Oy ve yorumlarınızı bekliyor, sizi muzluyorum 🍌🍌
-
Jeongguk
Büyük ve yüksek duvarları olan bir krallığa sahiptim. Babam öldükten sonra burasının hakimiyeti komple bana geçmişti. Bir kraliçeye sahip değildim ama tek başıma çok iyi idare edebiliyordum.
Bu durum uzun yıllarca devam etti. Beni çoğu kişi zehirlemeye çalıştı. Ama yardımcılarım yemeğimi benden önce yedikleri için zehirliyse onlar ölüyordu.
Krallıklar arası savaşlar oluyordu, genelini ben kazanıyordum. Bazen de sadece eğlence için şeyler yapardık. Sonu ölümle biterdi. Bu eğlence beni ve halkımı bir süre idare etti ama daha sonra farklı bir şeye ihtiyacımız olduğunu fark ettim.Sadece eğlence açısından değil. Yeni yemekler, yeni kişiler lazımdı krallığa. Bu konuda çok katı olduğum için yenilikler biraz zor ekleniyordu krallığa.
Bir gece, tavşanlı pijamalarımı giyinip yatağıma yattım. Derin bir uyku çekmek ve bir şeyi düşünmek istemiyordum. Uzun bir süre uyumaya çalıştım ama olmayınca oflayarak ayağa kalktım ve odamdaki camı açtım. Surların arkasından gelen yoğun dumanı fark ettim ama pek önemsemedim. Geri yatağıma dönüp yorganımın altına girdim ve gözlerimi kapattım.
Bir süre sonra burnuma değişik kokular gelmeye başladı. Önce yine umursamasam da daha sonra bu koku cezbedici bir hâl almaya başlamıştı. Bu yüzden hızla yerimden kalkıp tavşanlı pijamalarımı değiştirmeden odamdan çıktım. Uzun merdivenleri hızlı inmek amacıyla yuvarlandım. En sonunda krallığın bahçesine vardığımda beyaz atımı alıp sevdim ve üstüne bindim. Hızla surların bitişine, dumanın geldiği yöne doğru atımı sürmeye başladım.
Saçlarım yataktan çıktığım için biraz dağınıktı, yine de umurumda değildi. Umurumda olan tek şey o kokuydu. Asla o kokuya ulaşamayacak gibiydim çünkü krallık büyük olduğu için git git bitmiyordu.
Yaklaşık bir saatin sonunda surların kapısına vardığımda paspasın altına koyduğum anahtarı aldım ve surun kapısını açtım. Koku daha da yoğun gelmeye başlamıştı. Kısaca etrafıma baktıktan sonra gözümün önüne gelen dumanı takip ettim ve büyük bir çimenlik alanda bir şeylerle uğraşan kişiyi gördüm. Ona doğru yürüyüp endişe ile baktım.
"Bayım?"
"Yok, adım Taehyung."
"Ne yapıyorsunuz burada?"
"Ananı. Kör müsün? Görmüyor musun?"
"Terbiyesiz olmayın rica ediyorum. Görüyorum fakat anlayamadım."
"Bağırsak."
"Ne?"
"Bağırsak, bağırmasak."
Cümlesini bitirir bitirmez gülmeye başladığında şok olmuştum. Sanırım farklı dilleri kullanıyorduk.
"Yapam mı sana bir yarım?"
"Yarım mı?"
"Çeyrek de yapabilirim ama doymazsın."
"Anlamadım."
"Kıt mısın acaba? Kimsin sen?"
"Ben bu surların arkasındaki krallığın kralıyım."
"Namık Kemal'in bir sözü vardır bilir misin? At yalanı..."
"Gerçekten kralım ben. Bu kokunun sahibini de merak edip geldim."
"İshalim de... koku krallığa kadar gelmiş demek."
