a m o r e .

2.

Στάθηκαν έξω από την είσοδο του μεγάλου ξενοδοχείου. Κοίταξαν την είσοδο και μετά κοιτάχτηκαν.

-Γιατί εδώ; ρώτησε εκείνη και τον κοίταξε στα μπλε του μάτια

-Ξέρεις πολύ καλά τον λόγο... απάντησε εκείνος

Μπήκαν μέσα στο ξενοδοχείο. Κάθησαν σε ένα τραπέζι που έβλεπε στον κεντρικό δρόμο. Κάθισαν ο ένας απέναντι από τον άλλον. Ο σερβιτόρος πλησίασε το τραπέζι τους αμέσως για να τους εξυπηρετήσει.

-Τα συνηθισμένα... είπε εκείνος

-Το ίδιο με τον κύριο, είπε εκείνη

Τα φρύδια του έσμηξαν για λίγο και την κοίταξε.

-Γιατί τα ίδια με μένα; εξέφρασε την απορία του

-Δούλευες εδώ αρκετό καιρό και για να έχεις και συνηθισμένα, μάλλον έρχεσαι συχνά... απάντησε εκείνη

-Λογική απάντηση είπε εκείνος και έβρεξε το στόμα του με λίγο νερό.

-Ξέρω το γούστο σου και σε αυτό ταιριάζαμε πολύ κάποτε... του απάντησε εκείνη

-Ίσως... ίσως... είπε και της έριξε μια ματιά

-Εσύ μου είχες πει να φορέσω κόκκινο κραγιόν, ήσουν ο πρώτος που μου το είπε. Για μένα ήταν πάντα πολύ τολμηρό χρώμα, μου είχε μείνει και μια φράση του πατέρα μου για εκείνο... που στην είχα πει εκείνη την μέρα που είχαμε πάει θέατρο.

-Ναι... το δεν είμαι πουτάνα σίγουρα, δεν είναι δική σου έκφραση. Δεν βρίζεις εύκολα... είπε εκείνος

Ο σερβιτόρος άνοιξε το μπουκάλι κρασί και σέρβιρε.

-Κόκκινο, όπως πάντα... απάντησε εκείνη

Εκείνος χαμογέασε και σήκωσε το ποτήρι. Το μύρισε και έπειτα το σήκωσε για να τσουγκρίσουν.

Σήκωσε το δικό της και τον ακολούθησε. Ήπιε μια γουλιά και συνέχισαν τον διάλογο.

-Σε είδα που έβαζες κραγιόν στο αμάξι. Μου άρεσε πολύ αυτή η εικόνα, είπε εκείνος

Εκείνη χαμογέλασε και ήπιε μια γουλιά κρασί.

-Δεν άλλαξες άρωμα... είπε εκείνος

-Ναι, το συγκεκριμένο πάντα το φοράω, γιατί είναι βαρύ και δείχνει σοβαρότητα.

-Μμμ.. σωστά είπε εκείνος

-Είδα οτι φόρεσες γυαλιά σήμερα...

-Ναι... νέα συνήθεια... είπε εκείνος