Kalk Kız Soğan Doğra (Hiley FanFic.)

◇◆ 1_Bölüm ◇◆

Selam... Ben Beste hani şu okulun önünde rezil olan Soğan Beste .16 Yaşındayım ve bu yaşta hayatdan nefret ettim. Genellikle kitap okurum , çünkü kitaplar beni anlatır . Şarkı söyler , Müzik dinlerim, çünki müzikler benim dostumdur . Ben nasıl mı rezil oldum ? Neden mi böyle Alone'yim ? Hiç sormayın ... Ağlarım . -Zil Çalar- Buda kim ? Neden beni yalnızlığımla baş başa bırakmıyorsunuz ? Neden anlamıyorum ki ? Kendi kendime konuşurken kapıya doğru gidiyordum . Öyle çok uzak değil kapı . Ben öyle villalarda , iki katlı evlerde oturuyorum . Zengin değilim ben. Apartman dairesinde oturuyorum. Böle konuşa konuşa giderken . Kapıyı açtım . Bir anda mutlu oldum . Benim mutluluk kapsüllerim gelmiş. Bulut ve Güneşim gelmiş . Canım ikizlerim gelmiş . İkisininde birden boynuna atladım . Onlarda bana karşılık verdi. Onlardan ayrıldığımda dikkatimi sırtlarında ki çekti . Tam onlara çantaların ne olduğunu soracaktım ki Bulut lafa atladı :

-Bugün pazartesi Beste sen hala hazır
değilmisin ?!?

Söylediği ilk cümle beynim de yankılandı

"Bugün Pazartesi ×4"

-Ne Bugün pazartesi mi ?!? diye bağırmaya başladım. Hemen odama gidip dolapdan bir kaç kıyafet çıkarıp hemen giymeye başladım . 25 saniye sonra hazırdım . Çantamı alıp içine para ve anahtar koydum . Su almayıda ihmal etmedim . Bi şişe bulup içine su koydum . Boşboşuna suya paramı vercem. Heh . Tam evden çıkarken iki çift gözün bende olduğunu farkettim . Onlara "Gelin hadi geç kalıcaz" bakışı attım .  Onlar bakış atmada hemen yanıma geldiler . Birlikte koşarak apartmandan çıktık . Ve okulun yolunu tuttuk . Ne yazık ki Lisedeyim ve Lisemiz çok kötü . Zenginler Lisesi . Benide ikizler kayıt ettirdi . Onları çok seviyordum .

●○●○●○●○●○●○●

İşte okula varmıştık . Okulun bahçesine girdiğimizde tüm gözler bize çevrildi . Bilin bakalım niye . Fakir ve Ukala en önemliside Soğan Beste geldi . Herkez bana acı bir gözle bakıyordu . Önüme bakmadan yürüyordum biri bana dokunsa içimi hemen boşalacaktım . Küfür vs. Çok ağır şeyler söylerdim . Olamaz! Şom ağzımı açmamalıydım . Ne oldu söyleyeyim . Biriyle çarpıştım ve halada yerdeyim . Çocuk da yerde aslında ama . Hemen yerden kalktım . Herkez bize bakıyordu. Çocuğa elimi uzattım . Bana baktı . Yeşil gözleri  ve gamzeleri ile bana baktı ve birden elimi itti . Hey bunun derdi ne ?!?! Ona anlamamışcasına bakarken birden konuşmaya başladı :

-Hey sen şu fakir Soğan Beste olmalısın değil mi ? diye söylendi
-Bundan sanane .
-Annem fakirlerle konuşma dedide çekilirmisin ?
-Demek hala annenle yaşıyorsun yazık sana süt çocuğu ve buyur süt çocuğu . Son cümleyi bastırarak söyledim . İkimizde kızgınca birbirimize bakıyorduk. En sonunda omzuma çarparak gitti . Arkasından laf söylemeyi unutmadım :

-Süt çocuğu acıyacağınımı sandın ? Hiç acımadı bil istedim . Diye arkasından bağırdım . Bana sinirlice baktı . Ben de sınıfıma gidecektim . Herkes bize bakıyordu . Hem de ağızları açık bir şekilde . Hayır anlamıyorum ne var . Okulun içine girdim . Hiçbir şey olmamış gibi . Sınıfıma girdim . Boş bir sıraya oturdum . Sınıfın dolmasını beklerken yanıma ikizler geldi :

-Neredesin sen yarımsaattir seni arıyoruz hem o kavga da neydi sen aklını mı kaçırdın ?!? . diye konuştu Güneş .
-Hadi ama abartmayın sadece küçük bir kavga oldu bitti tamam mı kapat artık şu konuyu .
-Kapatalım mı ? Sen delimisin ? O kavga ettiğin çocuğun kim olduğunu biliyormusun ? -Hayır bilmem gereklimi ? diye sıkkınca konuştum .
-Evet bilmek zorundasın . O okul müdürünün yiğeni .

Son dediği cümle ile ben yıkıldım . Ama hala umrumda dahi değil . Ne yapabilir ki ? Heh .

-Okuldan attırır .
-Sesli mi düşündüm ?
-Evet.
-Şimdi ne olacak
-Özür dileyeceksin
-Asla
-Okuldan mı atılmak istiyorsun ?
-Atılmayı tercih ederim .

Diyerek okulun bahçesine doğru ilerledim . Güneş  fazla abartıyordu . Tam bahçeye çıktım . Arkadan Güneş bağırmaya başladı .

-Okuldan atılmayı mı göze alıyorsun ? Delirdin mi ? . Diye bağırıyordu bahçenin tam ortasına gelmiş onu takmıyordum .
-Ondan özür dilemelisin . Dedi çocuğu işaret ederek . Ona döndüm ve bağırdım .
-Ben o çocuktan özür dilemiyeceğim tamam mı ? Hem okuldan atılmak umurumda dahi değil . Hayatım zaten mahvoldu . Ben asla kimseden özür dilemeyeceğim. Anladın mı ?
Ben çok anlaşılır konuştum . Dedim . Nedense ağlıyorum . Sinirim bozuldu . Herkez bize bakıyordu . Rezil Oldum . Herkez bana bakıyordu. Acır gözlerle . Birden kendimde olmadan bağırdım .

-Gördünüz ne kadar aciz ve fakir olduğumu .
Bu benim suçum değil. Böyle çirkin olmak benim suçum değil . -Çantasını atar - Herşey sizin olsun ama birinin gururunu asla incitmeyin.

●○●○●○●○●○●○●○●○●

Bu ilk olmasada silmediğim tek hikayeydi inş. Beğenirsiniz uzun olmasada idare eder . Okuyan ve beğenen herkeze teşekkürler