lost

1

Pov: Sophie

"Sophie! Godverdomme! Ben je nog niet wakker?! Het is fucking 8 uur! Wat is er mis met jou"

" ja, mama!" Kreunend kom ik uit bed. Shit, ik heb me verslapen... Het is al 8 uur! Ik had om 5.30 uur al uit bed moeten zijn. Maar ik heb gisteren tot 3 uur klusjes lopen doen... Maar ik hoef pas om 9.05 op school te zijn, dus ik heb nog tijd genoeg om het ontbijt van mijn ouders te maken.

Ik moet zo vroeg opstaan omdat ik veel klusjes moet doen. Mijn ouders zijn alcolisten, dus dat geeft mij extra veel werk. Als ik de klusjes niet goed doe, slaan ze me. Of doen ze me op een andere manier pijn. Ik heb overal littekens, daarom draag ik bijvoorbeeld altijd lange mouwen. Ik heb ook veel wonden over mijn lichaam, bijvoorbeeld van eergisteren. Ik was gestruikeld over een bierfles, terwijl ik aan het opruimen was. Mijn vader werd daardoor wakker, en sloeg me met een kapotte fles in mij zij. Daar zit nu een blauwe plek, met een wond in het midden van ongeveer 15cm groot.

Ik kom mijn bed uit, zoek een outfit uit en kam mijn rode haren. Ik kijk nog even in de spiegel, naar mijn uitdrukkingloze zwarte ogen. En ik bereid me mentaal voor, het is eng om naar beneden te gaan.

Dit is mijn outfit, leuk toch?

Het is vandaag de eerste dag van school,  dus moet ik er wel goed uitzien.

Ik hou niet echt van make- up, daarbij heb ik het ook niet. Dus draag ik het niet.

Het is nu 8. 20 dus moet ik opschieten als ik nog optijd wil komen.

Ik ren naar beneden, maak 2 sandwiches klaar voor mn ouders, pak nog een appel voor tijdens de lunch. En ren naar de school... toch niet zo om de hoek😅

Als ik bij de school ben valt mijn mond open... zo. Groot!

Het is een enorm grijs vierkant gebouw, met een ENORM plein ervoor. Het is belachelijk druk, grofweg 500 mensen.

Dan bedenk ik me hoe idioot ik eruit zie. Ik klap m'n mond dicht (auch) en loop naar binnen. Ik ken hier nog niemand, en ben niet van plan vrienden te maken. Ik mag toch niet van m'n moeder. Daarbij, als ze me aanraken, zouden ze mn littekens en wonden kunnen zien. Ik ga ergens op een bankje zitten en begin met een boek lezen.

Tot er weer een ego naast me komt zitten, zo groot dat ik van de bank val.

Nee, grapje. Althans- er springt een jongen op het bankje, waardoor ik er bijna van af VLIEG van schrik. Hij gaat zitten en slaat zijn arm om me heen. Ieuw, gatsie, nee. Donder op!

"Hey, babe." Zegt de jongen

"Donder op!" Ik raak een beetje in paniek, ik wil helemaal niet dat hij mij aanraakt!

"Yo, rustig! Ik wil alleen maar je nummer! Nog geen rede tot moord." De jongen haalt gauw zijn armen van mij af. Fieuw!

"Wacht zolang je wilt. Je krijgt hem niet." Ik maak gebruik van de tijd dat hij zijn armen van mij afheeft, door op te springen en te vluchten. Wat een aansteller.

De bel gaat, dat betekend dat ik moet opschieten. Ik ben al te laat! Ik trek een sprintje naar de conciërge. Dat is een oude chagrijnige vrouw.

"Wat?" Vraagt ze kill

"Ik ben nieuw hier, ik zou graag mijn rooster willen.""naam?""Sophie Nightmare."

Ze rommelt even in een lade, waar de papieren nog net niet uitvallen. "1-A. Als ik jou was zou ik opschieten." Ze geeft mij mijn rooster met opgetrokken wenkbrauwen.

"Oke, zal ik doen. Dankuwel mevrouw."

Ik loop snel weg. Wat een creep, rrrr.

Aangekomen bij mijn lokaal klop ik op de deur. Zonder op antwoord te wachten open ik hem.

Voorin het lokaal staat een man van rond de 150. Had allang al met pensioen moeten zijn. Hij kijkt mij boos aan. "En waar kom jij vandaan?"
"De conciërge, meneer. Ik ben nieuw hier. Het spijt me dat ik te laat ben."

"Jaja, al goed. Stel je voor en ga dan maar zitten."  Hij wijst een lege plek aan. "Hallo, ik ben Sophie Nightmare en ik ben 17 jaar oud." Ik ga zitten op de aangewezen plek. Er zit niemand naast mij, lekker rustig.

Ik voel dat ik bekeken word. Is natuurlijk omdat ik nieuw ben, gebeurt altijd. Ik brobeer me te concentreren op de les, wat heeel lastig gaat als iemands blik gaten in je rug boort...

als de les bijna is afgelopen, en ze staren nog steeds. Draai ik me om, en kijk recht in de ogen van de knapste jongen die ik ooit heb gezien.