Ahh bıkmıştım artık insanların sürekli bize bakmasından. Ama az daha dayanmam gerek çünkü okulun son haftalarının içindeydik.
Sınıfa girdik ve özenle silinmiş masamıza oturduk. Bize doğru yaklaşan bir kız vardı. İyice yaklaşınca hafif elimle iteledim. Şimdi kafama dank etti. Geçen beni lovaboda sıkıştıran kızların içindeydi. Hatta benimle konuşan grup başıydı kız. O kadar ağır bir makyaj yapmıştı ki yüzüne tüküresim gelmişti. Geçen onun kafasına attığım yeri incelerken fondatenle morarıklığı ve izi kapatmıştı. Hala aklı başına gelmemiş sanırım . Kızın yüzündeki ifadeye bakılırsa utangaçlık ve korku vardı. Kız masaya bir zarf bırakıp kaçtı. Meraktan zarfı açtım okudum ve şaşırdım bu kızın amacı neydi?
Ve zarfın içinden çıkan kağıdı Ross 'a verdim ve suratı birden düştü ve söylenerek
-Bıktım artık. dediğini duydum.
Neşelendirmek istedim onu . En hassas yerini biliyordum. Kıkırdayarak elimi onun kolunun altında oynattım birden gülmeye başladı. Sonra bıraktım ve yanında oturduğuma rağmen ona mesaj attım. "Acıktımm. " gülerek o da bana " Delirdin mi yarışı ben kazandım ve sen ödersin. " yazan bir mesaj yolladı.
Teneffüs yani cennetin kapılarının açıldığı dakikalar , oh ne rahatlamıştım. Sonra yürürken duyuru panosunun orada herkesin bir afişe baktığını gördüm.'Hayır olamaz ' dedi iç sesim ve Ross un gülüşünü duydum. En sevmediğim şey balolardı.
Yıl sonu balosu MAALESEF.
-Gidelim
Dedi Ross
-Saçmalama ben makyaj yapıp mini elbiseler giymem iğrenç bir şey.
-Hadi amaa eğlenceli olur belki.
Dediğinde bana öyle bakıyordu ki sanki yalvarır gibi dayanamadım
-İyi tamam.
Sevindi ve yanağıma bir öpücük kondurdu . Kalbim küt küt atmaya başladı . Sonra bana dönerek
-Eyvah antremana geç kaldık!!!
dediğinde ikimizde birden koşmaya başlarken çat diye bir kız çıktı karşımıza.Bu kız "Ponpon Kızlar" dedikleri grubun başıydı. Ross 'a dönerek
-Bir hayli maçlara gelmiyorsun beni özlemedin mi?
Dedi
-Emin ol bu dünyada en son özleyeceğim kişi sensin.!
Gülmekten yerlere yatıyordum ve birden karnım guruldamaya başladı. Bana dönerek
- Bu halde maçça ve antremana gidemezsin ne demişler Aç ayı oynamaz
Dedi ve kaşlarımı hafif kaldırdım ve haklı olduğunu anlayarak kafamı öne eğerek kantine gittik ve maalesef parayı ben ödedim benden daha zengin babasının her alanda şirketleri var , bu okulun sahibi bile babası ve benim babam onun yardımcısı ve yakın dostu. Zaten bizde babalarımız sayesinde çok küçükken tanışmıştık.
YORULDUMM HEM DERS HEM KİTAP YAZMA İŞİNDEN AMA SEVİYORUM UMARIM BU BÖLÜMÜDE BEĞENMİŞSİNİZDİR...
