𝑈𝑛𝑒𝑥𝑝𝑒𝑐𝑡𝑒𝑑

017 : bondgenoot

"Mooi weer vind je niet?" Vraagt Mayssae me lachend. Ik kijkt rustig om me heen, deze plek ben ik zat gezien. We zijn 2 weken verder of 3? Ik weet het al niet meer.. ik heb 2/3weken geen bezoek gehad. Of ik het erg vond? En hoe.. maar nu ik het zo bekijk is het het beste, stel je nou eens voor? Ik verspreek me bij een gesprek? Ik zuchtte onhoorbaar en kijk naar Mayssae die geniet van het natuur. Mayssae was een prachtige dame van Marokkaanse Franse afkomst. Vader Marokkaans en de moeder Frans. Ze is 25 en ja dat was het.. hoe ik dit weet? Mayssae heeft me er alles over verteld, tot op het heden heeft ze me niet opgegeven. Ik betrap mezelf er wel telkens op dat ik telkens mee in gesprek wil gaan met haar, maar gelukkig kan ik me net in bedwang houden. "Brr! Het begint wel wat frisjes te worden" zegt Mayssae en wrijft over haar bovenarm. Ze had gelijk, ach ja dit was tenslotte Nederland! Op het gegeven moment is het warm het ander moment komt er een koude briesje voorbij. Mayssae kijkt om haar heen en gaat dan voor me staan. "Goed hier zijn camera's nog personen" zegt ze hoopvol. "Ik weet dat je kunt praten, je praat in je slaap dus kan je dat ook als je ogen open zijn" zeg ze medelijdend. Betrapt kijk ik haar aan. "Ik vertel het niet kom op! Laat zien dat ik gelijk heb dat je niet gek bent" zegt ze hoopvol. Lip bijtend kijk ik haar aan. Als ze ziet dat ik niets zeg zucht ze en kijkt bedroeft voor haar. Rustig wandelen we naar binnen en loop ik regelrecht me kamer in.

"Hoe durf je dat te doen zonder het met mij te bespreken!" Lina kijkt haar man moordend aan. "Mijn dochter is niet gek" gilt ze vervolgens. "Rustig aan Lina asjeblieft je bent net thuis" zegt Hafid voorzichtig. Gebroken kijkt Lina haar man aan. "Die recht heb je helemaal niet om haar daar in te zetten" zegt ze vervolgens sip. "Wat moest ik doen? Vertel het me?! Mijn vrouw lag in het ziekenhuis verdomme! Ze werd als 1 jaar terug toen wou je haar daar ook zetten!" Verdedigt Hafid zichzelf. Lina schud haar hoofd, betraand kijkt ze haar man aan. "Ik heb je verteld dat ik spijt had om er überhaupt aan te denken haar te laten opnemen" zegt ze stil. Ze wend haar blik af en kijkt naar haar eerst geborene. "Je eigen zusje Amani?" Zegt ze verdrietig. Amani slaat haar blik neer. Zij had het hier het moeilijkst mee, ze had spijt van haar woorden noch daden. Lina schud haar hoofd en loopt voorzichtig naar boven. Als ze daar aankomt ziet ze dat de deur van Ikrame's kamer dicht is. Voorzichtig opent ze deze en vullen haar ogen zich met tranen. "Oh meisje toch.." fluistert ze en sluit pijnlijk haar ogen.

Mayssae kwam binnen wandelen met Ikrame haar eten en zette deze neer. Ikrame haalde diep adem, genoeg gepiekerd. "Het spijt me voor laatst" zegt Ikrame zacht. Mayssae schrikt op en draait haar om. "J-je praat?" Zegt ze vol ongeloof. Ikrame moest grinniken. Ze knikt en kijkt op "je bent de enige die gelooft dat ik niet gek ben, waarom?" Vraagt ze vervolgens. "Ik weigerde het gewoon ik heb je dossier bekeken het kan niet dat j-" als de deur word geopend kijkt Anniek, Mayssae hoofdschuddend aan. "Heb je de hoop nog niet opgegeven meid?" Vraagt ze haar hoofdschuddend. Net dat Mayssae wat wilt zeggen ziet ze de smekende blik van Ikrame. Ze is stil en kijkt weg. Anniek zucht en geeft de nieuwe dossier van Ikrame. Mayssae wacht tot ze terug vertrekt en gaat naast Ikrame zitten. Ze voelde haar schuldig, maar ze had geen keus. Ze hoopt dat moest de dame hier achter komen ze haar zou begrijpen.
"Wat is er gebeurd?" Vraagt Mayssae voorzichtig. Ikrame schud haar hoofd "dat kan ik je helaas niet vertellen" zegt Ikrame sip. Ze zou niet met nog een leven spelen, dat vertikte Ikrame. Mayssae haalde diep adem. "Je kunt het me vertellen" zegt ze lip bijtend. "Ik wil je niet in gevaar brengen Mayssae" zegt ze dan en voelt de tranen opkomen. Mayssae schrikt hiervan. Ze zou niet erop in gaan, niet nu althans. "Je bent veilig hier Ikrame en geen zorgen niemand zal dit te weten komen" zegt ze doelend dat ze terug spreekt.

