𝑈𝑛𝑒𝑥𝑝𝑒𝑐𝑡𝑒𝑑

011 : de waarheid

Ikrame liep gehaast naar de lift en drukte op de juiste verdieping. ze bleef vervolgens op de knop drukken zodat het sneller zou gaan.

 nadat ze er was liep ze snel door naar haar kantoor, hoe dom kon ze zijn om haar Telefoon daar te laten? ze was gehaast, Amani was bij haar thuis en ze had haar beloofd om eerder te stoppen om haar nog te zien. 

als ze deur opengooit loopt ze gelijk naar haar bureau. "sorry dat ik zo binnenloop Charafeddine maar ik was me telefoon vergeten" Ikrame grijpt haar telefoon en draait haar om. 

geschrokken kijkt ze Imaddine aan dan naar Charafeddine. 

Charafeddine vloekte binnensmonds, ze moest hem niet zien. 

Ikrame begon te trillen en deed een stap naar achteren. "wat doet hij hier" vraagt ze angstig. Imaddine kijkt de dame treurig aan, het was echter zijn schuld dat ze bang van hem was. 

"Ikrame i-" "Ik had het niet tegen jou" zeg ik bot.  ik was zelf verrast, het kwam er bot uit maar stiekem was ik doods bang. 

Charafeddine zag haar trillen en keek Imaddine aan "je kunt vertrekken" zegt hij enkel. Imaddine kijkt Charafeddine vreemd aan. "ik heb nog niets gezegd" 

"eruit" sist Charafeddine weer. Imaddine zucht en vertrekt, bij de deur kijkt hij nog naar Ikrame en verlaat dan het kantoor. 

Charafeddine staat meteen op en loopt naar Ikrame toe. "Ikr-"

 Ikrame doet een stap naar achteren en kijkt Charafeddine angstig aan.

 zou hij het zelfde zijn schiet er door haar hoofd spannen ze samen? is dit allemaal gepland?  angstig kijkt ze Charafeddine aan. 

Charafeddine snapt er niets van waarom is ze bang voor mij? "ik heb wat ik moest hebben, ik ben er vandoor" zegt ze trillend en rent zowat zijn kantoor uit. 

Charafeddine loopt haar achterna en grijpt haar bij haar arm, Ikrame slaakt een gil "blijf van me af!" roept ze terwijl de tranen over haar wang gaan. 

geschrokken laat Charafeddine haar los, Ikrame liep snel verder en Charafeddine blijft staan. hij snapte er niets van en werd er gek van, wat heeft de man met haar gedaan? 

hij keek om zich heen en liep terug naar zijn kantoor. gelukkige was zijn kantoor wat afgezonderd waardoor niemand dit zag. 

hij zuchtte en wreef met zijn hand over zijn voorhoofd. 

Imaddine wou hem spreken, ze hadden net plaats genomen en Ikrame kwam binnen gelopen. hij was benieuwd wat de man te zeggen had.

 de angst in Ikrame haar ogen zou hij nooit vergeten. toen hij haar tranen zag wou hij zijn hand zo graag uitreiken en haar trootsen, hij wou haar in zijn armen nemen en fluisteren dat het goed zou komen. 

hij zuchtte hij snapte zich zelf niet, van waar komt dit allemaal? 

gefrustreerd kijkt hij naar haar huis. hij ademt diep in en uit en stapt vervolgens uit. hij loopt naar de deur en belt aan. 

Adnane is de gene die open doet "hé Charaf" zegt hij en geeft hem een boks. Charafeddine lacht naar hem en Adnane laat hem binnen. 

"aan wat heb ik deze bezoek te danken?" vraagt Adnane dan. "niet jij je zus eigenlijk, ze heeft haar al 1 week ziek gemeld en ik was wat ongerust erover" zegt hij hem. 

Adnane knikt "doe je dit bij al je werknemers?" vraagt hij. Charafeddine knikte "natuurlijk" 

een leugen. 

hij was nooit zijn werknemers komen bezoeken, Ikrame is de eerst. 

na het hele gebeurtenis was Ikrame 1 week niet komen opdagen ze had haar 'ziek' gemeld. "ze is naar de dokter" zegt hij en kijkt zenuwachtig naar de deur.