een titel die vrouwen zoals Beyonce, Miranda Kerr en Angelina Jolie ook hebben gekregen. ‘’Well, I actually can’t believe it’’ Lach ik in de microfoon. Om me heen stonden allemaal bekende mensen, fotograven, camera’s, interviewers en nog veel meer mensen. Overal stonden grote licht gevende pilaren, een rode loper. Grote schermen met alle sponsers erop. En in het midden een groot scherm van de cover van Glamour, met mij op de voorkant. In een knal roze bikinie. Ik voel weer een hand om de mijne, mijn bewaker, Ryan. ‘’Okay, ready to leave?’’ Vraagt hij. Ik knik terwijl ik nog naar wat cameras lach. Ryan begeleid me langs de hekken waar fans, en paparazzi achter staan naar de grote zwarte Van. ‘’Jane, do you miss Harry?’’ Hoor ik nog iemand roepen voordat de deur dicht valt van de Van. Ik voel me brok in me keel, die ik ondanks de ontzettende eer, al heel de avond had naar boven komen. En me ogen worden rood. Ik neem een diepe zucht en leun naar achter. Ik trok dit veel langer niet meer. Al 3 maanden. Al 3 maanden, vliegtuig in, mode show. Vliegveld, fotoshoot. Vliegveld, event. Vliegveld weer iets waar ik bij MOEST zijn. Maar een ding vergaten ze. Ik MOEST ook mijn man en mijn kleine dochtertje zien. Die ik dus nu al 3 maanden over skype spreek. Harry zat dan wel in het publiek tijdens de Victoria Secret show drie weken gelden. Hij was over gevlogen naar New York, om mij te zien. 24 uur. 24 uur hadden we samen. Daarna moest hij weer terug naar tour en ik kon door naar de set in Dubai van l’Oreal. Rose, die zat eerst bij Anne en Robin in Holmes Chappel. Maar sinds een maand nu is ze naar Florida gegaan, bij mijn ouders. Ik kon niet snel genoeg weer terug zijn in het hotel. Want dan zou ik door gaan naar het vliegveld. Waar ik naar Miami vlieg, waar Rose dan ook heen wordt gebracht. En zal ik haar eindelijk weer in me armen sluiten na 3 maanden. Dan kan ik haar zachte donker blonde krullen weer vast houden, en in haar licht blauwe ogen kijken. Haar zachtje lipjes tegen me wang voelen en die kleine handjes in de mijne. In Miami is Harry nu als het goed is, en morgen heeft die daar een concert. Waar ik en Rose dan zullen zijn. Het was Rose haar eerste concert van haar vader. Ik wilde het nooit hebben, vanwege het geschreeuw en de luide muziek. Maar Harry mist Rose zo, en ik ook. Dit was een soort van de enige oplossing om elkaar te zien. En nu ze wat ouder is, kan ze misschien beter tegen al dat geluid en al die aandacht. Ik hoop het maar. Want ik heb, om heel eerlijk te zijn, genoeg van die aandacht. Ik wouw niet meer op het vliegtuig stappen en me dochtertje achter laten. Ik wouw gewoon bij haar blijven. Haar jeugd mee maken. Haar zien op groeien. Niet haar achter laten bij Anne, mijn moeder of de nanny. Ik weet van William hoe erg dat voor het kind kan zijn. En ik wil alles behalve dat voor mijn Rose. Ik wrijf de tranen van me wangen en neem nog een keer een diepe zucht. Ik ben nu 27. Hoor je dan niet in je gelukkigste periode van je leven te zitten? Al helemaal omdat ik het meest schattige kindje heb en een man waar ik helemaal gek op ben. Maar nee. Ik zit hier huilend in een auto, ergens in Los Angeles. Fucking. Perfect. 

‘’James, I’m serious. I can’t do this any longer’’ Ik zet me zonnebril op me hoofd als ik me eerste voet op het vliegveld van Miami zet. Gevolgt door wat beveiliging en James. Die trouwens ook heel opgewonden was, hij ging ook namelijk zijn zoon en man weer zien. ‘’I feel like a mess. I miss my baby like hell and Harry. I don’t even have words for it..’’ Ga ik zuchtend door. Ik kijk naar de grote ramen die je zicht geven op de landings banen. Waaronder ook het vliegveld waar ik mee ik hier ben gekomen. ‘’I know hun’’ Zegt James. ‘’But hello, you are the most beautiful women of 2012’’ Zegt hij hysterisch. ‘’Yeah I know, but I’m serious’’ We lopen de rol trap op. ‘’I don’t know how much longer I like this life..’’ Zucht ik. James kijkt me verward aan. ‘’What do you mean?’’ ‘’You know. All this. Being a model, being a fashion Icon’’ Zucht ik. ‘’I want to be a mummy James. A wife. In London. That’s where I live. Not in a freakin hotel. And I’m not a skype mom or wife’’ Zeg ik weer. James kijkt me bezorgd aan. ‘’Come on babe, it’s not that bad’’ Zegt hij rustig. ‘’James?! I’m going to see my baby girl after three months. I’m dying’’ Zeg ik weer, nu wat harder. We lopen de rol trap af richting de grote deuren naar de bagage banden. Ik haal een hand door me haren als ik alle paparazzi al zie in de aankomst hallen door de glazen. Kunnen ze nou niet even kappen? ‘’Maybe you and Harry should talk’’ Stelt James voor. ‘’Well I really want to. But since I’m not able to see him longer then 24 houres it’s sort of impossible’’ Zeg ik zuchtend. Ik zie nog meer beveiliging op me af komen. Waaronder die van de jongens. Preston en Walter. Die zullen ons wel komen ophalen. ‘’Jane’’ Zegt Paul en geeft me een knuffel. Ik glimlach. ‘’Hi Paul’’ ‘’You look good Jane, Harry misses you. So hurry up, he will kill me if I stay away to long’’ Lacht hij als ik ook Preston begroet. ‘’Rose is almost here, Renold just called me’’ Zegt Preston. Ik knik. Renold ging over de veiligheid van Rose. Rose had eigenlijk een heel team. Een nanny die voor haar zorgde tijdens de vluchten en wat bewakers. Ongelofelijk terwijl IK haar moeder ben. Urg.. ik trek dit echt niet langer. ‘’Do you have everything?’’ Ryan komt met me twee koffers aangelopen. ‘’Now I do’’ Lach ik. ‘’Okay, here is the plan. It’s pretty crowded out side. So when Rose is here, we will walk straight to the outside, got it?’’ Begint Paul. Iedereen knikt. ‘’James, the others are already in the hotel’’ Zegt hij weer. James steekt zijn duim op. Iedereen was er al. En met iedereen bedoel ik Eleanor, Thom, Danielle, Jim, Andy, Amanda, Dylan, Lauren, Max, Ivo en Lorenzo. Maar sinds James mijn persoonlijke stylist is bij Victoria Secret moet hij altijd met me mee. Wat natuurlijk ook verschrikkelijk voor hem is. Maar we proberen er samen er toch altijd wat van te maken. ‘’Okay she is here’’ Zegt Preston die ook half in zijn oortje praat. Me hart begint sneller te kloppen en kijk paniekerig om me heen. My baby. Ze was hier. ‘’There’’ Paul pakt me schouders en draait me naar de draai deuren waar ik het bekende gezicht van Wendy, de nanny en Renold al zie. Ik trek me zonnebril van me gezicht en laat me tas vallen als ik ook de blauwe ogen van Rose zie. Haar donker blonde krullen bewegen