Rustig kijkt Mayssae om haar heen. Ze haatte het ze haatte het om dit te doen. "Dus is er vooruitgang?"Charafeddine kijkt me doordringend aan. "Ze praat" charafeddine kijkt bewonderend op. "Ik wist het ze vertrouwd jou" zegt hij eerder tegen zichzelf dan tegen mij. hij was niet goed wijs dat besefte ik met de dag meer. Wat moest hij überhaupt van Ikrame? "Heeft ze je al verteld waarom ze niet meer praat?" Vraagt hij benieuwd. ik schudde betreurd mijn hoofd "ze zei dat ik dan in gevaar zou zijn moest ik het weten" zeg ik sip. "Je moet het haar blijven vragen" Mayssae kijkt boos op. "Ze heeft wat ergs meegemaakt Charaf! Ik ga haar niet dwingen om mij iets te vertellen! Wanneer ze er klaar voor is doet zij dit" zegt Mayssae kwaad en kijkt de man moordend aan. "Je bent een vies mannetje Charafeddine! De enige reden dat ik dit doe is omdat Ines het me vroeg" Zeg ik kwaad. Charafeddine lacht en schud zijn hoofd. Mayssae was niets veranderd, ze was nog altijd vurig als vroeger. "Door mij? Je moet mij net dankbaar zijn door mij heb jij een vaste contract daar" sist hij dit keer kwaad. "Zonder jou zou ik het ook gekund hebben verdomme!" Gilt ze woedend. "Als mijn vader hier achter komt" zegt ze teleurstellend."dat gebeurd niet, als jij maar stil bent want van mij gaat hij het niet horen" zegt Charafeddine kwaad. Ines komt gelijk binnenwandelen als ze geschreeuw hoort vanuit haar broer de kantoor. Als ze Mayssae ziet kijkt ze haar medelevend aan. "Mayssae" zegt ze fluisterend. Mayssae schud afkeurend haar hoofd. "Ines ik deed het voor jou omdat je me beste vriendin bent maar kom op dit voelt niet goed de dame vertrouwt me en ik zit hier alles doodleuk door te vertellen aan die oen van je broer" zegt ze kwaad. "Ik begrijp je frustratie's echt waar Mayssae, maar ik zou je dit niet hebben gevraagd als dit niet belangrijk was dat weet jij ook" zegt ze voorzichtig. "Wat willen jullie van haar?" Charafeddine moest lachen. Waarom dacht iedereen telkens dat we wat van haar willen hebben? "We willen haar helpen" ines kijkt haar broer aan. "Helpen? Waarom?" Mayssae was gefrustreerd. "Omdat ik van de dame houd nu goed verdomme?" Dit keer sprak Charafeddine. Mayssae schrok hier even van. Ergens deed dit haar pijn. De twee hadden een verleden wat alleen zij weten. Charafeddine was ooit de liefde van haar leven. Mayssae schudde haar gedachtes weg het was verleden tijd. Ze wist even niets te zeggen ook Charafeddine was stil. Hij had de gekwetste blik van Mayssae gezien. Hij wou haar niet kwetsen echt niet, maar hij sprak de waarheid. Hij was verliefd op de dame genaamd Ikrame. "krijgt ze nog bezoek?" vraagt Ines dan voorzichtig. zij wist echter dat er ook wat was gebeurd tussen de 2 alleen wisten de 2 niet dat zij het ook weet. "niet echt, haar broer kwam de eerst week maar gaf het op omdat ze hem duidelijk hadden gemaakt dat ze geen bezoek mag ontvangen. verder ook de nicht" zegt ze bedenkelijk. Charafeddine knikte hij zou gauw in actie springen. "bedankt" zegt Charafeddine dan, Mayssae knikt en verlaat zijn kantoor.

