TAKSİ ÖKÜZÜ

1. Bölüm ( Düzenlendi. )

Düzenlenmiştir.

Hayal kırıklığı 3 ana temel maddeyi doğurmuştur.

- Mutlu olmak istemek.
-Ruhunu gökyüzüne salmak.
- Sevginin yoksulluğunun ileri sürülmesi.

    Ruhunu gökyüzüne salmak;
Henüz bu duyguyu tatmamıştım. Kuru soğuk gökyüzünde ruhunun dolaşması, evrende var olduğunu belli etme hissiyatı. 

Solgun ellerin bulut, gökyüzü rengini kendine ortak etmesi. Karanın ruhuna sahip olması.
Evet, evvela böyle olmalıydı, sulhun hakim olduğu bir dünya kulağa ne kadar yanıltıcı geliyorsa, bunu da kabul edemiyordu.

Yaşamak için doğulur muydu ki? Uçmak için doğulur muydu? Doğmak için hep bir sebep sonuç ilişkisine mi gerekirdi, hiç bir fikrim yoktu. Tek yapmak istediğim biraz yürümekti.

Her adımım sanki bir şeye biraz daha çok yaklaştığım için hızlanıyordu.

Neye yaklaştığım ve ya uzaklaştığım beni şuan hiç alakadar etmiyordu.

Sadece yaptığım tek şey yürümekti;
İstediğim gibi...

Ne kadar yürüdüğümün farkında değildim sanki ayağımın altında kızgın sıcaklıkta kumlar vardı. 

Yerde ki çimenleri görür görmez evim rahatlığında yayıldım.

Küçükken yaptığım gibi yıldızları saymaya çalıştım. Bazı isteklerim imkânsızdı. 

1-2-3-4... Sayılar ardı ardına sıralanmıştı.

Yine mızmızlandım;
Bu yıldızlar neden hâlâ bitmiyor diyerek...

Tekrar düşünmeye çalıştım. 

Düşündükçe uykum geliyordu en azından. 

Uykuya mühürlenmek istedim. Hiç uyanmamak; Bir kere olsun hikâyedeki "Uyuyan Güzel" rolünü üstlenmek istedim.

İstedim. Sadece, istedim.

Çimenler fazla rahat değildi fakat sıkıntı yaşamıyordum.

Hava kararmıştı.

Tek başımaydım.

Yalnızdım.

Her türlü aynı kapıya çıkıyordu.
Tek başımaydım. 

Sevgi yoksunu bir insan, yalnız bir insan rolünü üstlenmiştim. Her zamanki gibi...

   Kendi hikâyeni kendin yaratabilir misin? Sonunu sen hazırlayabilir misin?

   Nasıl öleceğini dahi planlıyabilir misin?

Soruların cevabı belliydi.
Hayır. Hepsinin cevabı şu 5 harften oluşmuş bir sözcük idi.
Hiç bir şeyi planlayamazdık. 

Onun için her şeyin üstünde durmak yerine bazen sırtını dönmek gerekirdi.

    Tek yapacağım şey olan uyumayı tercih ettim. Nefes alış verişim hızlanırken....

*****

Yüzüme güneşin vurmasıyla göz kapaklarım açılmaya başladı.

   Yanımda ki düzensiz nefes alış verişi duyduğumda ürperdim.

   İlk baş burada neden olduğumü hatırladım. Gece sahilin önündeki çimlerde uyuyakalmıştım. Sabah uyandığımda ise  yabancı bir beden yanımda uyuyordu.

      Yüzüstü yattığı için yüzünü göremiyordum. Nefes alış verişi hızlandı ve kollarını bana doladı.
         Yanımda olan beden ve ben.

Kokusu çok hoş hem de garipti. Sank sınavdaymış edasıyla kokunun cevabını aramaya koyuldum. 

  Ne zaman uyanacaktı bilmiyorum ama yanından ayrılmak aklımın ucundan dahi geçmiyordu şuan...
      Yanımda ki bedeni yıllardır tanıyormuş gibi sahiplendim.

*

Kurgu neredeyse tamamen değişmiştir. Sizden ricam "2.bölümden" sonraki bölümleri okumayın. Düzenlenene kadar.