The Only Truth About April

2

"Ayoko na, nahihiya na ako sa'yo. Hahaha ang drama ko eh, tapos kakakilala pa lang natin sa isa't isa," pag-amin niya at napaiwas ng tingin.

"Ngayon ka pa nahiya eh naumpisahan mo na sa first love mo. Sige na, okay lang 'yan." Napakamot siya sa batok.

"Atsaka natandaan ko rin, na hindi naman masamang mag-open sa stranger. No judgement, promise," dagdag ko pa at itinaas ang kamay ko bilang panata.

"Whoa hahaha, Alden Richard ng Hello, Love, Goodbye, ikaw ba 'yan?" humagalpak siya ng tawa.

"Well, the version 2.0. Dali na kasi," pangungulit ko pa at sa huli ay pumayag siya.

"My second heart break was way back in freshmen days. I was first year college. Long distance relationship. Hindi rin nagwork," she bitterly said na tila napaitan sa hinihigop na kape.

"Paano kayo nagkakilala?"

"Noong grade 12, I met him on Facebook. Sobrang tagal nakapending ng name niya sa friend request ko. Because for once I never get interested knowing random strangers online. Oo, meron akong mga internet friends pero bilang lang sila. Sino ba namang mag-aakala na ang magiging first boyfriend ko, nasa friend request ko lang pala? Hahaha!"

"Nagsimula 'yon sa troll comments, hanggang sa nagkakausap na kami sa chat. Alam mo yung feeling na kakakilala nyo pa lang sa isa't isa tapos ramdam mong ang comfortable na niyang kabiruan? Not until umamin siyang gusto niya raw ako." Natatawa pa siya habang inaalala iyon. I can't help myself but to laugh too.

"Ano 'yon? Parang yung mga umuuso ngayong toxic traits eh, 3 minutes pa lang kausap mahal na raw agad," biro ko.

"Exactly. Kaya hindi agad ako naniwala. Pero kahit na anong gawin kong pagtataboy hindi niya ako nilayuan. Sabi ko sa sarili ko, paano naman niya ako magugustuhan? Sa internet lang naman niya ako nakilala. No personal attachment. We have this boundary, our phone screens. Nasaan ang feelings doon?"

"Tapos ang layo pa namin sa isa't isa. From Bulacan siya, ako nasa probinsya namin. We used to have late night talks and deep conversations. Minsan nag-eeffort pa siyang antayin ang 11:11 just to wish that we would end up to each other someday. Every night he would wait for that wishing time, he'll screenshot it and send it to me. Ang weird man pakinggan pero parang naaattach na rin ako sa kanya. Gigising ako na may message galing sa kanya, good morning kain ka na, yung mga usual terms ng mga nanliligaw."

"One time tinanong ko siya, bakit gusto niya ako? He said if you love someone, there would be no reason if you really love that person. Sobrang naguguluhan ako noong time na 'yun. Parang nagugustuhan ko sya o nasanay lang talaga ako sa kakulitan niya," sabi pa niya.

"Your love story was familiar, wait..." Napatingin ako sa kisame habang iniisip kung anong story ba yung nabasa ko na may 11:11 rin na time.

"Yuph, 23:11 by pilosopotasya," tipid niyang sambit kaya napapitik ako sa ere.

"Oo yun nga, ang cool!"

"Lagi kong kinakausap sarili ko gabi-gabi na, girl, baka heto na yung lovestory na pinapangarap mo! Mala-wattpad pa diba? Sabi rin ng mga kaibigan ko, bigyan ko rin raw siya ng chance to prove na mahal talaga niya ako."

"Pero kasi pinangako ko sa sarili ko na kung magkakaboyfriend man ako, yung nahahawakan at nakikita ko diba. Yung nakakasama sa araw-araw, hindi yung LDR. Kasi kapag LDR, there are 50-50 chances na magkita kayo or worst nagbreak na kayo hindi man lang kayo nagkita. Wala rin, sa chat rin matatapos."

"Pero pag tinamaan ka nga naman ng karupukan, nag-fall back ako sa kanya. Ewan, narealize ko lang na mahal ko na rin pala siya kahit hindi pa kami nagkikita. So naging kami, March 11, 2018. Sinagot ko siya bago ako grumaduate ng senior high."