"wanneer ga je het doen?" vraagt Ines nieuwsgierig. "binnen paar dagen hoop ik" Charafeddine zucht en staart voor zich uit. als men op het begin zou zeggen dat ze stapelverliefd zou worden op de dame met haar grote mond zou hij hen uitgelachen hebben. zijn gedachtes vliegen terug naar Mayssae. toen hij 17 was en Mayssae 16 waren ze al een koppel. ze kenden mekaar echter door de vader, die beide beste vrienden zijn. nu nog steeds, ook kunnen de moeders het goed met mekaar hebben. natuurlijk werd Ines beste vriendinnen met haar en werd ik en Mokhtar en Issam beste vrienden. niemand wist echter van ons en dat vonden wij beide het beste. dit hielden wij 3 jaar vol. hierna liet ik haar achter voor Sara. natuurlijk een domme keus. de liefde die ik voel voor Mayssae is nu puur vriendschappelijk. ik wens haar alle liefde toe van iemand die het waard is. wij zijn helaas niet voor mekaar bestemd. ik treur er niet om, maar ergens heb ik hier wel schuldgevoelens van.

"hé meid" Mayssae kijkt op en ziet haar vader zitten. ze schenkt hem een glimlach en gaat naast hem zitten. "hoe was het op werk?" vraagt hij haar. "zoals gewoonlijk" Maher kijkt zijn dochter onderzoekend aan. net dat hij wat wilt zeggen hoort hij een lachende Alaia de trappen afrennen. "May, papa help" gilt ze en springt achter haar vader. "ik ga je op eten Laia" Mokhtar stormt de woonkamer in en kijkt onderzoekend om zich heen. "laat mijn prinsesje met rust" zegt Maher gelijk. "waar is ze" Mokhtar kijkt Mayssae onderzoekend aan. "vertel op lief zusje" zegt hij en komt haar kant op. Mayssae giert het uit als Mokhtar haar begint te kietelen. "boe!" gilt Alaia die achter haar vader vandaan komt. "hé laat May met rust" zegt ze vervolgens en springt op haar grote broer de rug. lachend kijkt Maher naar zijn kinderen. op zulke momenten mist hij zijn vrouw het hardst. Hasna, de liefde van zijn leven blies haar laatste adem op het moment dat Alaia dat voor het eerst deed. alweer 5 jaar geleden dus. "kom je mee ouwe?" zegt Mokhtar lachend. niet begrijpend kijkt hij op "we gaan wat eten buiten" zegt Mayssae dan. Maher schud zijn hoofd, "gaan jullie maar en let goed op mekaar op" zegt hij dan. beiden knikken ze, Alaia geeft haar vader een kus en loopt dan de hal in. ze doet haar schoentjes aan en wacht geduldig op haar grote zus. Mayssae grijpt haar hand en lopen samen naar de auto van Mokhtar.  rustig klikt Mayssae haar gordel vast en gaat dan vooraan zitten. als Mokhtar ook instapt kijkt ze haar zusje aan. "hoe was je dag?" vraagt hij haar terwijl hij de auto start. Mayssae heft haar schouder op "gewoonlijk" zegt ze stil. "moet je eigenlijk niet werken?" vraagt Mayssae haar grote broer dan. Lachend kijkt Mokhtar haar zusje aan "kom op, ik ben net terug van die zakenreis en je wilt me al weer weg hebben" zegt hij hoofdschuddend. "ga je weer weg?" Mokhtar kijkt via zijn spiegel naar Alaia en lacht naar haar. "geen zorgen prinsesje ik blijf hier" zegt hij geruststellend. Alaia knikt goedkeurend en kijkt terug naar buiten. "je weet best dat ik je niet weg wil flapdrol" zegt Mayssae afkeurend. Mokhtar moet lachen "weet ik May" zegt hij lachend. Mayssae knikte en glimlachte om haar bijnaam. Alaia kon mijn naam niet zeggen, Mayssae was te moeilijk voor haar dus had ze deze afgekort naar May. Naar mate noemde heel het huis mij zo, ik treur er niet om. Echt niet ik geniet er net van! Alaia is mijn zonnestraaltje nouja die van iedereen in het huis. Toen mijn moeder overleed bij de bevalling was ik 20jaar. Ik heb ook samen met mijn vader Alaia opgevoed. Mokhtar deed natuurlijk ook zijn best alleen had hij ook een bedrijf te runnen. Die jaar was een verschrikkelijk jaar voor ons allen, maar El Hamdoulilah ten alle tijden. Als het opeens opvallend stil is kijk ik naar achtere waar ik Alaia zie slapen. Grinnikend draai ik me om. "Ze slaapt mo" zeg ik zacht. Hij schud lachend zijn hoofd. "Zullen we een mcdrive doen en dan naar huis?" Zegt hij dan. Ik knik en draai me nog 1x om naar Alaia.