Forget-Me-Not

Unusual of usual day

Zawgyi 🍋🍋

မနက္ခင္းတိုင္းက တူတူပဲ
ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ စတာထက္ ပူေလာင္ေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္..
ကဗ်ာဆရာေတြ ဖြင့္ဆိုၾကတဲ့ ေက်းငွက္သံသာက တီတီတာတာတဲ့လား တကယ္ေတာ့ နား႐ႈပ္စရာႀကီး.. တံခါးေပါက္ဖြင့္တာနဲ႔ အေမ့ကို သူ႔ထက္ငါ အလုယက္တိုင္ေနသလိုပဲ နားျငီးက ၿငီးနဲ႔..
ငွက္ေတြ နားၿငီးတာ မေျပာနဲ႔ဦး အိမ္ထိန္းနဲ့ သူ႔ ​ေနာက္လိုက္ေျခြရံသင္းပင္း ​ေတြက ခဏေန ဝင္လာမယ္ ကီးလြဲေနတဲ့ orchestra အဖြဲ႔လိုပဲ monotone ႀကီးနဲ႔
"သခင္ေလး မဂၤလာပါ" လို႔ ေအာ္ၾကဦးမယ္.. အႏွစ္သာရ မ႐ွိလိုက္တာ.. ငါဒီေလာကႀကီးမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ား အသံ႐ွင္ေနပါလိမ့္ လို႔ ဝမ္ရိေပၚေတြးေနမိသည္။
ဒီလို ၿငီးေငြ႔စရာ ဘဝႀကီးကို ျဖတ္သန္းေနခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေတာင္ ႐ွိေနၿပီ မဟုတ္လား။ သူ႔အတြက္ ဘာမွ မထူးဆန္းေတာ့တဲ့ နိစၥဓူဝေတ၊ ေပ်ာ္စရာလည္း မသိ ဝမ္းသာစရာလည္း မ႐ွိ အငိုမဲ့ အရယ္မဲ့ လူသားျဖစ္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာ ႐ွိၿပီတဲ့လား။ ဘယ္အရာေတြကမ်ား သူ႔ကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့လဲ ဘယ္သူေတြကမ်ား သူ႔ကို ဒီလို ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့လဲ.. အခုေတာ့ အားလံုးက အေရးမႀကီးေတာ့ပါဘူး၊ အသက္ သံုးဆယ္ေျခာက့္ႏွစ္ေယက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသားက်ေနတဲ့ တစ္ေန႔တာကို ျဖတ္သန္းဖို႔ သူ အသက္ခပ္ျပင္း႐ႈလိုက္ခ်ိန္ သူေမ်ွာ္လင့္ထားသလို သူ႔အိမ္ေတာ္ထိန္းႏွင့္ အဖြဲ့ဝင္လာသည္။
အသံတင္ monotone မဟုတ္ပဲ အမူအရာေတြကပါ robot နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္၊ဒီေလာက္ျဖစ္လွတာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ႏွစ္ေတာ့ ဂ်ပန္က maid robot ေတြပဲ ဝယ္ၿပီး အစားထိုးပစ္ဦးမယ္ဟု ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေတြးလိုက္မိသည္။

"သခင္ေလး မဂၤလာပါ မနက္စာ သံုးဆာင္ဖို႔ ေအာက္မွာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ"

"ေကာင္းပါၿပီ န်ဲ့ အိမ္ေတာ္ထိန္း အတြင္းေရးမႉးယြီပင္း ေရာက္ေနရင္ ကြၽန္ေတာ္ ခဏေန ဆင္းလာမယ္ ေျပာေပးပါ"

သူ မနက္စာ စားၿပီး ထြက္လာေတာ့ သူ႔အတြင္းေရးမႉးက ဖိုင္တစ္ခု ပိုက္ၿပီး အ​ေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနသည္။သူ႔အိမ္က လူေတြတင္ robot နဲ႔ဆင္တာမဟုတ္ ခု သူ႔ေ႐ွ႕က အတြင္းေရးမႉးလည္း ထူးမျခားနားပဲ မ်က္ႏွာေသနဲ႔.. ကုန္ကုန္ေျပာရင္ သူနဲ႔ ပတ္သက္သမ်ွ အားလံုး ဒီ႐ုပ္ပဲ ထင္ရေလာက္ေအာင္ပဲ.. သူ႔ အိမ္က အေစခံေတြ ရံုးက ဝန္ထမ္းေတြအားလံုး သူ႔မ်က္ႏွာအတိုင္းေနရသည္ေလ.. သူ႔မ်က္နွာရွစ္ေခာက္ခ်ိုးေျကာင့္ သူေ႐ွ႕လည္း ဘယ္သူမွ မရယ္ရဲ မျပံဳးရဲ..