she never was mine,

Sen sevme sevgilim , ben yine de seni severim

İçimde o kadar büyük bir umut var ki kalbimden taşacak gibi. Sonunda karar verdim sevgilim. Sonunda ne yapacağıma karar verdim.
   Bir kuş gibi süzülüyorum rüzgarın kollarında. Üzerimde en sevdiğin eteğim ile bana verdiğin ilk doğum günü hediyem. Bilir misin , en güzel doğum günü hediyemdi o kolye. Gerçi bana seni hatırlatan her şey özeldi.
   Tekerlekler gitmiyor gibiydi sanki , veya yollar bitmiyor. Ama sana olan sonsuz sevgim ; ilerledikçe çoğalıyor sevgilim. Hemde geçen her bir dakika.
  Selam veriyorum kuşlara , çocuklara ve diğer bütün herkese. Çünkü sonunda karar verdim kalbimin susmayan sesini dinlemeye. Sonunda karar verdim , sevgimin karşılığını almaya.
    Yanımda bir paket var. Siyah beyaz kaplanmış. Bugün doğum günün sevgilim. Sana bir defter yaptım. Hani o çok okumak istediğin ama okuyamadığın kırmızı bir defterim vardı. Onu senin için baştan yazdım sevgilim. Her sayfasına da bir çiçek bıraktım. Biz küsersek onlar barıştırsın diye. Mısralarımdaki manayı anlayamazsan onlar sana anlatsın diye. Kalbimi orda göremezsen onlar sana göstersin diye. Beni yanında bulamazsan diye o ilk fotoğrafımızı da yanına bıraktım. Belki özler de bakarsın diye.
    Hazırlan sevgilim , elimde paketim yavaşlayan lastiklerim kapının önündeyim. Hazırlan sevgilim , yeni yaşını birlikte üflemeye hazırlan. Ben hazırım artık , sende ol.
     Lastiklerim yavaşladı. Ayakkabım yerle buluştu. Elim havaya uzandı. Rüzgar eserek okşadı. Parmaklarım yavaşça ahşap tokmağı kavradı. Hayat bize nasıl bir oyun oynuyordu? Bütün mutluluğum iki parmağımın arasındaydı. Ve sadece benim onu aralamamı bekliyordu.
   Usulca tokmak havaya kalktı ve sadece kapıya çarpacaktı. Kalbim delicesine atarken onu bırakmak imkansızdı. Son bir nefes aldım , hayatı yaşamaya hazırlandım. Lakin tokmağı bırakacakken , bir kahkaha duyuldu sessizliğin ortasında.
   Tokmak usulca konuverdi kapıya. Fakat uğuldamadı sessizliğin kapısında. İlerledim yavaşça , o eski bahçe kapısına. Evren oyun oynarcasına , dalga geçmişti benimle adeta. Gözümün önünde sevgilim , gözlerimin önünde o kızın kollarına can bulurcasına atıldın. Ve beni , sana olan hislerimi , her şeyimi bir kenara attın.
   Ama o kadar masumdun ki kıyamadım sana sevgilim. Üzülmene kıyamadım. Seni o kadar seviyordum ki mutluluğuna kıyamadım. Sen mutlusun ya sevgilim , hep öyle kal olur mu? Beni düşünme sevgilim. Ben sadece izlerim , sen mutluyken de seni severim. Başkasının kollarında can bulsan da ben yine seni beklerim. Olur da canın yanar bende tesellini bulursun diye.
    Ve paketi oraya bıraktım sevgilim. İsimsiz birinden bir hatıra olarak kalayım istedim. Saklandım köşeye ve usulca izledim. Seni , gülüşünü , gözlerini ve sonra ona sarılışını. Biliyor musun sevgilim , o hediyeyi ben sana bırakmıştım. Belki o yalan söyledi , onun hediyesi olduğunu söyledi. Çünkü o bilmiyordu sevgilim. O hiçbir şey bilmiyordu.
   Sonra kendi hediyesi gibi aldı ve sana uzattı sevgilim. Ama bilmiyordu senin anlayacağını. Ve öyle de oldu. Biliyorum sevgilim ben olduğumu anladın. Çünkü son sayfada fotoğrafımız vardı. Ama hemen kapattın sayfaları. Ve bende anladım sevgilim. Sen onu sevmiştin.
   Sonra ne mi oldu sevgilim? Beni terkedişini izledim. Boynumda bir umutla hatıralarını taşıdım aylarca. Ben seni sevmiştim sevgilim. Mısralarımda sevmiştim , cümlelerimde sevmiştim , olmayışını sevmiştim , gidişini sevmiştim , gülüşünü sevmiştim , her şeyini sevmiştim.
    Ama sen benim varoluşumu bile sevmemiştin.
   Olsun sevgilim.
Ben yine de seni sevdim , sevmiştim , seviyorum ve seveceğim.

~~~