Hi I'm Lea.. 17 years old and a 2nd year College student of a not well known school. Isa lang ako sa mga simpleng estudyante na pumapasok dito until I met this boy named Paul.
I met him in the most unexpected time of my life. 1st year college sya that time. His taking up General Engineering course. Isa sa mga well knowned course sa university na pinapasukan ko.. Pag yun ang course na tinetake mo e talagang mataas ang tingin sayo ng mga schoolmates mo kasi buwis buhay ang pagpasa sa course na yun. :)
Nakilala ko sya nung natripan nameng magbabarkada na sumali ng karate. One of my childhood dream kasi talaga is matuto nun. Mahilig kasi ako manuntok that's why others thought that I'm tomboy specially my relatives. Yun nga nagkaclose kame.. Nagsimula sa mga childish na mga laro gaya ng batobato pick kame naging malapit talaga.. Haha.. kinda awkward talaga kasi 17 na ko pero yung utak ko pambata..
Hanggang sa dumating nalang yung araw na alam kong gusto ko na sya.. Pero alam kong hindi pwede.. Kasi me girlfriend sya that time. Tinry ko umiwas pero ayaw nya kong umiwas sakanya kasi gusto nya din daw ako.. Nagulat talaga ako that time.. Kasi hindi ko alam kung anong magiging reaction ko.. Kung matutuwa ba ako dahil gusto din ako ng taong gusto ko o masasaktan kasi gusto nya ko pero alam kong hanggang dun lang yun kasi may mahal syang iba.. Naiiyak ako.. but he held my hands and sinabi na wala naman talaga syang girlfriend na lahat yun is chismis lang.. Na yung lagi nyang kasamang babae sa kabilang school ay one of his close friends nung dun pa sya pumapasok.. Muli ay napatulala ako at hindi ko na napigilan ang pagpatak ng luha ko..
Niyakap nya ko.. At sinabi nyang tumahan na ako.. Na hayaan ko daw syang mas makilala pa ako.. Na hayaan ko syang mahalin ako.. Wag daw akong lalayo sakanya.. Na lalong nagpaiyak saken.. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at niyakap ko na din sya.. At dun na nagsimula ang lahat.. :)
We started as being best buddies until we've decided to become lovers.. Sobrang saya ko nung naging kame.. Walang araw na hindi nya pinaparamdam na mahal nya ko.. Lumipas ang 1st monthsary.. 2nd monthsary at 3rd monthsary na sobrang saya namen. He always waits me hanggang sa lumabas ako sa school. Hindi nya nakakalimutan na iparamdam na ako lang at wala ng iba.. :) kilig mats! :")))
Pero sabi nga nila.. Walang permanente sa mundo.. Hindi laging Masaya..minsan kailangan din nateng maexperience na masaktan.. O malungkot para mas maappreciate naten yung mga masasayang bagay.. At katulad ng relasyon namen.. Dumaan kame sa mga araw na nagaaway.. Na agad din nameng nasosolusyunan..
Akala ko matibay na kame..
Akala ko kakayanin na namen lahat ng bagay Basta magkasama kame..
Akala ko sapat na mahal namen ang isat-isa..
Pero akala lang pala..
Nagising ako isang araw na wala na sya.. Na wala na yung taong mahal ko.. Nawala na yung relasyong iningatan ko.. Iniwan na nya ko..
Iniwan nya ko nung time na kailangang kailangan ko sya..
Iniwan nya ko nung time na kailangan ko ng iintindi saken..
Iniwan nya ko sa ere.