heen er weer bij iedere stap, wat meer op een wagel leek, maakte. Me ogen vullen zich al met tranen als ik me handen naar me mond haal. Daar liep ze dan. Verlegen met haar handje in die van Wendy. Haar grote ogen keken zoekend om zich heen. Ze had haar licht blauwe speen in. Ze slofte een beetje op haar roze All Stars. En natuurlijk, had ze Minnie Mouse onder haar arm. Dan ziet Wendy mij en begint meteen te zwaaien. Ze bukt naast Rose en wijst naar mij. Rose kijkt verlegen op en haar blauwe ogen ontmoeten de mijne. Er verschijnt twee mondhoeken boven haar speen en die bekende kuiltjes. Ze trekt haar handje uit die van Wendy en begint op haar kleine beentjes te rennen. ‘’Mummy’’ Roept ze opgewonden ondanks dat er nog half in speen in haar mond hing. Ik zet het ook op rennen en trek haar in me armen. Haar bekende baby olie geur maakt meteen contact met mijn neus en ik leg me armen om haar heen. Ze klemt haar kleine armpjes om me nek en legt haar hoofd tussen me schouder en kaak. Ik kus haar wang en de tranen stromen nu echt over me wangen. ‘’Hi baby’’ Fluister ik in haar oor. Het maakte me allemaal niet meer uit. Ik stond hier met mijn dochtertje in me armen. Alles was goed. Niks kon mij meer stuk krijgen. ‘’Mummy..’’ Mompelt ze in me nek. Haar krullen kietelen tegen me wang. ‘’I missed you so much’’ Fluister ik. ‘’Let me look at you’’ Lach ik weer en Rose trekt haar gezichtje weg en kijk mij aan. Ik glimlach naar het mooie plaatje. Ze trekt haar speentje uit haar mond en begint te giechelen. ‘’You’re crying mummy..’’ Lacht ze. Ik glimlach. ‘’Do I?’’ Vraag ik en knipoog. Rose begint te knikken en haar vingertje beweegt zich om een plukje haar van mij. ‘’I missed you to..’’ Fluistert ze weer. Ze glimlacht weer en glimlacht haar melk tandjes bloot. Ik haal een hand door haar donker blonde krullen. ‘’How is my little girl?’’ Vraag ik weer. ‘’Good’’ Lacht ze weer en drukt haar gezicht tegen de mijne. Ik voel haar kleine lipjes tegen de mijne en glimlach. ‘’Mmm a kiss for mummy huh?’’ Fluister ik. Ze knikt weer. ‘’Hi Wendy’’ Ik glimlach naar Wendy die ondertussen naast me staat en geef haar een korte knuffel. ‘’Hi Renold’’ Begroet Renold wel die een gekke bek trekt naar Rose die weer hysterisch begint te lachen. ‘’Had some fun huh’’ Ik prik haar wang. ‘’She missed you a lot Mrs.Styles’’ Begint Wendy voorzichtig. Ik voel meteen die brok weer. ‘’Yes me to’’ Fluister ik. ‘’It’s really good for her, now that she sees you again’’ Wendy glimlacht en ik knik wat vaag. ‘’Okay, ready to go now?’’ Hoor ik Paul zeggen. Ik knik en zet me zonnebril weer op als ik iedereen achter na loop met Rose stevig in me armen. Ze legt haar hoofd tegen me schouder en heeft ondertussen weer de speen terug geplaats in haar mond en speelt gefocust met de grote roze strik op het hoofd van Minnie Mouse. ‘’Okay huney, don’t be scared okay?’’ Fluister ik voordat ik Paul volg door de glazen deuren heen de aankomsten hal in gevolgd door Preston, Renold en de rest. Rose schud haar hoofd als ze met haar grote ogen naar alle mensen kijkt. Ze beginnen meteen dingen te roepen en een gigantisch geluid vult me ogen. Overal waar ik kijk zie ik flitsen. Ik leg me hand op Rose gezicht en druk haar dichter in me nek, hopelijk hield dat haar uit de fotos.