3

22 1 2
                                    

Pov: sophie

Ik bleef maar in zijn ogen kijken, ik weet dat het er raar uitziet, maar ik kan er niks aan doen; ik moet staren naar deze zwarte kijkers...

Wacht-

Zwart???? Ik zweer dat ze net nog bruin waren!! Wat gebeurd hier! Is dit menselijk?!

Ik begin te panikeren. Zwarte ogen, dat is niet menselijk. Toch? Ik begon zwarte vlekjes te zien. Zij vriend loopt naar mij toe om te helpen, maar die zwarte-enge-ogen-dude gromde naar hem. De jongen stond ineens stokstijfstil. Zwarte-enge-ogen-dude gromde iets dat leek op ei--

Wacht-

Gromde!!! Die het gromde?! WAT gebeurd hier?! Ik begin te hyperventileren, en de zwarte vlekken werden groter.

Ik stond snel op, en rende weg. Ik moest naar de toiletten! Ik heb wate rr nodig, anders val ik zometeen nog flauw!

Achter hoor ik gebrul. Ik ren nog harder. Ademen is onmogelijk en ik zie bijna niks meer door de zwarte vlekken. Iets grijpt zich vast om mijn middel, en ik voel allemaal tintelingen.

Ew, is dit die zwarte-enge-ogen-creep? Ik probeer me uit de greep te wrikken en dat is het laatste wat mijn lichaam kon handelen. Ik heb een tijdje geen adem kunnen halen. De zwarte vlekken overheersen, en ik val flauw.

Heyy lieve lezertjes!

Het is nu 1.40 s'ochtends, en heb nog niet geslapen. Ik heb echt zero inspiratie. Dus het spijt me voor het extreem korte hoofdstuk. De volgende is van Caiden pov, en wat langer natuurlijk. Wat denken jullie trouwens wat hij bedoelde met ei?

Tot de volgende keer❤

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Apr 27, 2020 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

lostWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu