Magsisimula ang takbo ng nobela kay Adam. Isang Entertainer sa isang mamahaling Hotel. Marami siyang kayang gawin. Iba't ibang talento ang mayroon siya. Kanta? Sayaw? Mahika? Tula? Lahat ng uri ng sining ay maaari niyang magawa kaya ganitong uri rin ang pinasok niyang trabaho. Kapag gusto ng mga bisita na kumanta siya, kakanta siya. Kapag sayaw, sasayaw siya. Sabihin mo lang at gagawin niya.
Dahil na rin sa taglay niyang kagwapuhan at pagiging matipuno ay laging maraming bisita. Marami siyang mga taga-hanga. Mapababae man o lalake. May asawa man o wala. Pangit man o maganda. Lahat naaaliw sa mga ginagawa niya.
Ngayon, nasa ibabaw siya ng hindi kalakihan na entablado. Muling magpapakitang gilas sa larangan ng sining.
"Magandang gabi sa inyong lahat! Ako si Adam para sa mga ngayon lang makakanood. Bago natin simulan ang napakahabang gabi ay pagbibigyan ko muna ang hiling ng isa sa mg espesyal kong bisita. Sana magustuhan niyo rin ang kantang ito!"
Kasabay ng pagtunog ng musika ay nagpalakpakan ang napakaraming tao. Lahat ay masaya ngayong gabi lalo na ang isa sa bagong salta sa hotel na ito. Naisama lang siya ng kaniyang matalik na kaibigan dahil mayroon itong kikitain dito mamaya. At dahil wala pa ang kikitain nila ay nagpasya muna silang manood ng isang pagtatanghal.
"Mitch! Sikat ba iyang lalaki na yan? Bakit ang daming tao dito?" tanong ni Zerin sa kaniyang matalik na kaibigan. Medyo nilakasan niya ang kaniyang boses dahil nagsimula ng tumugtog ang isang natatanging musika.
"Oo. Maraming alam iyan. Pwede kang magrequest kung gusto mo." sagot ng kaniyang kaibigan. Napatingin naman ito sa kaniyang cellphone, may hinihintay na mensahe. Ilang saglit pa ay napangiti ito sa kaniyang nabasa. "Dito ka muna. Mag-enjoy ka lang. Nandiyan na kikitain ko. Sabihan na lang kita mamaya!" tumayo na ito sa kaniyang inuupuan at umalis na.
Kasabay ng pag-alis ng kaniyang kaibigan ay siyang simulang pagkanta ni Adam. Nabaling ang kaniyang atensyon sa malamig na pag-awit ng musikero.
"Ikaw at ako, pinagtagpo
Nag-usap ang ating puso
Nagkasundong magsama habangbuhay
Nagsumpaan sa Maykapal
Walang iwanan, tag-init o tag-ulan
Haharapin bawat unos na mag-daan"
Hindi niya alam pero natutuwa siya sa musika at liriko na ito. Hindi pamilyar ang kanta sa kaniya pero nadadala siya nito. Pinagmasdan niya ang mga tagapakinig. Lahat ay tulala. Kita sa mga mata ang galak ng kanilang nadarama.
"Sana'y di magmaliw ang pagtingin
Kaydaling sabihin, kay hirap gawin
Sa mundong walang katiyakan
Sabay natin gawing kahapon ang bukas.
Ikaw at ako, pinag-isa
Tayong dalwa may kanya kanya
Sa isa't-isa tayo ay sumasandal
Bawat hangad kayang abutin
Sa pangamba'y di paaalipin
Basta't ikaw, ako"
Habang patagal nang patagal ang saliw ng musika sa kaniyang tainga ay tila may nararamdaman siyang kakaiba. Hindi mapaliwanag. Napapakunot ang kaniyang noo dahil sa nakakatawang bagay. Naaalala niya ang bida sa TV Series na Lucifer. Pakiramdam niya magkasingtulad ng awra ang dalawa at medyo may pagkakahawig dahil na rin sa parehas itong naka-amerikana. "Hindi bagay yung kumakanta sa kanta!" sabi niya sa kaniyang isipan. "Mukhang demonyo pero yung kanta parang anghel!" sabi niya ulit sa kaniyang isipan. Ngunit ganoon pa man ay tinuloy niya pa rin ang pakikinig sa lalaking kumakanta sa entablado. Bagama't natatawa siya sa mga tao dahil napapaluha sa kanta pero siya natatawa na hindi malaman dahil nga sa kaniyang naaalala.
"Tayo magpakailanman.
Kung minsan ay di ko nababanggit
Pag-ibig ko'y di masukat
Ng anumang lambing
At kung magkamali akong ika'y saktan
Puso mo ba'y handang magpatawad
Di ko alam ang gagawin kung mawala ka
Buhay ko'y may kahulugan
Tuwing ako'y iyong hagkan
Umabot man sating huling hantungan
Kapit-puso kitang hahayaan
Ngayon at kailanman
Ikaw at ako."
Matapos kumanta si Adam, ay nagpalakpakan at naghiyawan ang lahat. Ang iba ay nagpupunas pa ng kanilang mga tumulong luha dahil nakaramdam ng lungkot sa narinig nilang awitin. Ang iba naman ay umakyat sa entablado upang magbigay ng "Tip" sa kumanta.
Bukod sa regular na sahod ay dito mas lalong kumikita si Adam. Di hamak na mas malaki ang nakukuha niyang pera sa tip dahil sa sobrang dami ng kaniyang tagahanga at halos lahat ng mga ito ay mga mayayaman. Lalo na kapag napagbigyan sa mga nirerequest.
Sa kabilang banda, umalis na si Zerin matapos ang awitin. Kailangan niyang magtungo sa cr upang ayusin ang sarili habang wala pa ang kaniyang kaibigan. Wala naman siyang gagawin sa hotel kundi ang samahan lang ang kaniyang kaibigan.
Sa harap ng salamin. Makikita ang isang napakagandang babae na nakalong sleeve na puti. Hindi sapat ang salitang maganda o marikit para sa kaniya. Natural na ang sabihing balingkinitan at maputi sa isang taong may alindog na kagandahan.
Habang siya ay naghihilamos ay nakarinig siya ng mga kakaibang ungol. At alam niya ang ungol na ito. Bukod sa alam niya, kilala niya rin kung kaninong ungol nanggagaling ang mga ito.
"Bilisan mo pa! Kantutin mo pa ko. Malapit na ako! Sige!"
"Masarap ba? Bilisan ko pa ba?"
"Oo! Sobrang sarap! Bilisan mo pa!
Sa loob ng isang cubicle. Makikita ang dalawang hubad na katawan na tila hayok sa kanilang ginagawang pagtatalik. Wala na silang pakialam kung may makarinig sa kanila. Sa bawat ulos at pagbayo ng lalaki ay siya namang ungol ng babae. Hindi naman hirap ang kanilang posisyon dahil may kalakihan ang cubicle na ito. Sapat para tumuwad ang babae at sapat para tirahin ito ng lalaki.
"Ito na! Malapit na ko! Bilisan mo pa ang pagkantot sa akin!"
"Malapit na rin ako. Sabay tayo?"
"Oo sabay tayong labasan! Bilisan mo ang pagkantot!"
Mas lalo pang binilisan ng lalaki ang pagbayo. Ilang labas-masok ng kaniyang ari ay aabot na sila sa sukdulan.
"Lalabasan na ko!
"Ako din!"
Palitan ng malalakas na ungol. Nilamas ng lalaki ang suso ng babae at ilang bayo pa ay unti-unti ng humina ang kanilang mga pag-ungol sa kadahilanang nakaabot na sila parehas sa sukdulan. Parehas nilabasan.
Mabilis na nag-ayos ng mga damit ang dalawang nag-ulayaw. Matapos na magdamit ay naghalikan pa ang dalawa. Laplapan ang magandang salita para sa kanila.
"Labas na tayo baka may makakita pa sa atin" sabi ng lalaki.
Sa kanilang paglabas ay nagtama ang paningin ng dalawang magkaibigan. Ang lalaki naman ay mabilis nang lumabas ng cr.
"Grabe kayo. Hindi ba kayo nakapaghintay?" bulalas ni Zerin sa kaibigan.
"Hindi na umabot. Hirap magpigil!" humarap sa salamin si Mitch. Inayos ang kaniyang mukha sa pamamagitan ng make-up.
"Kumusta naman sa loob?"
"Abot langit ang sarap! Ikaw kasi, subukan mo na rin para hindi ka na nagtatanong diyan!"
"Ayoko!" tinitignan niya lang sa ginagawang pag-aayos ang kaniyang kaibigan.
"Ikaw din. Matutuyot ka niyan. Baka magkaroon ng sapot yang kipay mo!"
"Gago! Tara na nga. Sinama-sama mo pa ako dito yan lang pala pinunta natin dito"
"Masanay ka na!"
Lumabas na ang dalawang magkaibigan. Ganito lagi ang takbo ng mga lakad nila. Nagpapasama lagi si Mitch sa kaniyang mga kikitain nang sa gayon ay kahit papaano alam niyang ligtas siya. Ayaw man ni Zerin ang ganito ay wala siyang magawa kung hindi ang pagbigyan ang kaniyang kaibigan.
Sa kabilang dako. Magkasama na ngayon sa iisang mesa si Adam at ang kaniyang bisita. Kapwa kumakain.
"Nagustuhan mo ba ang kanta ko?"
"Sobra. Hindi ko alam na kaya mo palang kantahin yung mga ganon! Kakaiba sa pakiramdam!"
"Ako pa ba?" ngumiti ito ng isang makahulugan na ngiti.
"Yabang. May ibubuga ka ba mamaya?"
"Makikita mo mamaya."
---
Mainit na tagpo ang dapat na abangan.
Pakiboto.
